Gedicht: Liedje
Ik hou van haar. Veel te intens.
Het zal vanzelf wel minder worden.
Ze wordt wel weer zomaar een mens.
Het mens. Met afspraken. En orde.
De duizend en zoveelste zoen
komt wellicht ergens naast mijn oor.
We zullen het hebben over toen.
Dus nu. Daar is het heden voor.
ik vrees het strelen van haar handen
de dag dat ze met twee slechts zijn
en met hun duimen zullen draaien.
En de langdradigheid van pijn.
Ooit zit ik weer alleen aan zee.
In plaats van alle dagen feest
is eeuwigheid tien jaar geweest
en twee ja’s minder dan één nee.
(Herman de Coninck, Nagelaten gedichten)
O, dat gedicht kende ik nog niet. Pijnlijk mooi.
Ja he! Nog meer nu ooit nu geworden is, maar ook daarvoor vond ik het al heel mooi.
💚
Ah… zo mooi…. Dank je !
Graag gedaan 🙂 Blij dat het je ook raakt!
Da’s werkelijk prachtig Haaike. Kan ook niet anders…van zo’n groot dichter.
Ik wens je een heel, heel, heel goed 2018!!!
Dank je wel, heel lief dat je eraan gedacht hebt mij dat hier te komen wensen! Voor jou hetzelfde!