Lente wordt zomer in de moestuin

Ja, ik weet het, de zomer is ondertussen al ruim drie weken ver, de lente ligt achter ons. Maar ik heb geen goesting om de titel van dit serietje aan te passen, dus so be it. 😉 Na de overgang van lente naar zomer in de tuin, nu een blik op onze moestuin, die er “ietsje” begroeider uitziet dan bij het begin van de lente.

Dit is het zicht vanaf de serre over het grootste deel van de moestuin met vijf van de zeven bedden (het zesde valt net uit beeld; het zevende ligt achter de serre). Wat – behalve het verschil in begroeiing tegenover maart 😜 – waarschijnlijk meteen opvalt zijn de grote stukken die met onkruiddoek bedekt zijn… Dat was oorspronkelijk niet het plan, maar het onkruid bleek zodanig te woekeren dat we het gewoonweg niet meer konden bijhouden. Focusten we ons op de bedden waar al groenten stonden, dan werden de (halve) bedden waar nog niets stond een complete wildernis boordevol uitzaaiend onkruid; focusten we op het proberen vrij maken van de lege bedden om er nog iets op te kunnen planten, dan werden de groenten die er al stonden overwoekerd door het onkruid. En nu heb ik op zich niets tegen onkruid – daar zit ook zeer veel nuttigs bij -, maar aangezien we jammer genoeg te kampen hebben met zeer veel hagewinde, betekende “de groenten werden overwoekerd” vaak ook dat ze vrij letterlijk gewurgd werden.

Ik vergat jammer genoeg “voor”-foto’s te nemen vooraleer we het doek er op legden, waardoor het op de foto’s allemaal niet zo rampzalig lijkt. Ik heb enkel onderstaande foto van de strook met de fruitboompjes, waar we eigenlijk wilde bloemen en wat gras wilden zaaien, maar daar niet eens aan toekwamen, omdat de andere bedden voorrang kregen. De wilde bloemen in de bak bij de serre, die we wél zaaiden, zijn ondertussen compleet verdwenen, omdat ze niet opkonden tegen het gewurg van hagewinde en de kracht van paardebloemen; idem met de Oost-Indische kers die oorspronkelijk in grote getale op een half bed stond… Niet echt de bedoeling dus en het zorgde er voor dat we de moed – en daardoor het plezier – begonnen te verliezen. En ja, aangezien het een hobby is en blijft, is dat plezier toch wel vrij cruciaal!

Op naar de drastische oplossing dus, waar we met onkruiddoek alle delen van de tuin bedekten die geen groenten (meer) bevatten of waar we het doek gemakkelijk rond konden leggen. Op onderstaande foto is te zien dat het in totaal om twee van de zes bedden plus de strook met fruitboompjes gaat. Jammer, maar het maakt het even allemaal veel doenbaarder. Tegen het einde van het seizoen gaan we die doeken weghalen en die bedden klaarmaken voor volgend seizoen, wanneer we hopelijk wel alles kunnen onderhouden (eventueel mét onkruiddoek, we zien wel wat het beste / doenbaarste is dan).

Dan nu even bed per bed: dit is achter de serre, het zogenaamde “fruitbed” met van links naar rechts een – op deze foto leeggeplukte – aalbessenstruik (massa’s oogst!), twee pruimenboompjes (te jong én door een opmerking van de moestuinvereniging – ze stonden te dicht tegen de rand, zoals in de vorige update te zien is – op een slecht moment verplant om dit jaar al vruchten te geven, maar er is goede hoop voor volgend jaar) en een stekelbesstruik (eveneens zeer productief). 🙂 Tussenin plantten we aardbeien, al gaven die amper opbrengst. Geen idee of we iets fout gedaan hebben; we zien wel of ze het volgend jaar beter doen. Rechts, tussen de ene pruimenboom en de stekelbesstruik ruimden we het metalen rooster op, om vervolgens zoveel groen afval te hebben dat er toch opnieuw een hoop op de grond belandde. Volgend jaar hopen we iets meer bij te kunnen blijven met wieden, waardoor we ons groenafval naar de gemeenschappelijke composthoop (groot, dus veel warmte, dus sneller goede compost) kunnen brengen; dit jaar zitten er continu stukken met zaad bij en die mogen niet naar de compost, maar moeten mee met de groene container (die nu dus te klein is voor de hoeveelheden die we er uit halen, waardoor het dan maar deels op de grond ligt te wachten 🤭).

Aan de andere kant van de serre starten we met het aardappelbed, dat ondertussen broebelevol staat. De tagetes die we er tussen geplant hadden, zijn nog amper te zien 🙂. Het is op deze foto amper te zien, maar de aardappelplanten hebben bijna allemaal bloemetjes, dus die oogst komt normaal wel in orde. Tegen de serre zie je de bak waar we wilde bloemen hadden gezaaid, maar die dus ondertussen overwoekerd werden. De waterton die we in de tuin hadden staan, is ondertussen naar hier verhuisd, zodat we nu met twee tonnen water kunnen opvangen. Bedoeling is om in het najaar opnieuw een goot tegen de serre te bevestigen, zodat we ook het water van het dak kunnen opvangen.

Het volgende bed bevat voornamelijk ajuinen en een paar rode bieten, al doen die laatste het buiten echt niet goed. In de serre hebben we er ook staan en dat zijn ondertussen uit de kluiten gewassen bieten geworden, die we aan het oogsten zijn; hier buiten is de helft ondertussen gestorven. Eigenlijk heeft dit hele bed het een beetje moeilijk, want ook de ajuinen groeien niet zoals je zou mogen verwachten. Hadden we het bed moeten bemesten, houtas moeten strooien…? Geen idee, maar bon, in het slechtste geval hebben we zomerse “lenteuitjes”, denk ik dan maar 😜

Het bed ernaast bevat de vruchtgewassen, die – op één gestorven courgetteplantje na – goed in gang zijn geschoten. Oorspronkelijk gingen we tussen de pompoenen (vooraan op de foto) en de courgettes (achteraan) nog paprika’s planten, maar die plantjes zijn allemaal doodgegaan in de serre. Als we nog op tijd in een tuincentrum geraken, gaan we eventueel nog plantjes kopen die al beginnende vruchten hebben, maar sowieso ben ik al blij dat de pompoenen en courgettes het na een moeilijke start goed doen!

Nog eentje verder starten we met de “halve bedden”, omdat het hier niet meer lukte om alles vrij te houden van onkruid (je zou het niet zeggen he, als je de foto’s van maart bekijkt, toen de hele tuin nog één maagdelijk bruin vlak was). Van de metalen slakkenhekken zijn we zeer content: we zien in de rest van de tuin regelmatig slakken, maar de sla’s blijken onaantastbaar. Zelfs zodanig dat ze ondertussen torentjes i.p.v. kroppen aan het worden zijn, omdat we ze niet allemaal op tijd geoogst kregen. 😜 Ook hier gaan we nog plantjes bijkopen, zodat we nog een tweede slaoogst kunnen hebben.

Vervolgens slaan we een bed over, waar oorspronkelijk de helft begroeid was met Oost-Indische kers, maar zoals gezegd werden die gewurgd en hebben we het hele bed met onkruiddoek bedekt. Het laatste groentenbed bevat de bonen, waarvan enkele zaadjes het heel goed doen en anderen zich totaal niet laten zien. We hebben er afgelopen weekend nog nieuwe gezaaid, dus het is even afwachten nu. Op de strook links van dit bed staan vier appelbomen: één grote die door vroegere huurders geplant werd en boordevol appels hangt en drie kleintjes, waarvan er slechts eentje geen vruchten heeft. Ik ga eens kijken of ik in het najaar ergens een droogoven kan huren, zodat we – naast kilo’s appelmoes, -cake en -taart – ook appelschijfjes kunnen drogen, want dit gaat een giga-oogst worden, denk ik 😋

Met al die bedden buiten zou een mens bijna de serre vergeten, maar ook daar is vanalles aan de gang. Achteraan staan de tomaten, die grappig genoeg een stijgend rijtje vormen (geen idee waarom die links zoveel trager groeier dan die rechts, maar het is wel mooi geometrisch zo 😉). Links staat de snijbiet enthousiast te wezen, rechts doen de rode bietjes het heel goed.

In de andere richting is er minder groen te zien, al staat links wel de grote trots van onze moestuin: twee aubergineplanten die eerste vruchten beginnen dragen! Rechts is de snijbiet nog beter te zien, die ondertussen keihard in het zaad aan het schieten is, al vind ik over het gebruik van snijbietzaad nogal wat tegenstrijdige meningen (volgens de enige perfect bruikbaar, volgens de andere heeft de plant heel snel last van kruisbestuiving en laat je het dus beter…). Er staat hier ook nog steeds wat gerief op de grond; bedoeling is om – opnieuw in het najaar of in de winter – aan de andere zijde een plank te bevestigen, zodat we daar makkelijker op kunnen zaaien en potten bewaren. In dat geval komen de tomaten aan de twee langse zijden en zouden we de kleinere plantjes onder de tafel kunnen laten groeien.

En tot slot een paar foto’s van onze (toekomstige) oogst! Van links naar rechts, van boven naar onder:

• beginnende pompoen (als ze uitgroeit is dat mijn eerste eigengekweekte pompoen ooit)
• mooie slakrop
• blozend appeltje 😜
• rode biet
• een deel van de oogst tros- en stekelbessen, die as we speak omgevormd wordt in confituur
• de enige bloemetjes die stand hielden: oh zo mooie Cosmos 😍
• de eerste aubergine!! 🤩
• de eerste courgette
• beginnende tomaatjes