De leuke gesprekken met mijn grootmoeder, vooral tijdens de week dat ik bij haar bleef om voor haar te zorgen, maar ook daarna. Ik mag mijzelf al heel gelukkig prijzen dat ik op mijn 30e nog steeds een grootmoeder heb, laat staan dat ik dan ook nog eens mijn band met haar kan verdiepen! De mailtjes die ze mij stuurde, altijd al, maar nog meer vlak na de breuk met J., de ene keer met troost, de andere keer met tips (tja, als vrouw alleen vallen, dan schiet de feministe in haar driedubbel in gang 🙂 ), dan weer om gewoon “even te babbelen”…
Op elk moment kunnen praten met mijn dichtste familie. Of dat dan was om te bellen over leuke dingen die ik ervoor met J. zou gedeeld hebben (mijn ervaringen tijdens het Alpenbrevet bijvoorbeeld) of om te wenen… het kon allemaal. Mijn ouders die mij toen ik vlak na de breuk in België toekwam, samen opwachten op het station en mij op het perron stevig vastnamen, mij meenamen op de fiets om mijn hoofd te gaan leegrijden, niet altijd akkoord waren met al mijn beslissingen, maar mij desondanks in elke ervan steunden…
En: ik wist al wel langer dat mijn broer een geweldige vrouw aan de haak geslagen heeft, maar dat ook zij er zo voor mij zou zijn… ’t Klinkt misschien raar, maar ’t is toch minder evident dat “aangetrouwde” familie (ze zijn weliswaar (nog) niet getrouwd, maar jullie weten wel 😉 ) zo klaar staat! Ik bedoel maar: ik ben begod bij haar ouders thuis met haar grootmoeder en zus erbij, nieuwjaar mogen gaan vieren!
De betere band met een aantal familieleden: niet dat die ervoor slecht was, verre van zelfs, maar het was toch nog meer “nonkel/tante versus nichtje”; nu werd het meer “twee volwassenen die een goed gesprek kunnen hebben”. Zo weet ik niet of ik vroeger met mijn nonkels over mijn relatiebreuk zou gepraat hebben, met eentje van hen op restaurant zou gegaan zijn…
De mooie gebaren van kennissen, maar ook van mensen die ik helemaal niet ken: oude buren die mij hun telefoonnummer meegeven “voor als ik eens wil babbelen”, nieuwe, ondertussen opnieuw “oude”, buren die mij met een kaartje verwelkomen en een mailtje sturen na mijn verhuis, de vrouw op de tram die mij een zakdoekje kwam toesteken toen ik al wenend met mijn moeder aan het telefoneren was, de man op de bus die hetzelfde deed toen ik op weg naar België met mijn vader belde en waarmee ik nadien een gezellig gesprek had, een vrouw die toevallig tegenover mij kwam zitten op de trein en waar ik plots een diep gesprek over onafhankelijkheid en verwerking mee voerde…
Alle reacties, hier op mijn blog, op instagram, in aparte mails… nadat ik liet weten dat J. en ik uit elkaar waren. Mensen die bezorgd informeerden hoe het ging toen het langer stilbleef, afspreken met bloggers die het niet eens erg vinden dat ik mijn hart lucht terwijl we elkaar voor de eerste keer zien, onverwachte cadeautjes krijgen, een lieve (ondertussen al meer dan alleen blog)vriendin, die mij liet langskomen en uitwenen op de zetel, terwijl ze nochtans bezoek had… Ik wist al wel langer dat blogland een warm land is, maar in 2017 heb ik het meer dan ooit gevoeld. Merci, merci, merci!
Mijn broer. De gesprekken met hem aan telefoon, op skype, in het echt… Elk moment dat ik hem nodig had, was hij daar (of zoals hij het zelf eens op skype verwoordde toen ik zei “slaapwel! En merci om er te zijn!” en hij antwoordde “Daarvoor ej je broere eee. Slaapwel!” 🙂 ). Zijn hand om in te knijpen toen ik het lastig had tijdens het concert van Nick Cave, kunnen praten over vergeving zonder veroordeeld te worden… Maar evengoed: onnozel kunnen doen, onbedaarlijk lachen, de slappe lach krijgen en er bijna niet meer uitgeraken…
Zo mooi en ontroerend allemaal. Vooral de troostende gebaren van mensen die je van haar noch pluim kent. Het is nog niet helemaal om zeep met deze wereld.
Neen, absoluut niet! Ik ben er heel aangenaam door verrast, hoe lief onbekende mensen kunnen zijn 🙂
Rijkdom. Ondanks of dankzij alles.
Dat is mooi gezegd 🙂
En beiden kloppen. Want bijvoorbeeld mijn collega’s, die kende ik ervoor ook al wel, maar die zijn echt een pak opener geworden “dankzij”…
Zo hartverwarmend, ook al was het een enorm zwaar jaar voor je. ‘Mooi’ om te lezen!
Ja, ik heb even getwijfeld om het hier te delen, omdat ik dacht dat jullie misschien al wel genoeg zouden gelezen hebben over hoeveel ik aan mijn familie gehad heb 🙂 Maar toen dacht ik, het is mijn blog en ik vind het inderdaad “mooi” (en tegelijk dubbel) om op terug te kijken, dus waarom niet? 🙂
Inderdaad, jouw blog is volledig van jou 🙂
Dank om je dankmomenten te delen! Daar krijgt een mens inderdaad een warm hart van <3
… en het verbaast me eerlijk gezegd niet dat je zoveel vriendelijkheid hebt mogen ervaren van mensen die je amper kende. Jij bent zelf zo'n hartelijke persoon, je hebt zo'n open en warm hart, dat je gewoon zoveel mensen verdient die jou graag zien en er voor jou willen zijn.
Maar Becky, zo lief! Ik word er een beetje stilletjes van, van je commentaar hier! Merci!
Hartverwarmend in 2017 maar ook in 2018, bij het lezen ervan. Om te koesteren!
🙂 Doe ik! Lief dat het ook hartverwarmend om lezen is…
Zo’n schone post! En ik ben zo blij dat je zo’n lieve, warme familie hebt om op terug te vallen. Dat is echt goud waard.
Absoluut! Al krijg ik al het goud van de wereld en nog wat erbovenop, dan wissel ik het nog niet voor hen in 🙂
<3 Ik krijg er een krop van in de keel, wat lief dat mensen je een zakdoek aanboden op de trein. *knuffel*
♥ Ik was er ook van aangedaan dat mensen dat zomaar deden! Deed echt zo’n deugd 🙂
Echt mooi om te lezen en zo fijn dat dat vangnet voor je klaarstond en nog steeds voor je klaarstaat. Mooi ook dat je op zo’n moment merkt dat ook onbekenden met je begaan kunnen zijn. Eigenlijk doet zo’n stukje als dat van die zakdoek op de tram/bus me deugd. Meestal kom je enkel negatieve ervaringen tegen en dan vormt dit soort gebaren toch wel een heel mooi tegengewicht. Leuk ook dat jouw oma met de computer overweg kan zodat jullie met elkaar kunnen mailen. Oh ja, als er ooit een tweede ontmoeting komt dan mag je evengoed je hart luchten hoor. 😉
♥ Merci! 🙂
En het is inderdaad superleuk om een grootmoeder te hebben die kan mailen 🙂
🙂 🙂 🙂
🙂
Zo mooi en ontroerend allemaal. Vooral de troostende gebaren van mensen die je van haar noch pluim kent. Het is nog niet helemaal om zeep met deze wereld.
Neen, absoluut niet! Ik ben er heel aangenaam door verrast, hoe lief onbekende mensen kunnen zijn 🙂
Rijkdom. Ondanks of dankzij alles.
Dat is mooi gezegd 🙂
En beiden kloppen. Want bijvoorbeeld mijn collega’s, die kende ik ervoor ook al wel, maar die zijn echt een pak opener geworden “dankzij”…
Zo hartverwarmend, ook al was het een enorm zwaar jaar voor je. ‘Mooi’ om te lezen!
Ja, ik heb even getwijfeld om het hier te delen, omdat ik dacht dat jullie misschien al wel genoeg zouden gelezen hebben over hoeveel ik aan mijn familie gehad heb 🙂 Maar toen dacht ik, het is mijn blog en ik vind het inderdaad “mooi” (en tegelijk dubbel) om op terug te kijken, dus waarom niet? 🙂
Inderdaad, jouw blog is volledig van jou 🙂
Dank om je dankmomenten te delen! Daar krijgt een mens inderdaad een warm hart van <3
… en het verbaast me eerlijk gezegd niet dat je zoveel vriendelijkheid hebt mogen ervaren van mensen die je amper kende. Jij bent zelf zo'n hartelijke persoon, je hebt zo'n open en warm hart, dat je gewoon zoveel mensen verdient die jou graag zien en er voor jou willen zijn.
Maar Becky, zo lief! Ik word er een beetje stilletjes van, van je commentaar hier! Merci!
Hartverwarmend in 2017 maar ook in 2018, bij het lezen ervan. Om te koesteren!
🙂 Doe ik! Lief dat het ook hartverwarmend om lezen is…
Zo’n schone post! En ik ben zo blij dat je zo’n lieve, warme familie hebt om op terug te vallen. Dat is echt goud waard.
Absoluut! Al krijg ik al het goud van de wereld en nog wat erbovenop, dan wissel ik het nog niet voor hen in 🙂
Wie goed doet, goed ontmoet hé, Haaike <3
♥ Merci Silke!
<3 Ik krijg er een krop van in de keel, wat lief dat mensen je een zakdoek aanboden op de trein. *knuffel*
♥ Ik was er ook van aangedaan dat mensen dat zomaar deden! Deed echt zo’n deugd 🙂
Echt mooi om te lezen en zo fijn dat dat vangnet voor je klaarstond en nog steeds voor je klaarstaat. Mooi ook dat je op zo’n moment merkt dat ook onbekenden met je begaan kunnen zijn. Eigenlijk doet zo’n stukje als dat van die zakdoek op de tram/bus me deugd. Meestal kom je enkel negatieve ervaringen tegen en dan vormt dit soort gebaren toch wel een heel mooi tegengewicht. Leuk ook dat jouw oma met de computer overweg kan zodat jullie met elkaar kunnen mailen. Oh ja, als er ooit een tweede ontmoeting komt dan mag je evengoed je hart luchten hoor. 😉
♥ Merci! 🙂
En het is inderdaad superleuk om een grootmoeder te hebben die kan mailen 🙂
Gij zijt eigenlijk zo’n gelukzak hé met zoveel lieve mensen in uw leven!! En zelfs onbekenden, wauw. En een oma die mailt! Ongelooflijk!
🙂 Dat is een feit! En was ook een mooie ontdekking de afgelopen maanden eigenlijk, want ik ben altijd heel onzeker in vriendschappen…