Gedicht: Dit is het land
Omdat geen enkel kind verplicht zou mogen worden om veel te vroeg het land van grote mensen in te moeten…
Dit is het land, waar grote mensen wonen.
Je hoeft er nog niet in: het is er boos.
Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen,
en altijd is er weer wat anders loos.
En in dit land zijn alle avonturen
hetzelfde, van een man en van een vrouw.
En achter elke muur zijn and’re muren
en nooit een eenhoorn of een bietebauw.
En alle dingen hebben hier twee kanten
en alle teddyberen zijn hier dood.
En boze stukken staan in boze kranten
en dat doen boze mannen voor hun brood.
Een bos is hier alleen maar een boel bomen
en de soldaten zijn niet meer van tin.
Dit is het land waar grote mensen wonen…
Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.
(Annie M.G. Schmidt, En wat dan nog?)
Overschot van gelijk.
Oh wat een mooi gedicht! <3
Ik loop nog behoorlijk achter met mijn blogfeed maar toen dit verscheen (én jammer genoeg nog steeds) was dit gedicht wel heel toepasselijk. De situatie is niet mooi, het gedicht wel.
Ja, ’t is een heel mooi gedicht! Hoewel ik soms wel probeer om toepasselijke gedichten uit te kiezen, heb ik serieus gevloekt dat net dit van toepassing is…