Fashion Revolution Week 2020
24 april. Dat betekent dat het vandaag zeven jaar geleden is dat in Bangladesh het gebouwencomplex Rana Plaza instortte. Hoewel al uren tevoren melding werd gemaakt van scheuren in de muren en andere winkels in het gebouw ontruimd werden, moesten de textielarbeiders – voornamelijk jonge vrouwen – aan het werk blijven. Omdat grote modemerken onhaalbare quota oplegden en de arbeid(st)ers hun doel niet meer zouden halen als ze zouden stoppen met werken. Het gevolg: een paar uur later stortte het hele gebouw in en kwamen 1100 mensen om het leven. Nog eens meer dan 2500 raakten gewond.
Zeven jaar. Dat is veel tijd om dingen te veranderen. En toch duidelijk niet genoeg. Want naast de nog steeds bestaande problematieken op gebied van verloning en werkomstandigheden, eist ook de coronacrisis ginder zijn tol: modemerken annuleren hun bestellingen (zelfs reeds geproduceerde), de textielarbeiders zijn opnieuw de dupe. Ze worden ontslagen of zijn technisch werkloos, maar dan zonder vervanginkomen of vergoeding. Of ze moeten toch gaan werken, in omstandigheden waarin het risico op besmetting veel te groot is. Fabrieksinspecties kunnen amper doorgaan en gebeuren virtueel, op basis van – amper onafhankelijk te noemen – rapporten van de fabriekseigenaars zelf.
Bronnen vind je o.a. hier, hier en hier.
En dus blijft het broodnodig om hier aandacht aan te besteden. Doe ik dat hier voor het zoveelste jaar op rij, met de hoop dat het ooit niet meer nodig zal zijn. Doen vooral vele anderen dat, online, omdat door de Coronamaatregelen uiteraard alle fysieke evenementen afgelast werden: in Zwitserland vinden bijvoorbeeld al de hele week online talks en workshops plaats (zoveel dat het echt kiezen is 🙂 ). In België is het iets rustiger, maar worden merken wel opgeroepen om transparanter te werken. In het najaar kunnen de evenementen hopelijk wel plaatsvinden. Het Fair Fashion Fest in België wordt verplaatst naar 28 en 29 november, hier in Zwitserland wordt gemikt op september en oktober met evenementen in verschillende steden.
Winterthur, waar ik woon, is daar sinds dit jaar ook bij. Eigenlijk had ik gisteren een presentatie moeten geven, over fair fashion in de outdoorindustrie, maar dat zal dus voor het najaar zijn. Tot dan blijven we met ons groepje enthousiastelingen werken aan een interessant programma. En neem ik mij voor om er ook hier, op dit plekje, weer meer aandacht aan te besteden en mijn lijf niet langer een excuus te laten zijn om geen posts te maken. Want er is véél dat moet verbeterd worden, maar er zijn ook al zoveel fantastisch goede initiatieven, die echt wel aandacht verdienen!
Ik word niet gesponsord voor dit bericht, maar schrijf er over, omdat ik deze kwestie te belangrijk en te impactvol vind om er geen aandacht aan te besteden.
12 reacties
-
Pingback: Fair wear Friday (13) – Le petit requin
Weer heel goed dat je hier aandacht aan besteedt!
Ik heb ook al nagedacht wat ik in deze periode als consument kan doen, want tja, als je amper buiten komt heb je eigenlijk geen nieuwe kleding nodig hè (en begin maart had ik mijn lente/zomer capsule al samengesteld en uitgerekend hoeveel outfitcombinaties ik daarmee kon maken… ik was weer verrast door het aantal mogelijkheden)
Intussen heb ik een cadeaubon gekocht om 1 van mijn favoriete fair fashion winkels te steunen. Ook heb ik nog eens een bestelling gedaan bij Saint Basics (nieuw ondergoed komt altijd van pas). Ik hoop van harte dat de fysieke fair fashion winkels allemaal het hoofd boven water kunnen houden in deze periode, want ze hebben zo’n belangrijke rol!
Ja, dat is inderdaad nog een aspect dat ik hier vergeten ben aan te halen: al die – vaak kleine – winkels die fair en/of eco merken verkopen, die nu ook amper hun hoofd boven water kunnen houden. Twee kennissen hier uit Winterthur hebben zo’n winkel en bij hun is het echt kantje boordje. Tegelijk heb je inderdaad amper nieuwe kleding nodig nu en wil ik ook niet “kopen om te kopen”. Ik heb wel, net zoals jij, wat basics gekocht 🙂 Een cadeaubon was ik ook al aan het overwegen; super dat jij dat gedaan hebt! Steunt hen en komt jou altijd nog van pas.
Ik las inderdaad van die annuleringen van de bestellingen en werd daar echt heel boos om. Koop zelf eigenlijk altijd kleding die niet in die landen gemaakt wordt. De meiden zijn er minder mee bezig helaas. Ook wel begrijpelijk omdat ze niet mijn budget hebben natuurlijk. Maar ze letten er in ieder geval al op en dat deed ik op hun leeftijd echt niet.
Echt he, daar werd ik ook heel boos van, toen ik dat van die annuleringen las. Ik snap wel dat je nu minder kleren verkoopt en wat mij betreft hoeft het zeker niet allemaal geproduceerd te worden, zeker als je weet dat het niet allemaal verkocht gaat worden. Maar doe dat dan op zo’n manier dat beide partijen een beetje inleveren, maar beide kunnen overleven i.p.v. alles op de zwakste af te schuiven.
Dat jouw dochters er op hun leeftijd al op letten, vind ik echt al heel wat. Dat deed ik toen ook helemaal nog niet, ik had daar echt geen idee van.
Ook nu moeten we hier idd aandacht aan besteden. Misschien zelfs meer dan ooit! Ik probeer ook weer op te letten dat ik eerlijke en ecologische dingen koop. Maar voor kledij vind ik dat niet altijd makkelijk.
Het vraagt effectief wel meer opzoekwerk. Veel hangt denk ik ook af van hoeveel tijd je al geïnvesteerd hebt in het vinden van alternatieven: bij kledij lukt mij dat ondertussen goed, maar wanneer ik iets “speciaals” nodig heb (een badpak vb.) wordt het weer moeilijker. Ik merk hetzelfde bijvoorbeeld ook bij vegan eten: ik ken wel al opties en die pas ik zonder problemen toe, maar bij verschillende dingen val ik terug op wat ik ken, omdat ik moeite moet doen om het aan te passen. Soms wil ik die moeite doen, soms is dat gewoon even teveel gevraagd. Maar er gewoon al op letten en daardoor al een deel eerlijk en ecologisch kopen, als iedereen dat zou doen, zou er al heel veel in goede zin veranderen!
Dat is een feit! Alle beetjes helpen en we mogen ook niet altijd té streng zijn voor onszelf 🙂
Fijn dat je dit onder de aandacht brengt, Haaike. Veel grote spelers gaan pas aandacht hebben voor de werkomstandigheden bij hun producenten als ze voelen dat hun consumenten dit belangrijk vinden. Je hebt gelijk, het is en blijft broodnodig.
Ja, dat is absoluut zo: waarom zou je als merk iets gaan veranderen als het je klant toch niets kan schelen? Verandert die klant zijn aankoopgedrag, dán kunnen aanpassingen plots wel. Soms word ik daar wat gefrustreerd van, dat het zo economisch werkt, maar tegelijk geeft het ook wel hoop dat je ook als “kleine” consument een invloed kan hebben.
Wat fijn dat je hier aandacht aan besteed en je hiervoor inzet! Chapeau!
Gek dat het al zo lang geleden is en inderdaad nog niet veel veranderd…
Een mens zou inderdaad denken dat 7 jaar volstaat om toch iets te veranderen he… Er is op zich zeker wel verbetering en een paar grote spelers zijn wel transparanter geworden, maar in vergelijking met waar het naartoe zou “moeten”, is er nog een héél lange weg te gaan.