Huizenjacht

De voorbije week was een huizenjachtmarathon: na het online opzoeken van appartementen was het tijd voor de bezoeken. Aangezien we – om praktische en gezondheidsredenen – bewust ervoor gekozen hadden dat in de eerste maand(en) enkel Johan al zou werken, kon ik mij voltijds bezighouden met tot drie bezichtigingen per dag. Best wel vermoeiend dus, maar zo hadden we na drie dagen al acht woningen kunnen bekijken; iets wat – als je allebei werkt – absoluut niet haalbaar is, want dan kan je er maximum eentje elke avond doen.

We zijn eigenlijk direct buiten Zürich centrum gaan zoeken, aangezien de prijzen daar compleet de pan uit swingen: voor 80 à 100 m2 betaal je al gauw 3000 euro per maand. En ok, de lonen liggen hier wel hoger dan in België, maar nu ook weer niet zo hoog 😉
Wat we heel graag wilden:

• twee slaapkamers, zodat we eentje kunnen gebruiken als logeerkamer/opbergruimte
• badkamer met bad: we douchen wel meestal, maar zo af en toe na het sporten eens kunnen weken in een badje, zaaalig 🙂
• terras: moet niet al te groot zijn, maar we willen terug bloembakken kunnen zetten, zoals in Brussel, en eens kunnen buiten zitten
• overdekte garage: je kan een auto en moto ook gerust buiten plaatsen, maar qua slijtage en gezien de grote kans op sneeuw in de winter is dat niet meteen ideaal
• indien mogelijk een kelder: om de mountainbikes en koersfiets te kunnen stallen (gelukkig blijken de meeste appartementen hier standaard een kelder te hebben)

Sommige appartementen vielen al direct uit de boot, zoals een dakwoning waar je door de dakstructuur nergens een grote kast zou kunnen zetten en een woning waar de vorige bewoonster iets teveel nadruk legde op de oude elektriciteitsvoorzieningen (en hoe je die weer aan kon krijgen, want ze vielen al eens uit). Toen ze besefte dat ze het appartement niet echt goed aan het verkopen was, begon ze plots over hoe rustig en leuk wonen het er was. Tja, te laat! 🙂
Een paar appartementen zijn van het type “ok, maar niet volledig overtuigd”, dus die houden we nog in beraad voor het geval we geen enkel positief antwoord krijgen over de woningen die we echt willen. Van de in totaal 11 woningen die we bezochten, hebben we uiteindelijk voor vijf woningen een applicatie ingediend.

Ook dat vraagt wel wat tijd, want er worden hier wel wat paperassen gevraagd. Zo moet je onder andere bij de stad een document gaan halen dat verklaart dat je nog geen schulden hebt, wat in ons geval eigenlijk vrij belachelijk is, want wie heeft er nu na twee weken al schulden in een nieuw land 🙂
We hebben er ook een uitgebreide begeleidende brief aan toegevoegd, kwestie van toch wel wat zaken te kunnen uitleggen, zoals o.a. het feit dat ik nu nog geen werk heb, maar wel op zoek ben (komt beter over dan enkel in het applicatieformulier “geen” aan te duiden bij werkgever). Ook het feit dat we geen huidige verhuurders als referentie kunnen opgeven, wilden we al meteen counteren door aan te geven dat Johan eigenaar is van het appartement in Brussel en daar dus ook huurinkomsten uit zal halen. Het komt er dus voornamelijk op neer om de immo-maatschappij te overtuigen van het feit dat je genoeg geld binnenkrijgt om hun appartement te kunnen betalen 😉 . En dat alles dan uitgelegd in het Duits, om te tonen dat we hier zeker willen integreren 🙂