Loop naar de maan! Resterende uitdagingen
Toen Emilie en ik vorig jaar startten met onze uitdagingen voor Loop naar de maan, was het de bedoeling dat we die allemaal, op de grootste na, voor het einde van de actie zouden afronden. Slaagde zij daar wel in, dan bleef er bij mij jammer genoeg één uitdaging over. Tijd dus om die aan te pakken!
10km in één uur lopen
Met twee halve marathons en meerdere trainingen van 15-18km zijn langere afstanden – ik negeer even dat dit voor ultralopers korte trainingen zijn 😉 – iets wat ik, uiteraard mits training, zeker kan. Snel lopen daarentegen blijft een probleem. Train ik alleen, dan loop ik aan 8-8,5 km/h tot max. 9 km/h; tijdens een wedstrijd kan dat wel ietsje hoger liggen, maar 10 km/h gemiddeld blijft een soort magische grens waar ik maar niet over geraak. Ook al was het de bedoeling dat ik – eens we 400 euro hadden ingezameld – in één uur tijd 10km zou lopen, tot dusver lukte dat nog niet.
Nu ik door een – om het met de woorden van de huisarts te zeggen – “dramatisch tekort” aan B12 en ijzer en de daardoor veroorzaakte bronchitis (want: weerstand weg) quasi van nul moet herbeginnen, heb ik besloten om Start to Run nog eens een kans te geven. Behalve rustig opbouwen hoop ik dat dat ook gaat helpen om mijn snelheid te verhogen. Ik loop immers te vaak een hele training aan dezelfde snelheid i.p.v. intervaltrainingen te doen. Door te moeten afwisselen tussen lopen en stappen, kan ik tijdens het lopen normaalgezien sneller gaan dan ik standaard doe en hopelijk leidt dat tot het halen van deze uitdaging later dit jaar. Starten zal vermoedelijk voor begin augustus zijn; juli staat in het teken van ijzerinfusen en B12-injecties en terug op kracht komen (op dit moment ben ik namelijk opnieuw een bassende hond…).
Marathon lopen in 2018
Mijn broer zorgde voor de ontbrekende centen om ons ingezameld bedrag te laten afklokken op 1000 euro, wat betekent dat we een marathon aan ons been hebben. Hoewel we allebei ingeschreven zijn voor de marathon van Brussel op 28 oktober, is de kans groot dat we dan de halve marathon lopen en de marathon zelf verschuiven naar volgend jaar (vermoedelijk wordt het dan Wenen op 7 april of eventueel Zürich op 28 april 2019).
De bedoeling was immers dat we een heel jaar zouden hebben om te kunnen opbouwen, maar enerzijds heeft Emilie momenteel met haar thesis andere, belangrijkere zaken aan haar hoofd dan looptrainingen. Anderzijds weet ik, door bovenstaande problemen, niet of het überhaupt haalbaar gaat zijn om tegen eind oktober een marathon te kunnen lopen, laat staan of dat op een gezonde manier kan… We houden voorlopig nog vast aan oktober als doel, maar mogelijks wordt het dus 2019. Hoe dan ook, of het nu dit of volgend jaar wordt, een marathon lopen zullen we doen! 🙂
Ik zit ook met een B12-tekort, mijn ijzer is gelukkig wel oké. Half maart was mijn waarde ‘minder dan 83’, ik denk dat ze zo laag zelfs niet exact (kunnen?) meten … Want minder dan 83 kan 80 zijn, maar ook 20 … Intussen neem ik braaf elke dag mijn pilletje en de opbouw gaat traag maar gestaag. Vorige week zat ik op 166. Nog altijd te weinig, maar gelukkig gaat het in stijgende lijn. Eventueel moet ik op termijn ook aan de spuitjes, maar voorlopig hou ik het dus bij pillen. Gelukkig heb ik er verder weinig last van.
Veel beterschap nog, jij! Ik duim dat die tekorten snel opgelost zijn en dat je je snelheid kan verhogen.
Pfoe, 83! Mijn waarde ligt iets boven 100, dus een pak beter dan de jouwe, maar natuurlijk nog altijd veel te weinig. Vind het wel straf dat jij er weinig last van hebt; bij mij zorgt de combinatie met het ijzertekort er echt wel voor dat ik compleet uitgeput ben: ik ben buiten adem van elke trap, eventjes lopen om bijvoorbeeld mijn trein te halen voelt alsof ik net een grote toer ben gaan lopen… Bij mij heeft de dokter meteen gekozen voor een ijzerinfuus, omdat bij een vorig tekort pillen gewoon niet meer hielpen en ik toen echt een “shot” nodig had om er bovenop te komen. Bij B12 weten we dat weliswaar niet, omdat het de eerste keer is dat ik daar een tekort in heb. Maar omdat ik er zo’n effect van merk (sportief, maar ook vb. op het werk… ik ben zelfs eens op de wc in slaap gevallen…) wilde mijn huisarts niet wachten op het tragere effect van pillen.
Ik duim alleszins dat jouw 166 ook snel stijgt naar normale waarden!
Da’s een schoon voornemen! Zien wat ge aankunt, zo’n marathon gaat niet lopen immers. (Hahaha hebt ge’m?)
Mijn B12 was op z’n laagste 170… en dat was al keihard voelbaar. Ik heb toen ook injecties gehad, als ik mij goed herinner wekelijks, en vier maanden later zat ik aan 800! Een paar maanden geleden was het opnieuw gezakt naar 197 en ben ik supplementen beginnen nemen, nu zit ik aan 334. Ik neem nog steeds pilletjes als supplement op de dagen dat ik geen vlees eet, om te compenseren, want ik wil niet meer terug naar daar!