Dagen zonder vlees, verpakkingen en afval: het einde
De Dagen zonder vlees eindigden zaterdag en dus is het – na de stand van zaken halfweg – tijd voor een laatste update van zowel de basis- als de extra uitdagingen.
Dagen zonder… vlees
Sinds de update mocht ik alle bolletjes groen inkleuren, wat het totaal op 45 van de 46 dagen vegetarisch brengt. Beter dus dan vorig jaar toen ik 5x “zondigde”, al moet ik toegeven dat ik stiekem toch wel even gevloekt heb ik dat ik die vrienden in februari niet tóch gevraagd heb om vegetarisch te koken. Allemaal groene bolletjes zou er nog net iets mooier uitgezien hebben, niet? 😉
Om dat “goed” te maken ga ik in maart wel voor een volledig groene maand, want die amper vijf resterende dagen vond ik zo weinig dat ik gerust nog wel eventjes vlees en vis aan de kant wilde laten staan. En daarna: goh, waarschijnlijk wordt het terug zoals het was. Misschien dat mijn percentage vegetarisch nog een beetje zal stijgen, misschien ook niet en dan is dat ook niet erg, want 60-70% is best wel ok.
Dagen zonder… uit-het-seizoen-groenten
We deden in het tweede deel een extra effort en hoewel het zeker nog beter kan, aten we wel meer dan de helft van de tijd enkel seizoensgroenten (of een beperkt aantal tropische groenten).
Tegen het einde van de maand had ik zelfs een aanval van “oh nee, ’t is de laatste maand dat we spruitjes kunnen eten, en pompoen, en radicchio en schorseneren en dat is allemaal zo lekker en nu mag ik dat maanden niet eten, boehoehoe”. Ook in de winter is het dus écht niet zo erg om seizoensgroenten te eten 😉 Al heb ik natuurlijk wel makkelijk spreken, aangezien ik mij nog regelmatig bezondig aan groenten die totaal niet in het seizoen zijn en daardoor de echte seizoensgroenten natuurlijk minder snel beu word…
In alle geval: ook seizoensgericht koken leverde hier veel lekkere gerechten op, dus we gaan proberen om er te blijven op letten. Het zal sowieso een proces met vallen en opstaan worden, maar net zoals meer vegetarisch eten in het begin wat aandacht vroeg, maar nu een automatisme is, hoop ik dat ook dit zo wordt.
Dagen zonder… voedselverspilling
Hier moet ik niet veel woorden aan vuil maken: dit ging in het eerste deel goed en in het tweede deel ook. Wat wel nog beter kan – maar niet het doel van deze uitdaging was -, is soms wat creatiever omgaan met “echt” groenteafval: zo kan je van aardappel- of appelschillen bijvoorbeeld chips maken of kan je bouillon trekken van groenteschillen. Op zo’n dingen letten wij momenteel niet en dat kan dus wel beter. Maar bon ja, ’t is soms een beetje kiezen: nog meer invriezen (want laten we wel wezen: dat altijd onmiddellijk verwerken is niet realistisch) zou een grotere diepvries betekenen en dus een groter energieverbruik. Momenteel hebben wij een kleine diepvries met drie lades en dat is heel bewust: die verbruikt uiteraard wel elektriciteit, maar minder dan de grotere modellen en is tegelijk groot genoeg om voldoende in te kunnen bewaren voor twee mensen, maar ook weer niet zo groot dat we vergeten wat er eigenlijk allemaal inzit. Maar heel veel speling om dingen als schillen e.d. ook te gaan invriezen hebben we dus niet. Een aandachtspuntje, maar geen waar ik heel fanatiek op ga letten. Zou er ergens een studie bestaan die het energieverbruik dat gepaard gaat met GFT-afval (zijnde verwerking, vervoer naar compostbedrijf en landbouwbedrijven) onderzoekt, zodat ik dat kan vergelijken met het energieverbruik van een grotere of kleinere diepvries? 😉
Dagen zonder… verpakkingen
Ik vrees dat dit nog steeds even slecht gaat als bij de vorige update. En waar ik hierboven eigenlijk nog half lachend naar een onderzoek vroeg, zou ik wel écht heel graag weten wat de meeste impact heeft op het milieu: verpakte biologische groenten of onverpakte niet-biologische groenten? Nu voelt het namelijk als kiezen tussen de pest of de cholera: ofwel kies ik voor producten die behandeld zijn met pesticiden (ofte: niet goed voor het milieu) ofwel kies ik voor producten die verpakt zijn in plastic (ofte: niet goed voor het milieu). Aaaaargh!
De losse groenten blijf ik zoals steeds verzamelen in eigen zakken: de stickertjes kleef ik samen op mijn boodschappenlijstje of een verloren papiertje in mijn handtas. Vroeger ging ik dan altijd naar de selfscan, omdat ik niet goed wist of ze dat aan de kassa wel zouden appreciëren, maar ondertussen zette ik mij daarover en – zo blijkt – bijna iedereen reageert daar positief op. En in feite: voor hen is het ook gewoon makkelijker, want i.p.v. tig zakjes te moeten scannen, geef ik hen gewoon een papiertje waar alles verzameld staat. Win win dus: minder gesleur voor de kassamedewerk(st)er, minder verpakking voor mij (al ga ik nog altijd af en toe naar de selfscan hoor, want zelf kassaatje spelen is gewoon tof 😉 ).
En voor wie daar ook aan twijfelt, maar bijvoorbeeld in de Colruyt winkelt: in zo’n winkel verzamel ik ook alles in een zak en zet gewoon zelf alles in de weegschaal; ik heb nog niemand aan de kassa horen klagen dat ze niet zelf de zakjes in en uit de weegschaal mochten halen 😉
Een bezoekje aan wat online een tweede verpakkingsvrije winkel leek te zijn, draaide uit op een teleurstelling: het bleek namelijk een gewone biowinkel, waar niet in bulk verkocht wordt. Gelukkig lag degene die ik een paar weken ervoor ontdekte niet veraf, dus trok ik met mijn bokalen naar daar en keerde toch met twee soorten linzen, kikkererwten, hazelnoten, amandelen en havermout terug. Ik vroeg hen ook eens waarom ze geen volkoren pasta aanbieden (die eten wij namelijk liever, maar vinden we dus enkel verpakt) en toen kreeg ik het nogal bizarre antwoord “ah ja, dat is eigenlijk een goed idee. We hebben daar gewoon nog niet aan gedacht”. Met een beetje geluk komt daar dus nog verandering in 😉 Maar ook indien niet, kunnen we alleszins al de meeste granen (ze hebben er ook couscous, quinoa, rijst…) en bijvoorbeeld ook koffiebonen verpakkingsvrij kopen. Aangezien we dat tot voor deze Dagen zonder Vlees allemaal verpakt kochten, is dat toch al een grote stap vooruit.
Conclusie
Los van alle “inspanning” op gebied van eten vind ik het vooral frappant hoe weinig autokilometers dat eigenlijk maar uitspaart. Of dus vooral: hoe vervuilend zo’n auto uiteindelijk toch nog is. Niet dat ik dat niet wist natuurlijk, maar dat 45 vegetarische dagen ons nog niet eens 1x op en af naar België laten rijden (700km enkel), dat is toch wel even slikken. Het hoort natuurlijk ergens bij het expatleven, maar ik ga opnieuw eens kijken of er geen waardige alternatieven bij het openbaar vervoer te vinden zijn (al vrees ik – wetende dat bijvoorbeeld de rechtstreekse trein van Brussel naar Basel recent werd afgeschaft – dat dat nog steeds zal uitkomen op én duurder én langer én minder flexibel).
Wat de conclusie op gebied van eten betreft (want daar gaat het hier uiteindelijk toch om 🙂 ), die blijft een beetje dezelfde als de vorige keer: niet slecht, maar niet super. Maar vooral: hoewel er nog veel onontgonnen terrein is (zelf notenmelk maken bijvoorbeeld, zoals eeuwige ecogoeroe Kelly wel deed), zijn er weer wat stapjes in de goede richting gezet en dat is uiteindelijk toch het doel van zo’n uitdagingen!
Als ik het zo lees, zou ik toch precies gaan voor verpakte biologische groenten, want de niet-biologische zijn niet alleen ‘niet goed voor het milieu’ maar ook ‘niet goed voor mezelf’. Het ideale blijft natuurlijk om alle groenten onverpakt te kunnen krijgen, zo lastig dat dat zo moeilijk is in jouw geval!
En zeg, “ecogoeroe”, da’s overdreven! 😀
Nikste overdreven, gij weet niet hoe vaak gij hier voor inspiratie zorgt!
En inderdaad, die “niet goed voor mijzelf”-afweging maakt dat ik de verpakkingen er momenteel toch maar bijneem. Misschien moet ik zelf een bioboerderij starten 😉
Dat ziet er toch een opvallend goede uitslag uit! Goed gedaan! Ik ben halverwege teleurgesteld gestopt omdat mijn kalender gewist was geraakt. Flauw excuus, ik weet het, volgende keer doe ik beter mijn best en ben jij mijn ecogoeroe! 😄
Haha, ik heb nog véél werk voor ik die titel verdien hoor 😉
Maar wel jammer dat je kalender gewist is! Mijzelf kennende zou ik waarschijnlijk ook “foert, dan hoeft het niet meer” gedacht hebben 🙂
Je hebt dat goed gedaan! En die ene keer vlees eten omdat je het niet gevraagd hebt, vind ik echt geen schande. Ik deed dat ook niet met het veganistisch eten, want ik vind dat ik al moeilijk genoeg ben door vegetarisch én suikervrij te eten.
Seizoensgroenten eet ik eigenlijk automatisch, het zou niet in me opkomen om spruiten in de zomer te eten. Dat smaakt gewoon niet dan. Ook voor de zomergroenten, tomaten tijdens de winter vind ik ook iets raar. Al at ik die vroeger wel tussen een belegd broodje.
Ik ga meestal naar winkels waar ze de groenten aan de kassa wegen en dan kijken ze soms wel eens vreemd naar mijn stoffen zakjes maar de meeste reageren enthousiast.
Spruitjes in de zomer zal hier ook niet snel gebeuren, omdat dat aanvoelt als een “echte” wintergroente. Terwijl vb. tomaten, doordat je die echt het ganse jaar door kan vinden, voelt dat in mijn hoofd niet aan als een “echte” zomergroente. Quatsch natuurlijk, maar je snapt het misschien wel 🙂 Denk dat het ook komt omdat we vroeger thuis de meeste groenten gewoon random aten, ongeacht het seizoen en dat daardoor nooit een automatisme geworden is (op een paar na: rabarber bijvoorbeeld aten we uit de tuin, dus dat was wél seizoensgerelateerd). Nu ja, dat is zo’n beetje de overgang van de ene generatie naar de andere waarschijnlijk: van grootouders die “verplicht” volgens het seizoen aten omdat er niets anders was, naar ouders die de opgang van supermarkten met alles het hele jaar door (en vb. ook microgolfmaaltijden e.d.) meegemaakt hebben naar de kinderen die daar nu (deels) op terugkomen en weer wat “naar de bron” willen.
Neemt niet weg dat ik het wel super vind dat dat voor jou zo’n automatisme is, ben er een beetje jaloers op eigenlijk 🙂
Bij tomaten moet ik mezelf ook wel op de vingers wijzen, ik weet dat ze niet horen in de winter maar ze passen zo goed bij en salade en ik weet nooit met wat ik een slaatje moet combineren in de winter 🙂
Goed gedaan! Het blijft moeilijk vaak, he, die verpakkingen enzo.
Amai, zeker goed gedaan! Jullie zijn er bewust mee bezig, dat is al heel wat meer dan sommige andere mensen…
Die herbruikbare zakjes voor groenten en fruit: meestal krijg ik daar heel leuke reacties op, maar in de Colruyt heb ik al een paar keer gehad dat de kassiers het gewoon uitgieten in de weegschaal (ik wil geen geblutste appels!)…
Ja, dat heb ik ook vaak gehad en dan meestal nog met een zucht van “pakt toch nekeer aparte zakskes ambetanterik” 😉
Vandaar dat ik mij op den duur gewoon zelf aan die weegschaal ben gaan zetten, zij hebben de last niet meer en ik heb geen geblutst fruit meer!
Super goed gedaan! Dat ene dagje maakt niet uit 😉
Goed idee om met groenteafval nog iets te doen. Daar had ik zelf nog niet aan gedacht.
Ik ga zelf ook eens eigen zakjes meenemen naar de winkel.
Haha, die ene dag maakt inderdaad niet uit; ’t is ook meer de “enkel groene bolletjes is mooier”-neuroot in mij die het anders had gewild hoor 😉
Super dat je zelf zakjes gaat meenemen, zal al een enorm verschil maken!
Goed gedaan! Bewustmaking is inderdaad het belangrijkste doel en ik vind dat je er heel erg je best voor doet.
Ik heb bewust weinig inspanningen gedaan om veggie te eten en kwam aan een gemiddelde van 5 vegetarische dagen per week voor mij en de dochter. Manlief eet bijna altijd vegetarisch. De zoon krijgt warm eten op school, van vegetarisch eten hebben ze hier precies niet gehoord, dus die at enkel in het weekend veggie…
Seizoensgebonden koken blijft moeilijk voor mij, het groentenaanbod is hier heel het jaar door hetzelfde (en altijd heel beperkt). En het lukte me enkel om verpakkingloos te koken als ik restjes maakte. Voor een land waar plastic zakjes bij wet verboden zijn, is het verdomd moeilijk om onverpakt eten te vinden in Ierland 🙁
Ik zal onze besparingen maar niet vergelijken met een vlucht hierheen, dat is te deprimerend. En meteen ook de reden dat we tussenin niet eens met zijn allen terugkeren. Al gaat manlief toch even terug om in de jury van een doctoraat te zitten en ikzelf voor de trouw van mijn neef…
5 dagen zonder inspanning te doen is keigoed he! Wel jammer dat de scholen daar nog niet aan meedoen (al weet ik eigenlijk niet of het in België – behalve dan misschien Gent 🙂 – of hier in Zwitserland eigenlijk beter is).
Wij keren nog vrij vaak terug naar België, gemiddeld om de twee maanden. Ergens is dat veel en qua milieu-impact zeker niet ideaal, maar we willen familie en vrienden echt wel regelmatig blijven zien. Al is het bij ons ook wel anders dan bij jullie natuurlijk: jullie zijn voor een duidelijk omlijnde periode vertrokken en daarna gaan jullie weer terug; wij zijn vertrokken voor we weten niet hoe lang. Ondertussen zijn we hier bijna twee jaar, dat zou sowieso te lang zijn om niet terug te keren. Al proberen we onze bezoeken wel zoveel mogelijk op te bouwen rond een “gebeurtenis”: een lentefeest, een feest voor een 10-jarig huwelijk… Zo missen we die momenten niet, maar zijn we ook niet om de vijf botten op weg naar België 🙂
Ik denk dat donderdag veggiedag intussen al in veel Belgische scholen ingeburgerd is, al weet ik niet of dat voor alle netten geldt. Ik weet eigenlijk zelfs niet of onze kindjes naar het stedelijk onderwijs gingen of het gemeenschapsonderwijs…
Het is logisch dat jullie vaker terugkeren, moesten we geen vliegtuig nodig hebben om van dit eiland af te raken, dan zouden we het misschien ook wel vaker doen. Alhoewel… eigenlijk genieten we er ook wel een beetje van dat we de laatste 9 maanden onze weekends eindelijk bijna volledig zelf konden plannen 😉
Haha, dat is een feit! In België was het bij ons ook vaak zoeken om eens een weekend(dag) vrij te hebben. En hoewel ze hier meestal ook wel vol geraken met activiteiten, gebeurt dat meestal heel spontaan en last-minute i.p.v. minstens vijf maand op voorhand te zijn vastgelegd 😉
Die tip ivm het zelf wegen van groenten/fruit, die neem ik graag mee, merci! Zo te lezen heb je het goed kunnen volhouden, knap! Zelf let ik er ook zoveel mogelijk op, om groenten volgens het seizoen te eten, of groenten die niet eerst ‘le tour du monde’ moeten doen in sterk lucht vervuilende containerschepen (dus liever Belgische aardbeien/sperziebonen van bij ons…).
Leuk dat je iets met die tip bent!
Wat lokaal te verkrijgen is, probeer ik zeker ook altijd van daar te kiezen. ’t Is te zot om appels uit Nieuw-Zeeland te gaan eten als er hier ook massa’s gekweekt worden he! Al blijft tropisch fruit wel mijn achilleshiel… in dat geval probeer ik er wel op te letten dat ze met schepen i.p.v. met vliegtuigen vervoerd zijn.
Al vind ik het soms ook moeilijk om “lokaal” te bepalen: uiteraard is dat vooral Zwitserland zelf voor ons. Maar bijvoorbeeld appelsienen uit Spanje, die zijn lokaler dan appelsienen uit Zuid-Afrika, maar echt bij de deur is dat natuurlijk ook niet. ’t Blijft altijd wat afwegen…
Ik kies meestal voor bio en verpakt (als bio onverpakt geen optie is). Maar ik vind dat ook altijd een moeilijke. Voor de rest: super goed gedaan!
Jij bent toch ook een straffe madam, hoor … De gemiddelde mens is al trots op zichzelf als hij alleen voor de veertig dagen zonder vlees probeert te gaan en daar zo goed in slaagt als jij. Maar nee, mevrouw moet er nog een paar andere (en zo mogelijk veel moeilijkere!) uitdagingen bijdoen en is dan nog niet tevreden met alle extra moeite die ze doet?! Tssss. 😉
Ik vind het bewonderenswaardig hoe bewust je met al die dingen omgaat en welke oplossingen je allemaal weet te bedenken.
.
Hahaha (en ook wel een beetje auwtsch tegelijk), dat kwam hier wel efkes binnen. Je hebt waarschijnlijk wel gelijk, ’t ligt mij gewoon nogal nauw aan het hart vrees ik 🙂
Wauw, super gaan!
Naast jouw afweging bio/verpakt of omgekeerd, stel ik mij ook altijd vragen bij land van herkomst. Wat is beter niet-bio wortelen uit België of bio-wortelen uit Spanje? Waarom moet dat van zo ver komen en wordt het biologische dan niet ongedaan gemaakt door het vervoer?
Ja, dat is inderdaad ook zo’n vraag! Geen idee wat daar de beste keuze is eigenlijk. Een mens zou nog biologie / ecologie gaan studeren om dat in een doctoraat eens allemaal te onderzoeken 😉
Hier valt dat aspect gelukkig nog mee, omdat er veel Zwitserse producten te vinden zijn. Zaken zoals sinaasappels enzo komen wel uit het buitenland, maar ja, die groeien hier toch niet (of ’t zou in serres moeten zijn en dat is – al naargelang of het verwarmde e.d. zijn – ook niet altijd ideaal).
Dankzij de ‘buurderij’ is het voor mij makkelijk om enkel seizoensgroenten te maken; paprika’s en komkommers ga je daar nu niet vinden :p (en pompoen helaas ook al een tijdje niet meer) Fruit is een andere zaak, hun laatste appels werden al in januari verkocht en tja, aangezien ik veel fruit eet is dat dus vooral exotisch fruit en allesbehalve ecologisch. Hopelijk maak ik met mijn plaatselijk gekweekte seizoensgroenten veel goed…
Ik weiger nog plastic zakjes te gebruiken in supermarkten; ik gebruik ook (al maanden) zo van die stoffen zakjes maar ze zijn wel see-through en kunnen makkelijk open, dan moeten ze niet zagen aan de kassa vind ik. Zowel in de GB als de Colruyt wegen ze alles aan de kassa dus is lekker handig. Alleen voor brood vind ik het keistom dat je nog altijd hun papieren zakken moet gebruiken, aangezien daar de barcode opstaat…
Ik zeg: gij hebt dat fantastisch gedaan! En mij gecompenseerd want ik vrees dat ik nog bijna nooit veggie eet. Ik ga daar binnenkort wel verandering brengen, feitelijk vanaf nu want vandaag eten we toevallig geen vlees of vis! 🙂
Ik ben jaloers op jouw “buurderij”, echt waar, als dat hier zou bestaan (of ik het zou vinden), ze hebben aan mij direct een vaste klant!
Als ze aan de kassa wegen, zijn doorzichtige zakjes inderdaad wel praktischer! Wij moeten hoe dan ook zelf wegen, dus volstaan gewone zakken (al ben ik wel van plan om ooit eens zelf doorzichtige zakjes te maken 🙂 En inderdaad: brood is zoiets waar je de verpakking niet kan vermijden! Was dat al helemaal vergeten, omdat wij ons brood tegenwoordig altijd zelf bakken.
En hoera voor veggie vandaag 😉 Lijkt mij niet evident om vegetarisch te eten als je paleo volgt eigenlijk.