Gedicht: Recyclage

Was liefde van glas,
ze zou zingen kunnen en vullen,
laven, warmen en verkoelen,
rinkelen en tingelen
tot ogen blinken
van plezier

was liefde van glas,
je zou haar schilderen kunnen
in alle kleuren die bestaan,
en zonnesplinters vangen
tot lijven in lichterlaaie staan

was liefde van glas,
ze zou slecht vallen kunnen,
barsten en zelfs breken
in wel duzend gruzelementen,
die schampen op hart of huid,
en snijden tot het bloedt

was liefde van glas,
en net zo breekbaar,
je zou haar nochtans harden kunnen
of pantseren tegen
menig slag of stoot

maar als niets nog lijkt te helpen,
kun je haar altijd nog smelten
en herbeginnen,
keer op keer op keer,
en van voor af aan,

zolang een jij, een ik en liefde
bestaan.

(Anna)