… zag jij misschien dat ik naar jou,dat ik je zag en dat ik zag hoe jijnaar mij te kijken zoals ik naar jouen dat ik hoe dat heet zo steels,zo en passant en ook zo zijdelings –dat ik je net zo lang bekeek tot iknaar je staarde en dat ik staren bleef.Ik zag je…
Continue reading →Graaf een kuilen plant je boomvoorzichtignaast de mijne. Kunnen ze elkaaruit de wind houdenals het stormt of in de zondagzonsamen zwijgen. En als ze ’s avondsdoor de wimpersvan hun twijgennaar elkaar kijkenbeginnen ze alop een bos te lijken. (Jaap Robben, Zullen we een bos beginnen?)
Continue reading →Ik herinner me vooral mij. Hoe ik ineens één vrouw had, in plaats van nu eens deze dan die. En hoe we nu moesten, in plaats van ooit eens zouden, van elkaar houden. Ik zat in de kroeg te vertellen hoe mooi je wel was en hoe verlegen en toch brutaal, tot vriendinnen zeiden: ga…
Continue reading →Liefje, laat mijn verdriet altijd groter wezen dan het jouwe zodat het eromheen kan liggen als armen. Wees niet droef als ik zal heengaan, dan zal ik altijd aan je denken. En anders ook. (Herman de Coninck, Met de vedel) Gedichtendag: 2015 – 2016 – 2017 – 2018 – 2019Alle gedichten op deze blog vind je hier.
Continue reading →Ik heb gezocht,gevonden en verlorenen weer opnieuw gezochttotdat ik het weer vondeen mens wordt zoveel meerdan ééns geborenen voor wie zoekt is op ’n dagde cirkel rond. (Toon Hermans)
Continue reading →