De boeken van januari 2018
Dit jaar wil ik jullie opnieuw maandelijks een update geven van wat ik gelezen heb en dus is het tijd om het te hebben over januari! Een uitzonderlijke leesmaand, niet zozeer omdat ik “maar” twee boeken las, wel omdat het twee non-fictie boeken waren, terwijl fictie normaal de hoofdmoot van mijn leesvoer uitmaakt.
Eberhard J. Wormer, Natuurlijke antidepressiva
Dit boek zag ik in de kerstvakantie op het aanwinstenrek van de bibliotheek in mijn ouderlijk dorp. Aangezien ik mijn medicatie op dit moment aan het afbouwen ben – niets tegen chemische antidepressiva dus… -, leek het mij wel interessant om een aantal alternatieve methoden te bekijken, die ik eventueel – al dan niet preventief – kan inzetten wanneer ik in de toekomst opnieuw met depressie te kampen zou krijgen.
Op zich is het wel een interessant boekje, al vond ik de visie op natuurlijke versus chemische antidepressiva soms iets te eenzijdig. Want neen, je moet uiteraard niet zomaar medicijnen gaan voorschrijven, maar laten we ook niet doen alsof ze compleet onnodig zijn… Tegelijk had ik ook het gevoel dat de auteur twee soorten publiek voor ogen had: in sommige hoofdstukken legt hij de zaken heel simpel uit, bijna op het onnozele af; in andere vliegen de medische termen je dan weer om de oren. Niet dat het dan onbegrijpelijk wordt, maar het contrast is soms iets te groot om vlot te lezen. Ik haalde er uiteindelijk wel een paar tips uit over vitamines die stemmingsverbeterend en preventief kunnen werken, maar ik bleef toch wat op mijn honger zitten.
Valeria Luiselli, Tell me how it ends
Een heel ander gevoel hield ik over aan dit boek, waarin de Mexicaanse Valeria Luiselli vertelt over haar ervaringen als tolk voor het federaal immigratieagentschap in de Verenigde Staten. Ze werkt hoofdzakelijk met vluchtelingenkinderen en doorloopt met hen o.a. een 40 vragen tellende lijst die kan helpen bij het vinden en toekennen van een advocaat voor hun legalisatieprocedure. Het zijn die veertig vragen die als een rode draad doorheen dit kort – maar zeer krachtig – essay lopen: zo beschrijft ze bij de vraag “is er tijdens je reis naar de V.S. iets gebeurd dat je angst heeft aangejaagd of pijn heeft gedaan” hoe 80% van de vrouwen en meisjes op hun vlucht doorheen Mexico verkracht worden. Het zijn cijfers waar een mens meer dan even stil van wordt… Ook confronterend is de situatie waar vele kinderen in de V.S. in terechtkomen: dan denken ze ontsnapt te zijn aan o.a. de bendes die hen in hun thuisland lastigvielen, blijken op hun Amerikaanse school óók afdelingen ervan te bestaan…
Luiselli toont de menselijke kant van de vluchtelingencrisis, de gezichten achter de jongste slachtoffers ervan en geeft tegelijk inzicht in de hele procedure in de V.S., die bij momenten getuigt van een absurditeit waar je – zou het niet zo triestig zijn – eens serieus van met je ogen zou gaan draaien. Een boek dat vooral zou moeten gelezen worden door al diegenen die roepen om muren en andere methodes “om ze niet binnen te laten”, maar jammer genoeg waarschijnlijk vooral zal gelezen worden door zij die al begrip tonen.
Bron afbeeldingen: Goodreads
Ik heb hier nog wat Sint-Janskruid-theetjes liggen die ik niet drink. Als je wil, stuur ik ze je op? Ik heb het ook niet zo voor de chemische medicatie die op de hersenen inwerkt, maar het kan zeker helpend zijn en sommige mensen kunnen niet zonder. Dus een geluk dat ze er zijn!
Oh, dat mag zeker, die theetjes! Merci!
En inderdaad, een geluk dat die chemische medicatie er ook is wanneer het op een andere manier niet meer gaat. Ik probeer het nemen van medicatie altijd zo lang mogelijk uit te stellen (te lang volgens sommigen… 🙂 ), maar als het nodig is, is het nodig!
Als je me je adres mailt, stuur ik ze op 🙂
Absoluut, goed dat ze er zijn. En niks om je voor te schamen, want ik denk dat velen er zich ook voor schamen.
Wauw, dat tweede lijkt een erg intens boek. Zo spijtig dat het non fictie is en geen verzonnen horrorverhaal…
Uit interesse: welke vitamines werken stemmingsverbeterend? Ik weet dat ikzelf magnesium nodig heb (zonder krijg ik al na enkele dagen krampen in mijn kuiten en zo) en calcium, maar dat is meer om een chronisch tekort aan te vullen. Ik ben benieuwd wat een beetje helpt tegen somberheid.
Natuurlijke remedies zijn trouwens niet automatisch ongevaarlijk of zonder bijwerkingen. Sint Janskruid kan bijvoorbeeld de betrouwbaarheid van de pil deels teniet doen en had op manlief bijna het effect van een slaappil tijdens zijn werkreizen naar LA. Ik werd eens bijna apathisch van een soort Bachbloesems die mijn moeder me gaf tegen examenstress (dat was freaky, ik kon niet snel genoeg stoppen eens ik het besefte). Altijd in het oog houden hoe je lichaam reageert op een supplement dus, want de ene reageert al sterker dan de andere
Preventief zouden ijzer, selenium, vitamine B12, vitamine D en zink werken. Ik stuur je het lijstje anders via mail 🙂
En inderdaad, ook natuurlijke middeltjes kunnen bijwerkingen hebben. Ik zou ze sowieso nooit zomaar beginnen nemen, maar altijd in overleg met mijn arts. ’t Is eerder om te weten wat eventueel kan en met al wat voorkennis een gesprek te kunnen aangaan, Want, gelijk je zegt, het ene lichaam reageert sterker dan het andere en dat kan je niet zomaar weten. Freaky wel, die voorbeelden die je geeft! Reden te meer om niet zomaar om het even wat te nemen!
Dat boek van Valeria Luiselli heb ik onlangs meegebracht van de bib en ligt hier klaar om te lezen. Jouw opmerking klopt vrees ik wel: dat het enkel zal gelezen worden door diegenen die al begrip tonen…
Momenteel nog wel even zoet met ‘Het labyrint der geesten’ (Carlos Ruiz Zafón). En verder een boek over mindful opruimen.
Wat geneesmiddelen betreft zoek ik daarin ook gewoonlijk een balans: kan ik me niet behelpen met de natuurlijke middeltjes, dan grijp ik naar de klassieke geneeskunde. Dat werkt tot hiertoe prima.
Wat vind je van “Het labyrint der geesten”? Staat ook op mijn leeslijstje 🙂
Benieuwd naar wat je van het boek van Luiselli gaat vinden!
Ik heb in het verleden heel wat homeopatische middeltjes geprobeerd. Vrij veel alternatieve zaken zelfs. Zo heb ik een hele poos paardemelk gedronken omdat dat blijkbaar goed was voor darmpatiënten, lange tijd een aantal voedingsmiddelen verbannen, ik heb zelfs een periode van die genezende edelstenen gedragen die mijn tante voor me had gekocht. Jammer genoeg had geen van hen echt (veel) effect en ben ik dus ondertussen afhankelijk van de chemische variant. Ok, ik neem nog steeds Propolis om meer weerstand te krijgen (soms afgewisseld met Euchinea) en ijzer en magnesium-tabletten maar de overige medicatie is spijtig genoeg wat zwaardere kost.
Als dat nodig is, is dat nodig he! Wat niet wegneemt dat het heel jammer is dat het nodig is…