Gelezen in januari 2015

Januari werd een zeer afwisselende leesmaand, met non-fictie, fictie, graphic novels en een kinderverhaal. Het was er niet om gedaan, maar dat maakt dat ik ook meteen een paar puntjes van de Verbeelding Book Challenge 2015 kan schrappen. In het ideale geval heb ik op het einde van het jaar voor elk puntje een verschillend boek en daarom breng ik voorlopig elk boek onder in elke categorie waar het thuishoort, zodat ik indien nodig nog kan kiezen bij welke categorie ik het definitief zet.
Behalve afwisselend, was januari ook verrassend: had je mij zelfs nog maar vorig jaar gezegd dat ik ooit met plezier strips over zombies zou lezen, ik zou eens meewarig met mijn hoofd geschud hebben. Maar kijk waar mijn leesjaar mee startte:

Robert Kirkman, Walking dead Vol. 01 tot 03

Johan volgt de tv-serie die op deze strips gebaseerd is en hij (en mijn broer en een vriend van Johan en…) is daar zeer enthousiast over. Ik zit soms naast hem in de zetel te lezen terwijl hij tv kijkt en zo ving ik er wel wat scènes van op, maar dat is dus echt absoluut niets voor mij. Toen we als cadeau voor iemand dan ook de eerste drie strips kochten, keek ik er niet naar om. Ah ja, zombies zeker, ge ziet dat van hier.

En toen, door wat enkel kan omschreven worden als een acuut geval van leeshonger, nam ik toch die eerste strip vast en plots merkte ik dat ik helemaal in het verhaal zat. Een verhaal over zombies dus he.
Toen ik besefte dat ik de strips een dag later al weer moest afgeven, ben ik als een halve zot beginnen lezen (voor het geval jullie je afvragen of ik dat vaker doe: meestal ben ik wel zo sympathiek om cadeautjes niet eerst uit te testen) en het verhaal bleef goed. Het blijft niet helemaal mijn genre, maar toch las ik dit wel graag.

Waarom dit wel en de serie niet? Ik weet het niet goed; het feit dat ik hier nog iets meer aan mijn verbeelding kan overlaten (wat hier bizar genoeg leidt tot een minder gruwelijk scenario, in tegenstelling tot wat meestal het geval is), het feit dat de tekeningen in zwart-wit zijn en je het bloed dus niet zo erg in het rond ziet spatten als op scherm…
Een ding weet ik alleszins wel: nieuwe boeken altijd een kans geven, want zelfs diegene die je beschouwt als “totaal niet mijn ding” blijken plots best wel aangenaam leesvoer.

Verbeelding book challenge
6. Een graphic novel
16. Een reeks (telt enkel mee als je niet de volledige reeks moet lezen, want hoewel ik wel nog wat nummers wil lezen, betwijfel ik dat ik de ganse serie ga doornemen)

Wouter Deprez, Kies

Vorig jaar las ik de reeks brieven die Wouter Deprez aan zijn zoontje schreef en daar was ik heel erg fan van (vooral dan het eerste van de drie boeken).

Toen ik Kies op Goodreads zag voorbijkomen, zette ik het dan ook onmiddellijk op mijn to readlijstje en dat bleek heel terecht. Deprez gaat in op de “ziekte” van onze maatschappij: (niet kunnen) kiezen, iets waar ik het zelf ook heel vaak (om niet te zeggen continu) moeilijk mee heb. De herkenbaarheid van dit stukje bijvoorbeeld was gigantisch:

Het is belangrijk. Ik wil geen spijt meer. Ik wil geen kwaadheid. Toch niet op mezelf.

Als je geen keuze hebt, kun je kwaad zijn op datgene waardoor je niet kunt of mag kiezen.
De godsdienst, de groep, de familie, de oorlog, de schaarste, de ziekte.

Als je wel keuze hebt, maar je kiest het verkeerde.
Op wie of wat kan ik dan kwaad zijn?
Niets of niemand heeft me ergens toe verplicht.
Ik kon alle informatie vragen of zoeken.
Ik kon alle keuzemogelijkheden tegen mekaar afwegen, als klompjes goud in zo’n juweliersweegschaaltje.
En toch fout gekozen.
Dan kan ik enkel woest zijn op de loser die de grote mogelijkheden heeft verkloot.

Ikzelf.

Hij snijdt thema’s aan als: zijn wij vrij om te kiezen, in hoeverre legt de maatschappij ons dit op? Is meer keuze synoniem voor meer geluk; is het plezier om iets te kopen en het te bezitten synoniem voor geluk?

Doordat hij dit doet op zijn eigen typische manier, waarin serieuze momenten afgewisseld worden met humor, is dit een heel vlot en leuk te lezen boekje. Het ene moment zit ik heel hard mee te knikken, het andere zit ik met een grote grijns op mijn gezicht omdat hij zaken compleet overdrijft.

Thuiskomen.

De smartphone uit de doos halen.
In het boekje zoeken hoe ik hem aanzet zodat ik hem daarna uit kan zetten zodat ik ongestoord kan lezen.
Heerlijk.

Enige minpunt is dat het naar het einde toe soms wat in herhaling viel, maar laat dat je vooral niet tegenhouden om dit boekje te lezen!

Verbeelding book challenge
12. Een boek met prentjes
20. Een boek dat je kan uitlezen op een dag

José Saramago, De stad der blinden

Dit boek was het oktoberboek van de Verbeelding boekenclub op Goodreads. Aangezien ik het hier enkel vertaald naar het Engels of het Duits kon vinden en ik vertalingen bij voorkeur in het Nederlands lees, deed ik die maand niet mee, maar onthield ik het wel voor later.

Het verhaal gaat over een maatschappij waar de ene na de andere bewoner blind wordt. De slachtoffers worden geïsoleerd en Saramago schets een afschuwelijk beeld van hoe mensen zich gedragen wanneer al het normale wegvalt. Beestachtig en afgrijselijk, mensen in hun slechtste zijn, een boek dat je doet afvragen wat “beschaving” eigenlijk waard is.
De schrijfstijl van Saramago is moeilijk en ik heb er een tijdje over gedaan om er aan te wennen. Zijn ellenlange zinnen, waar de nodige leestekens vaak ontbreken, zijn dialogen, die geschreven zijn als doorlopende tekst, eveneens zonder leestekens of vermelding van de spreker, zijn personages die geen naam krijgen, maar door hun functie of duidelijkste kenmerk worden aangeduid (de taxi-chauffeur, de oogarts, het meisje met de zonnebril)… Eens je echter gewoon raakt aan deze manier van schrijven, zie je er pas het geniale van in: het versterkt de chaos, het opgejaagde gevoel, de angst van die maatschappij die je beschreven ziet en trekt je daardoor uiteindelijk juist mee in het verhaal.

Straf, dit boek! Het vervolg, de Stad der Zienden, staat alleszins ook op mijn leeslijstje nu.

Verbeelding book challenge
13. Een boek dat een prijs heeft gewonnen (Saramago won de Nobelprijs voor zijn hele oeuvre)
16. Een reeks (als ik nog De Stad der Zienden lees)

Annegreet van Bergen, De lessen van burn-out

Confronterend, dat is de term die dit boek wat mij betreft het beste omschrijft. Annegreet van Bergen geeft haar persoonlijke relaas van haar burn-out: hoe is het zover kunnen komen, wat zijn de gevolgen geweest, hoe is ze er weer uit gekomen.

Sommige stukken waren heel (te) herkenbaar:

Mensen gebruikten termen als “harde werkster” en “sterke vrouw” voor mij. Dat verbaasde me, want diep van binnen vond ik mezelf lui en dacht ik dat ik niet genoeg mijn best had gedaan wanneer dingen me niet lukten.

Of dit, maar vervang gymnasium en eindexamentijd door universiteit en masterthesis:

Alles welbeschouwd was de moeizame afsluiting van mijn gymnasium niet meer dan een rimpeling in een carrière die heel aardig zou verlopen. Maar de gebeurtenissen hadden kennelijk zo’n diepe indruk op mij gemaakt, dat telkens wanneer het daarna lastig werd de beelden uit mijn eindexamentijd naar boven kwamen.
Dat was de tijd dat ik het voor het eerst van mijn leven moeilijk had gehad en er onmiddellijk het bijltje bij had neergegooid. Dat beeld zou jarenlang het zicht op mezelf vertroebelen en daardoor deed ik veel harder mijn best dan nodig en verstandig was.

De schrijfster gaat weliswaar soms iets te kort door de bocht; zo schrijft ze dat ze die burn-out zeker niet was tegengekomen voor haar 30e, omdat ze toen nog de veerkracht en energie van een twintiger had of dat ze in een lagere functie (met minder verantwoordelijkheid) waarschijnlijk veel meer tijd voor rust en ontspanning zou gehad hebben. Auwtch als je dit leest als -30jarige in een lagere functie, want ja, wat voor loser ben jij wel niet dat je het dan al tegenkomt eigenlijk. Uiteraard is dat niet wat de auteur bedoelt, maar voor een boek dat een hulp moet zijn, hadden zo’n opmerkingen er gerust uitgefilterd mogen worden. Anderzijds is en blijft dit een persoonlijk verhaal natuurlijk en als dat is hoe de auteur terugkijkt op haar burn-out, dan is dat natuurlijk zo. Wie een objectief, wetenschappelijk boek wilt lezen, raad ik dan ook eerder Burn-out van Luc Swinnen aan.
Die paar keer dat van Bergen steken laat vallen, doen overigens weinig af aan het feit dat dit boek vooral zeer herkenbaar was, daardoor ook inzichten opleverde en dus zeker de moeite van het lezen waard was.

Verbeelding book challenge
3. Een non-fictie boek
10. Een boek gebaseerd op waargebeurde feiten

Silvia Avallone, Staal

Ook dit boek leerde ik online kennen en hoewel de korte beschrijving mij niet heel erg aansprak, besloot ik het boek toch een kans te geven.

Uiteindelijk bleef ik wat op mijn honger zitten: Avallone schetst weliswaar een mooi beeld van de minder mooie zijde van Italië, waar desillusie en rauwheid de orde van de dag uitmaken in een industriestad aan de overzijde van het toeristische Elba.
Toch werd dit boek wat mij betreft nooit echt indringend, omdat het niet verrassend was;  ik had te vaak het gevoel dat het gebeurde er al zat aan te komen. Het einde is vrij sterk, maar tegelijk het meest voorspelbare van het hele boek (ik zat er al van in het begin op te wachten wanneer dit zou gebeuren) en dat is jammer.

Veel potentieel, maar in mijn ogen haalt Avallone het er niet helemaal uit. Ik schrijf haar nieuwe romans uiteraard nog niet meteen af, maar ik hoop wel dat ze dan sterker uit de hoek komt.

Annie M.G. Schmidt, Pluk van de Petteflet

Nostalgie tot en met, dat was dit boekje. Ik kocht het tijdens de kerstvakantie toen ik op “kinderboekenprospectie” ging voor Johans neefjes en nichtjes en kwam uiteindelijk met dit boek voor mijzelf buiten (voor jullie mij verdenken van kindonvriendelijkheid: Johan is een dag later de deels door mij aangeraden andere boeken gaan halen, omdat we niet samen naar de winkel konden).
Ik las dit boek als “verhaaltje voor het slapengaan” en genoot, net zoals ruim 20 jaar geleden van de verhaaltjes van Pluk, mevrouw Helderder, Aagje, de Stampertjes… en de zalige tekeningen erbij. Stiekem ga ik de volgende keer dat we in België zijn een ander boek van Annie M.G. Schmidt kopen, denk ik 😉

Verbeelding book challenge
9. Een boek dat gericht is op kinderen onder de 12
12. Een boek met prentjes