Ervaringen die je voor je 35e moet meegemaakt hebben (2)

Een tijdje geleden, vraag mij niet meer hoe, kwam ik terecht op een paar artikels met dingen die je voor je 35e zeker moet gedaan hebben, o.a. deze “40 ervaringen die je voor je 35e moet meegemaakt hebben”. Vandaag deel twee, het eerste deel verscheen meer dan een maand geleden (aargh, blogregelmaat, het zit er echt niet in tegenwoordig, ook al is de goesting wel degelijk aanwezig).

11. Leer minstens één maaltijd koken

Zijn er echt mensen van mijn generatie die op hun 35e nog niet eens één maaltijd kunnen koken? Ik ga mijzelf zeker geen topchef noemen, maar uiteraard kan ik een maaltijd koken en meer dan eentje ook. Ik zou het eerlijk gezegd beschamend vinden, moest ik dat niet kunnen.

Pasta pompoen-spruitjes-granaatappel (Le petit requin)
Jummie pasta met pompoen, spruitjes, rode ui en granaatappel

12. Kus een onbekende

Euh nee, nog nooit gedaan. Eerlijk gezegd ook geen nood aan.

Hoewel, dat is niet helemaal waar: ik zou soms wel willen dat ik iets losser was in zo’n dingen en dat ik bijvoorbeeld in mijn studententijd of in de periode dat Johan en ik uit elkaar waren eens een one night stand of iets dergelijks had uitgeprobeerd. Tegelijk weet ik ook dat – behalve een zeer grote portie aanpassen aan wat verwacht wordt (of wat ik denk dat verwacht wordt) – ik ook gewoon teveel “klik” nodig heb met iemand om mij in zoiets te smijten. Eens ik er volledig van overtuigd ben dat die klik er is, kan het weliswaar snel gaan, maar mij meteen volledig geven, zo werkt het bij mij niet. Zo had ik met Johan vb. onmiddellijk een klik, maar heeft het vanaf het eerste gesprek met klik drie maand geduurd (incl. date en gesprekken na de duiktraining etc.) vooraleer het tot een eerste kus kwam. Eens die eerste kus er was, woonden we een maand later wel al quasi samen…

14. Wijd je leven aan iets dat je fascineert

Ja, dat denk ik wel. Ik geraakte tijdens mijn opleiding gefascineerd door oude gebouwen en heb er mijn eerste twee jobs aan gewijd. Ook in de huidige speelt het een rol, al is die kleiner dan ik soms wel zou willen. Tegelijk is het nieuwe aspect van mijn job – energie – al evenzeer iets dat mij enorm fascineert. Kunnen meewerken aan zeer uiteenlopende projecten die actief een bijdrage aan het tegengaan van klimaatopwarming leveren, ik word daar heel blij van. Tussenin werkte ik ook een tijdje in een outdoorwinkel en hoewel dat een beduidend lager “fascinatie”-aandeel had, kon ik er door de combinatie van outdooraanbod – en dus overlap met verschillende hobbies – en een relatief groot aanbod aan ecologische en/of sociaal geëngageerde merken (vb. aangesloten bij de Fair wear Foundation) gedurende dat jaar dat ik er werkte toch wel degelijk mijn ei in kwijt.

Ik heb dus eigenlijk nog nooit een job gedaan die niet (minstens deels) draaide rond iets dat mij fascineerde (studentenjobs even daar gelaten natuurlijk). Dat is zowel een luxe als een bewuste keuze, want ik had met mijn diploma bij wijze van spreken ook eilanden in Dubai kunnen gaan baggeren, maar hoeveel meer deugd dat mijn spaarpot ook gedaan zou hebben, nope, niet mijn ding.

Vakwerkhuis © Le petit requin
Een van de gebouwen waarvan ik een historische analyse schreef en moest bepalen of het het beschermen waard is of niet

17. Krijg een orgasme

Ja, meer dan eentje ook. Gelukkig maar, want het zou wel heel jammer zijn, moest dat eenrichtingsverkeer zijn (al weet ik ook dat dat niet overal even evident is).

18. Voel je volledig en gelukkig

Goh ja, dit kan zo fluctueren. Zo vulde ik een tijdje geleden in een eerste draft al een paar vragen in en antwoordde toen hier “awel, ik voel mij tegenwoordig best wel regelmatig volledig en gelukkig. Tuurlijk zijn er altijd dingen die nog anders of beter kunnen (dat lijf vooral) en dat is ook eerder een gevoel dat in golven gaat dan een constante te zijn (maar dat lijkt mij ook maar normaal), maar ja, contente mens alhier.”

Sindsdien veranderde ik dat antwoord al naar “dat is op zich nog steeds grotendeels van toepassing, behalve dat het werk al een paar weken veel te veel aandacht opslorpt en ik te hard tegen mijn grenzen aan het botsen ben. Wreed “volledig en gelukkig” voelde dat dus niet meer echt”, maar helt het nu – na 16 dagen deugddoende vakantie – duidelijk weer naar de goede kant. Het zou vooral leuk zijn als de inschatting van dit puntje iets stabieler zou worden, dat is vooral de conclusie, denk ik…

19. Ga naar een concert van je favoriete band of muzikant

Hmm, moeilijkste aspect bij deze vraag is wie mijn favoriete band of muzikant is, want ik kan er niet zomaar eentje uitkiezen. Een van de favorieten is alleszins Nick Cave en die zag ik al meermaals, dus check dan maar.

20. Onderhandel een opslag voor jezelf

Jein, om een van mijn favoriete Zwitserse woordjes te gebruiken. Ja, in de zin dat ik bij mijn huidige job na een jaar duidelijk aangegeven heb dat ik vond dat ik opslag verdiende; neen, in die zin dat ik die opslag wel kreeg, maar geen zeg had in hoeveel die net zou zijn (waarbij ik, als ik eerlijk ben, wel blij ben met de opslag op zich, niet met de manier waarop, want i.p.v. een volledige loonklasse hoger ben ik binnen dezelfde loonklasse een loonschaal hoger gegaan. Komt in absolute cijfers nu op hetzelfde neer, betekent in de toekomst echter minder mogelijkheden voor opslag. Dus ja, daar zal wel ooit nog eens een gesprek van komen 🙃

6 reacties

    • Sorry voor mijn late reactie! Ik ben even moeten gaan terugpiepen in de beoordeling van toen, maar ik herinnerde mij wel degelijk juist dat onze conclusie was dat het gebouw het beschermen waard is. Of het effectief beschermd is, weet ik jammer genoeg niet, aangezien die beslissing bij de gemeente ligt. De redenen voor de beschermingswaarde waren “het belang van het gebouw in het ontstaan van het dorp”, “de locatie van het gebouw en de bepalende rol in het dorpsbeeld”, de “architectuur en typologie” (daarentegen waren er geen argumenten voor “economisch-historisch”, “socialhistorisch” en “kunsthistorisch belang”).

  1. niet koken, zou er echt iemand zijn die geen enkele maaltijd kan koken?

    • Awel, ik vraag mij dat ook af. Zeker van onze generatie kan ik mij dat écht niet voorstellen. Bij vb. mijn ene grootvader (in het ouderlijk huis kookte zijn moeder, dan getrouwd en dan kookte mijn grootmoeder) kan ik het moeilijker inschatten. Het zou wel kunnen dat hij pas na zijn 35e voor het eerst iets heeft moeten koken, maar of hij niet evengoed een omelet of een paar patatten had kunnen koken voordien… geen idee, maar ik mag het hopen alleszins 🙂

      • mijn papa kon niet koken maar toen hij ooit eens alleen was heeft hij een ei gebakken en een snee brood erbij getoast.

  2. Ik kan niet koken! Een pasta maken aan de hand van een pak Miracoli kan ik nog net. En een omelet bakken, dat ook. Maar voor de rest geen skills en geen talent ervoor. Ik schaam er mij eigenlijk niet voor. Mijn man kookt en als hij dat niet doet, zijn er meer dan genoeg opties om in leven te blijven ;-).