Geef elkaar eens een boek cadeau
Johan en ik gaven elkaar bij het begin van dit jaar opnieuw een dubbel boekencadeautje: één nieuw gekocht boek en één boek uit onze kast. Opnieuw, want het is ondertussen de derde keer op rij; we mogen dus beginnen spreken van een echte traditie 🙂
Twee jaar geleden kreeg Johan Liefde in tijden van cholera van Márquez en De goddelijke komedie van Dante en mocht ik Misdaad en straf van Dostojewski en Alice in Wonderland van Carroll lezen.
Vorig jaar herhaalde Johan, naast Disgrace van Coetzee, zijn keuze voor een Dostojewski, met De gebroeders Karamazov (ik hield mijn hart dit jaar dus al vast, wetende dat kloefer De idioot nog ongelezen in onze kast staat 😉 ). Hij kreeg van mij Het beleg van Lissabon van Saramago en Wildes The picture of Dorian Gray.
En dit jaar? Nadat we in Winteruur Dimitri Verhulst hoorden spreken over de autobiografie van Márquez, was het snel beslist dat ik mijn oorspronkelijke idee (dat ik nog geheim houd; het kan nog van pas komen 😉 ) zou vervangen door Leven om het te vertellen. Johan is namelijk een grote Márquez-fan en dus kon het moeilijk toepasselijker. [Even terzijde: Winteruur is trouwens een echte aanrader en de aflevering met Dimitri Verhulst al helemaal (alleen al omwille van de zin “Ik heb mijn weduwe gevonden”).]
Als boek uit de kast koos ik voor Grief is the thing with feathers van Porter, een dun boekje als tegenhanger voor de kolos die het andere toch wel is. Dun, maar wel ongelooflijk mooi, experimenteel en poëtisch. Benieuwd alleszins wat hij er van gaat vinden.
Johan dook voor zijn boekencadeaus zijn verleden in: The clan of the cave bear las hij op zijn twaalfde, waarna hij de volgende drie in de reeks van zes ook verslond. Het is eens iets heel anders dan de eerder klassiekere boeken die we elkaar tot nu toe gaven en dat maakte dat ik heel veel tijd nodig had om te kunnen raden wat er in mijn pakje zat 🙂
Het tweede boek was er dan weer eentje dat ik al sinds het eerste jaar verwachtte, namelijk Lolita van Nabokov, dat Johan zelf in zijn eerste licentiaatsjaar las. Al bracht hij mij wel in de war door zowel de gewone als de annotated version (geannoteerd klinkt zo raar…) in mijn handen te leggen toen ik moest raden. Ah ja, twee boeken uit de kast, dat gebeurt normaal pas als ik het eerste boek weiger… Heel benieuwd naar!
Zo, nu kennen jullie al twee van de hopelijk vele boeken die ik dit jaar ga lezen 🙂
Geven jullie elkaar soms boekencadeautjes? Of hebben jullie een andere cadeautjestraditie?
Ben ook wel benieuwd naar degene die dit idee vorig jaar inspirerend vonden, zeker naar de ervaringen van Samaja die een thriller en fantasyboek moest lezen van haar man en hem een Adrian Mole en Oorlog en Terpentijn te lezen gaf.
16 reacties
-
Pingback: Boekenliefde – Le petit requin
Haha, ik ging net reageren dat er daar bij ons niet veel van in huis gekomen is. Ik heb wel een thriller gelezen (Het meisje in de trein), maar dat was niet diegene die hij bedoelde… Hij las op mijn aanraden dan weer Als je het licht niet kunt zien, maar dat is dus niet een van de twee die ik voorzien had… Dik gebuisd dus ;-).
Oeps 🙂 Ach ja, uiteindelijk is het belangrijkste dat jullie genoten hebben van wat jullie lazen! En hij heeft toch een boek gelezen op jouw aanraden en jij een thriller, dus zo gebuisd is dat toch niet? 😉
Ik vind het een leuke traditie, maar wij komen totaal niet overeen qua leesstijl, dus bij ons zou dat niet werken. Mijn vriend leest enkel non-fictie en fantasy, ik lees liefst fictie, maar geen fantasy. Tja …
Ja, dan is het wel moeilijker! Wij geven elkaar ook al wel eens boeken die de ander niet spontaan zou lezen, maar ze liggen op zijn minst wel wat in de lijn van.
Ik vind dat zo’n leuke ’traditie’ van jullie! Wij geven elkaar maar zelden boeken cadeau, al kocht ik onlangs wel een boek voor Stefan. Hij leest quasi nooit en het werd History of Western Philosophy
van Russell, dus daarmee zal hij wel enkele jaren zoet zijn 😀 (het stond op zijn verlanglijstje, dus geen complete verrassing wel)
Oh, dat klinkt interessant! En inderdaad wel iets om jaren mee zoet te zijn 🙂
En verlanglijstje of niet, cadeautjes geven is altijd tof, toch?
Wat een gave traditie. En tja, van boeken krijg je nooit genoeg.
Hihi, helemaal akkoord dat je nooit genoeg van boeken kan krijgen 🙂
Leuk initiatief! We komen helaas niet altijd overeen qua boekensmaak… 😉
Dan is het inderdaad een pak moeilijker 🙂 Wij geven ook al wel eens een boek dat de ander niet spontaan zou lezen, maar we overdrijven daar niet in. Zo zou ik een pak minder blij zijn met een van de politieke boeken die Johan ook graag leest 😉
Wat leuk zeg 🙂 En wat vooral leuk is! Een lief dat leest 🙂
The clan of the cave bear las ik ook plus alle andere delen van de aardkinderen. Mooi!
Een lief dat leest is inderdaad fantastisch! 🙂
Leuk dat je The clan of cave bear de moeite vond! Johan las de eerste vier delen, maar als het eerste deel mij bevalt, zou het wel eens kunnen dat de hele reeks in huis komt 😉
Dat is een origineel idee. Zal het eens voorleggen aan de echtgenoot.
Leuk! Benieuwd welke boeken jullie kiezen (als jullie het doen natuurlijk 🙂 ).