Life list, gedaan in 2017

Mijn life list blijft een lijst waar ik zelden mee bezig ben, al neem ik af en toe wel eens een puntje op in mijn voornemens of dergelijke. Maar soms onbewust, soms bewust wanneer de kans zich voordoet, doe ik elk jaar toch weer een paar dingen van de lijst. Tijd dus voor een update van wat ik in 2017 deed:

Afgewerkt (of herhaald) in 2017

100 postkaarten met de hand schrijven en versturen
Stond de teller vorig jaar op 85, dan zorgde mijn deelname aan InCoWriMo ervoor dat ik over de beoogde 100 ging. Niet dat ik nu plots ga stoppen met kaartjes schrijven, daarvoor vind ik dat veel te leuk. Vorig jaar gingen er relatief weinig verjaardagskaartjes de deur uit (komt ervan als je voorraad kaartjes en stempel- en ander knutselmateriaal een half jaar in dozen zit…), maar dit jaar ben ik vast van plan daar verandering in te brengen!

Een olifant in het wild zien
Dit puntje haalde ik weliswaar al vorig jaar toen ik zowel in Addo Elephant National Park als in het Amakhala resort olifanten zag, maar aangezien ik dit jaar onverwacht opnieuw naar Zuid-Afrika ging (t.t.z. die reis werd wel gepland, maar ik had niet verwacht twee jaar op rij naar daar te trekken), zag ik opnieuw olifanten, dit keer in het Hluhluwe-Imfolozipark. En hoewel ze dit keer minder goed te zien waren, blijft het toch ongelooflijk impressionant!

Geen tandvullingen of valse tanden voor mijn 30e
Ik schreef het al vorig jaar: ik heb blijkbaar toch een kleine vulling bij een tand waar ooit een stukje van afbrak. Tegelijk besloot ik dit puntje toch te behouden, maar een tandvulling strikter te beschouwen als “een gaatje dat moet opgevuld worden”. Dat zorgt er ook meteen voor dat, nadat ik de oorspronkelijke “niet voor mijn 25e”-doelstelling al ruim haalde, dit jaar ook de verlenging  “niet voor mijn 30e” lukte. En nu? Goh ja, blijven gaan natuurlijk en proberen mijn 35e verjaardag te halen zonder gaatjes of valse tanden! 😉

Op één jaar 52 boeken lezen
In 2017 las ik 53 boeken, hoera!

Zelf Sinterklaas/ Sint-Maarten zijn
Ik deed dit al verschillende keren de afgelopen jaren, zowel op mijn werkplek in Brussel als thuis, maar dit jaar bracht ik mijn Zwitserse collega’s voor het eerst in contact met de traditie van Sint-Maarten (ja, ik weet dat Sinterklaas bekender is, maar ik groeide zelf nu eenmaal op met Sint-Maarten 🙂 ).

Work in progress

Duiken in de “Zeven zeeën”
Dook ik de afgelopen jaren al in de Rode Zee, de Noordelijke Stille Oceaan, de Zuidelijke Atlantische Oceaan en de Indische Oceaan, dan verkende ik dit jaar opnieuw die laatste, maar ging ik ook voor het eerst op ontdekking in de Middellandse Zee.

Minstens 100 erfgoederen van de Unesco Werelderfgoedlijst bezoeken
De disclaimer is nog steeds dezelfde: puntjes die heel veel objecten omvatten (vb. Belforten in België en Frankrijk) reken ik als gezien wanneer ik er minstens drie van bezocht heb. Puntjes bestaande uit twee locaties (vb. Bauhaus in Weimar en Dessau) zijn “ok” als ik er eentje van gezien heb.
Vorig jaar stond de teller op 42 (een volledige lijst vinden jullie overigens hier); dit jaar ontdekte ik:

• Vlaamse Begijnhoven (België)
  Eigenlijk mag dit puntje nu pas op de lijst staan, want op een of andere manier had ik nog niet beseft dat niet álle Begijnhoven tellen, maar dat er slechts een aantal effectief als Werelderfgoed erkend zijn. Dat zorgde ervoor dat ik er nog geen drie zag, want o.a. het Begijnhof van Aalst en het Klein Begijnhof in Leuven haalden de definitieve Werelderfgoedlijst niet. Dit jaar echter bezocht ik – na vroeger al de officieel erkende Begijnhoven van Diest en Brugge te hebben gezien – ook dat van Lier.

• Belforten in België en Frankrijk (België)
  Van dit item zag ik wel al voldoende verschillende objecten, maar mijn bezoekje aan Lier zorgde er voor dat ik nog een Belfort aan mijn lijstje kon toevoegen.

• Dom van Aken (Duitsland)
  In december besloot ik eindelijk eens niet rechtstreeks naar België te reizen, maar wel onderweg een tussenstop te maken en een van de vele steden tussenin te bezoeken. Dat zorgde er ook voor dat ik de in 1978 als Werelderfgoed erkende Dom van Aken bezocht!

• Le Strade Nuove en het systeem van de Palazzi dei Rolli in Genua (Italië)
  Een typisch voorbeeld van een onbewuste toevoeging aan mijn lijstje is dit: ik plande een duikreis in Genua, besloot dan ook maar de stad te bezoeken en toen ik kort voor vertrek eens snel opzocht wat er allemaal te zien was, bleek er ook Werelderfgoed te vinden te zijn. Heel interessant erfgoed trouwens, want de zogenaamde Palazzi dei Rolli is een groep van paleizen die afwisselend gebruikt werden voor de ontvangst van staatsbezoeken.
  Een twijfelgeval voor Italië zijn overigens de Dolomieten. Die zag ik in 2017 namelijk voor het eerst, maar ik was er eigenlijk maar een halve dag en zag enkel de – weliswaar ongelooflijk machtige – Tre Cime di Lavaredo. Dat gaf zoveel zin in meer dat het niet eens veel uitmaakt dat ik besloten heb dit nog niet als een “bezocht Werelderfgoed” te beschouwen, ik ben toch van plan er een van de komende jaren opnieuw (en dan langer) naartoe te gaan.

• iSimangaliso Wetland Park (Zuid-Afrika)
  Staan noch het Hluhluwe-Imfolozipark noch de verschillende mariene parken waar ik dook, op de Werelderfgoedlijst, dan is dat wel het geval met het iSimangaliso Wetland Park, die het einde vormde van mijn reis in Mozambique en Zuid-Afrika. Een mooi einde, met een hoop nijlpaarden, één krokodil en machtige zeearenden!

• Abdij van Sankt Gallen (Zwitserland)
  De abdij van Sankt Gallen staat al een aantal jaar op mijn “te bezoeken in Zwitserland”-lijstje en dit jaar kwam het er eindelijk van. Al ga ik nog eens terug, want ik bezocht weliswaar de abdijkerk en werkte in het staatsarchief, dat in een deel van de abdij gevestigd is, maar had die dag geen tijd om de bibliotheek te ontdekken. In 2018 volgt dus waarschijnlijk “bezoek aan Sankt Gallen, deel 2” 😉

Nieuw toegevoegd

Een workshop snijtechnieken voor koken volgen
Aangezien zo’n lijst geen vast gegeven moet zijn (waarom zou het ook, een mens verandert – en dus ook zijn interesses), zwier ik af en toe al eens iets uit mijn lijst of voeg ik er iets nieuws aan toe. Dit keer is het tijd voor dat laatste, want hoewel ik heel graag kook, ben ik niet zo heel handig met messen. Niet dat ik mijzelf veel snijd (gelukkig…), maar ik kan vol bewondering kijken naar mensen die in een oogwenk groenten in brunoise, julienne of andere Franse termen omvormen. En dus heb ik zin om ooit eens een workshop snijtechnieken te volgen, zowel om de verschillende soorten te leren als om – hopelijk – de groenten op mijn snijplank iets eleganter te lijf te gaan 🙂