Gedicht: Wij twee

Wij zijn gelukkig.

Buren bonken op onze muren:
‘Wij ook! Wij zijn ook gelukkig!’

Voorbijgangers blijven staan,
drukken hun neus tegen ons raam,
roepen:
‘En wij dan… Vlak ons niet uit…!
Alsof wij niet gelukkig zijn!’
lopen peinzend verder,
vragen elkaar:
‘Wij zijn toch gelukkiger dan wie dan ook?
Dat is toch zo?’

Kinderen sluiten zich bij hen aan, dansend,
zingend

maar wij hierbinnen, weggezonken
in het schemerdonker,
wij twee,
wij zijn het gelukkigst.

(Toon Tellegen, Hemels en vergeefs)