Maand in woord en beeld: april 2019 #1
Dag 91 – Ale hup, rug weer vast en terug naar de kine
Dag 92 – Dagje kerken bezoeken in de Jura. Met onder andere dit schattige exemplaar in Beurnevésin
Dag 93 – De Sihl! Vroeger onze “huisrivier”, vandaag opnieuw fijn om er voorbij te komen
Dag 94 – Niet weten wat de vorige huurders in de tuin geplant hebben, zorgt telkens opnieuw voor mooie verrassingen 😍
Dag 95 – En toen vond ik onverwacht een boek met foto’s van vóór de verbouwingen van de kerken die ik onderzoek. Zeer handig vergelijkingsmateriaal
Dag 96 – Kort wandelingetje in Baden. Weliswaar niet als toerist, maar op weg naar een medestudente om er samen aan onze exposés voor de tussentijdse besprekingen van de masterthesis te werken
Dag 97 – Na een dagje inspanning, een dagje ontspanning met de Ronde van Vlaanderen met wafels en een wandelingetje in de buurt
Dag 98 – Thesispauze met de verbranding van sneeuwman Bööögg. Ofte hoe de Zürcher het einde van de winter vieren
Dag 99 – Lang leve groene universiteitscampussen
Dag 100 – Presentatie voorbereiden
Dag 101 – En dan presenteren voor de twee docentes die het programma leiden én twee proffen, waaah 😉 Gelukkig veel nuttige feedback gekregen
Dag 102 – Presentatie achter de rug; nu zelf feedback geven op de presentatie van een medestudente
Dag 103 – Lange treinrit naar België, fijn weerzien met mijn broer. En door hem kennismaken met het zalige Final Space
Dag 104 – Aankomen bij mijn ouders en verwelkomd worden door pasgeboren lammetjes. Die nog eens een paar uur later al vrolijk buiten rondhuppelden
Dag 105 – Dagje (proberen) werken aan de thesis, fijn bezoekje bij mijn nonkel ’s avonds. En dan dit. Verdomme toch.
Leuk, die onverwachte bloemen in de tuin 🙂
Ja, verrassingen zijn altijd tof, maar als ze zo mooi zijn zeker 🙂
De ND, dat moet jou wel erg aangegrepen hebben.
Ja, ik was heel erg geschrokken toen ik het zag en werd er zelfs wat emotioneel van. Terwijl ik – jammer genoeg – de Notre Dame niet eens zo goed ken (ik ben nog maar 1x in Parijs geweest en ben toen niet binnen gegaan; dat was het plan voor een bezoek volgende maand…), maar het is natuurlijk zo’n icoon en zoveel goedbewaarde voorbeelden van vroeggotiek zijn er nu ook weer niet.
Ik geloof ook niet dat die vijf jaar van Macron haalbaar zijn (al snap ik wel waarom hij die indruk wilt geven). Als ik zie hoe lang de restauratieprojecten waar ik indertijd aan gewerkt heb, al duurden van start van het project tot einde van de uitvoering. Dat waren natuurlijk niet zo’n prestigieuze gebouwen (met zo’n financiën), maar er was ook nooit zoveel schade. Die brengt toch meteen een hele hoop extra vragen met zich mee, want het gaat niet meer om een pure restauratie, maar ook om reconstructie en hoe je die dan gaat aanpakken. Een exacte kopie, een interpretatie, iets volledig nieuws? En in welke materialen? Want je kan dat dak wel dezelfde volumetrie geven als het had, maar als je dat opnieuw in hout wilt laten uitvoeren, kost dat natuurlijk pakken meer tijd dan wanneer je bijvoorbeeld kiest voor een betonnen constructie. Veel vragen dus, die ik professioneel zeer interessant vind, maar waarvan ik toch liever had gehad dat ze niet moesten gesteld worden…
Wow, super intéressant wat je hier allemaal meegeeft!
Oh, merci 🙂 Je doet mij beseffen dat ik eigenlijk al lang nog eens wat meer over renovatie enzo wilde schrijven, maar dat (op een paar berichten na) nog maar amper gedaan heb. Misschien toch maar eens werk van maken… 🙂
Ook interessant: hoe mensen vanuit verschillende hoeken op dit gebeuren reageren. Ik hoorde zelf het nieuws pas de volgende dag, samen met de berichten over al die geldstromen die op gang kwamen. Ik voelde vooral verontwaardiging over het feit dat er opeens geld voorhanden leek te zijn en dat mensen bereid waren om nu opeens geld te geven voor de restauratie van een (weliswaar zeer bijzonder) gebouw, terwijl er ook in Parijs duizenden mensen en kinderen op straat leven.
Een vriendin van mij verzachtte mijn verontwaardiging door te stellen dat de restauratie ongetwijfeld werkgelegenheid zal scheppen.
Een andere vriendin maakt zich vooral zorgen over al die eiken die ze willen kappen voor de restauratie.
En door jou kan ik het nu ook bekijken door de ogen van een architect. Ik hoop dat het een nieuwe interpretatie wordt, die niet al te duur uitvalt, met ecologische verantwoorde materialen…
Dat van al dat geld heb ik mij ook zitten afvragen. Enerzijds, zelf in de sector werkende, ben ik blij dat er voldoende geld voor is, want het is zo vaak dat restauratiebudgetten ontoereikend zijn. Maar anderzijds denk ik dan ook “ha, nu kan er wel geld gegeven worden; als het gaat om mensen uit oorlogslanden, wordt gewoon de andere kant opgekeken”… Toen ik dan ook nog las dat die gulle donaties tot 90% van de belastingen afgetrokken kunnen worden, voelde het zeker wrang. Ik hoop dan maar vooral dat wat overblijft na de restauratie naar goede doelen of naar de restauratie van andere gebouwen gaat…
Dat ecologisch verantwoorde, dat is ook een moeilijke: want inderdaad, je moet echt gigantisch veel eikenhout hebben voor zo’n dakconstructie. Maar tegelijk is hout natuurlijk wel hernieuwbaar, terwijl beton een heel hoge ecologische voetprint heeft… Ik ben echt heel benieuwd welke keuzes ze gaan maken.
Die lammetjes <3
Lief he! Mijn broer zei nog, vlak voor we bij mijn ouders binnenstapten, dat hij hoopte dat er zouden geboren worden terwijl we in België waren en dan trekken mijn ouders de deur open met de boodschap dat er net eentje ter wereld gekomen is 🙂 Het tweede hebben we nog geboren zien worden (en ook moeten helpen, want de geboorte duurde eigenlijk wat te lang om goed te zijn) en ik heb er tijdens de week een paar keer mee kunnen spelen, echt zo tof 🙂
Wat een ontvangstcomité bij je ouders thuis. Die lammetjes hebben dat geweldig goed getimed. Zo leuk wanneer er plots kleur opduikt in de tuin hé. Bij ons zitten er zo enkele verdwaalde paarse krokussen. Het lijkt wel alsof die elk jaar elders opduiken maar ik vind het telkens fijn om ze te zien verschijnen.
Hihi, zo tof dat die krokussen telkens ergens anders opduiken 🙂
En ja, die lammetjes konden het echt niet beter timen. Was ook wel grappig dat mijn broer terwijl we naar de voordeur liepen nog zei “hopelijk worden de lammetjes geboren terwijl jullie hier zijn” en mijn ouders dan de deur opendeden met “er is een lammetje geboren!” 🙂