Gelezen in augustus 2015

Met al dat geminimaliseer was ik al bijna vergeten dat jullie nog een “Gelezen in augustus”-berichtje te goed hadden. Bij deze dus, de vier boeken die ik in augustus las en waarmee ik nog eens twee puntjes voor de Verbeelding book challenge kon schrappen:

Peter Stamm, Sieben Jahre

Na de Franstalige Zwitser Joël Dicker in juli, besloot ik ook eens een boek van de Duitstalige kant te lezen: ik koos Sieben Jahre van Peter Stamm over hoofdpersonage Alex, die een schijnbaar perfect huwelijk heeft met Sonja, maar dat op het spel zet voor Iwona. Klinkt nogal “Mooi en Meedogenloos”, niet? Maar de omslagtekst beloofde een verhaal over verlangen naar het leven en over hoe geluk eigenlijk werkt, waardoor het mij wel de moeite leek.

De openingszin was er eentje van de soort waardoor je in een paar woorden al meteen een heel beeld van iemand hebt en dus ging ik gretig aan het lezen. Het feit dat zowel Alex als Sonja architecten zijn, maakte het verhaal bij momenten herkenbaar. Zo deed dit fragment mij een beetje denken aan bepaalde discussies bij onze ontwerpvakken, waarbij ik altijd meer conciërge dan architect geweest ben, vrees ik 😉

Ik hoorde ooit hoe Sonja de conciërge van een school probeerde verklaren waarom de fietsenstallingen niet konden vergroot worden. Ze sprak over proporties, vorm en esthetiek. Hij keek haar verwonderd aan en zei dat de kinderen hun fietsen toch ergens moesten kunnen plaatsen. (eigen vertaling)

Het boek bevat inderdaad wel enkele mooie beschouwingen over geluk en liefde, maar het liet mij desondanks serieus op mijn honger zitten. De liefde van Alex voor Iwona bijvoorbeeld; misschien ligt het aan mij, maar bizarre lust leek mij daar een betere beschrijving voor. Niet slecht, maar ook niet super.

Graeme Simsion, The Rosie Effect

Eerder dit jaar las ik al het eerste deel, The Rosie project, en in dit vervolg moet Don omgaan met Rosie’s zwangerschap. Ik had op voorhand een beetje schrik dat het wat teveel van hetzelfde zou zijn en dat bleek deels zo te zijn. Het voelde minder origineel dan het eerste deel en sommige situaties waren net iets té. Maar dat neemt niet weg dat ik met heel veel andere stukken opnieuw luidop heb zitten lachen of met een brede grijns zat te lezen.

Niet zo goed als deel 1 dus, maar desondanks zeker het lezen waard (al moet er nu niet per se nog een deel 3 “Don leert omgaan met zijn kind” bijkomen).

Verbeelding book challenge
8. Een romance of chicklit

F. Scott Fitzgerald, The great Gatsby

Dit boek kreeg onverwacht hoogste prioriteit toen de vriend van wie Johan het leende, op bezoek kwam en ik besefte dat ik het toch eigenlijk wel wilde lezen 🙂 The Great Gatsby wordt omschreven als “een van de grote liefdesverhalen van onze tijd” en dat is het toch wel. Niet het soort zeemzoete, alles-is-fantastisch en we-leven-nog-lang-en-gelukkig liefde, wel een verhaal over zodanig van iemand houden dat je er aan blijft vasthouden. Fitzgerald verpakt dit verhaal in een stevige, ironische aanklacht tegen de decadente twenties. Het maakte dat ik mij niet kon inleven in de personages (wel in het algehele verhaal), maar tegelijk wel inzicht kreeg in een wereld die ver van de mijne af staat.

Gabriel García Márquez, Afval en dorre bladeren

Marquez is een schrijver die bij mij niet veel mis kan doen: ik hou van zijn manier van schrijven, zijn mooie omschrijvingen, maar ook de vlotheid die ze uitstralen… De eerste pagina van Afval en dorre bladeren deed mij dan ook twee keer met mijn ogen knipperen: mooie omschrijvingen, jawel, maar in ingewikkeldere, “gekunstelder” zinnen dan ik van hem gewoon ben (al klinkt dat alsof ik al gans zijn oeuvre gelezen heb, wat verre van het geval is). Dat blijft in de rest van het boek deels het geval, maar eens ik er wat aan wende, was ik weer vertrokken voor een mooi verhaal.

Maar de nieuwe beweging mislukt – mijn vader komt de kamer binnen en de twee tijden verzoenen zich; de twee helften passen zich aan, groeien hecht aaneen, en de klok van señora Rebeca beseft plotseling dat hij verdwaald is geraakt tussen de behoedzaamheid van het kind en het ongeduld van de weduwe en dan geeuwt hij verward en duikt in de wonderlijke stilte van het moment en komt weer boven, druipend van vloeibare tijd, van precieze en herziene tijd, en hij maakt een buiging en zegt met plechtige waardigheid: ‘Het is twee uur en zevenenveertig minuten precies.’

Een verhaal over drie generaties die op zijn sterfdag terugkijken op het leven van een dokter en zijn relatie met het dorp waarin hij woonde. Een soort lange afscheidsrede, waarin Marquez dood en vervreemding raak observeert. Soms is het wat verwarrend, aangezien hij regelmatig wisselt tussen de drie vertellers (een kolonel, zijn dochter en haar zoon) en je soms al een paar zinnen verder bent voor je beseft dat je van standpunt gewisseld bent. Tegelijk zorgen die drie vertellers er ook voor dat hij een en dezelfde gebeurtenis meerdere keren kan vertellen, telkens vanuit een ander standpunt om ze daarna weer mooi te laten samenvloeien.

Verbeelding book challenge
26. Een boek dat zich afspeelt in Latijns-Amerika

Bron afbeeldingen: Goodreads