Gedicht: Een ster
en als ik bang ben dat ik stilsta
kijk ik heel gauw naar een ster
want ik weet dat die zo snel gaat
dat het lijkt alsof hij stilstaat
dus
wie weet
denk ik
ben ik ontzettend ver
(Liselore Gerritsen)
Alles is zoveel, dat een klein beetje ook nog bijna alles is
en als ik bang ben dat ik stilsta
kijk ik heel gauw naar een ster
want ik weet dat die zo snel gaat
dat het lijkt alsof hij stilstaat
dus
wie weet
denk ik
ben ik ontzettend ver
(Liselore Gerritsen)
Een gedicht dat ik enkele maanden geleden ook ontdekte. Een mooike!
Ik heb dit jaar de Plint-kalender naast mijn bed staan en hoewel ik hem achteraf bekeken echt wel meer voor kinderen vind, was dit wel een heel mooie ontdekking 🙂
Ik ontdekte het in het jubileumboek van Plint dat hier al even staat :-). Mooie gedichten, maar de kunst erbij en de lettervormgeving vind ik vaak niet geslaagd, waardoor ik het boek minder vaak vastpak dan ik zou willen.
waarom zouden we bang zijn dat we stilstaan in feite? Zouden we niet wat vaker gewoon moeten stilstaan?
Hangt ervan af hoe je dit gedicht interpreteert, denk ik: vanuit het standpunt dat ons leven heel jachtig is, geef ik je absoluut gelijk dat af en toe eens stilstaan net heel gezond is. Vanuit het standpunt dat je met iets bezig bent en het gevoel hebt dat je (te) traag vooruit gaat (heb dat gevoel vb. vaak gehad met mijn thesis), kan het wel troostend zijn dat ook wat stilstaan lijkt (vb. typisch het “nadenkwerk” voor je aan het schrijfwerk kan beginnen) vooruitgaan kan zijn 🙂
da’s waar