Maand in woord en beeld: december 2020 #1
Dag 336 – Exact een maand later, winter in de tuin.
Dag 337 – Normaal ben ik van het principe “geen kerstbomen voor Sinterklaas”, maar dit jaar dacht ik enkel “ooh, lichtjes op het dorpsplein, tof!”
Dag 338 – Ik kan blijven kijken naar dit uitzicht.
Dag 339 – Paar uurtjes verdwijnen in de thermen.
Dag 340 – Verliefd op de print van mijn nieuw – ecologisch geproduceerd – kleedje.
Dag 341 – En toen kwam na Sint-Maarten onverwacht ook Sinterklaas op bezoek!
Dag 342 – Ik hou van besneeuwde bergen tegen blauwe luchten. Maar zo’n volledig zwart-wit landschap, dat kan oh zo rustgevend zijn.
Dag 343 – Mijn benen zagen achteraf uiteraard weer bont en blauw, maar sleeën is te plezant om het ervoor te laten!
Dag 344 – Even over de grens naar Konstanz. En hoe raar het voelt dat ik wel – zij het ook niet al te lang – naar Duitsland mag, maar niet naar mijn familie in België.
Dag 345 – Zware sneeuwval en de bijbehorende donkergekleurde lawinekaart beperkten de opties om te gaan sneeuwschoenwandelen. Gelukkig was het ook wreed mooi waar het wel veilig kon.
Dag 346 – Bezoeker in de tuin!
Dag 347 – En toen hadden ook wij een kerstboom. En een kabouter. Want dit is blijkbaar het jaar waarin kitsch ook het huis in mag. Ge zijt een raar jaar, 2020.
Dag 348 – Weekje vakantie afsluiten met pakjes maken, die zich over Europa mogen verspreiden.
Dag 349 – Eerst een kleine ingreep om mijn heup lam te leggen, daarna op doktervoorschrift mijn langste looptocht van het jaar om te zien wat het effect van mijn heup op de pijn tijdens het lopen is.
Dag 350 – Een dag na de verdoving opnieuw lopen om het verschil te voelen.
Dag 351 – Met de fiets op en af naar het werk, goed voor 85km. Want hey, welk moment is beter geschikt om een speedelec te testen dan de donkerste, mistigste dagen van het jaar? Gelukkig maakten die 10min boven de mist, met besneeuwde bergen in de ochtendzon, alles goed.
Oooh, die stof van uw kleedje.
Een oooh, die bezoeker in de tuin! (ga wel eens moeten opzoeken wat dat precies is)
En ja, kitsch mag in huis in 2020. In 2021 ook, vermoed ik zo’n beetje. Wel in strictly limited doses 🙂
Ja, schoon he, die stof! Al zeg ik het zelf 🙂 Het leuke is dat ik het zowel als kleedje als als blouse kan dragen, dus het gaat regelmatig uit de kast komen.
Die bezoeker is een groene specht. Bij mijn ouders zit er heel regelmatig eentje in de tuin, maar bij ons hoorde ik ze vooral vaak in het bos, maar zag ik ze nog nooit in de tuin. Nu ja, moest ik een specht zijn en ik kan kiezen tussen een tuin of een bos, ik zou ook in dat laatste gaan zitten 🙂 Hopelijk / vermoedelijk helpt het voedsel dat we nu voorzien wel om ze op zijn minst in de winter vaker op bezoek te krijgen.
En ja, toen ik Erika Vlieghe hoorde zeggen dat het tot Pasen kan duren voor er enige versoepelingen komen, heb ik efkes een attack gekregen. Serieus, ga ik tot dan moeten wachten voor ik mijn ouders en broer nog eens kan zien (om van de rest nog niet te spreken)? Dan wordt het minstens een half jaar enkel digitaal contact, want het is nu al van september geleden… Hoewel ik de maatregelen perfect begrijp en ze absoluut nodig zijn, gaan ze echt wel compleet voorbij aan expats die echt niet zomaar even op een zaterdag of zondag langs kunnen komen om in open lucht een wandelingetje te doen en nadien weer naar huis te rijden… (wat op zich ook al zwaar genoeg om dragen is als maatregel voor wie wel dichter bij elkaar woont). Bon ja, niet aan te doen… ik ga voor Pasen dan misschien ook maar op zoek naar een kleine dosis kitsch-paasversiering om mijzelf op te vrolijken 😉
’t Zal wel zijn dat jij dat veel gaat dragen. Zo’n mooi stofje mag niet in de kast blijven liggen!
Een specht, ha, nu moet ik het niet meer opzoeken. We hoorden er zondag ook eentje in het bos tijdens onze wandeling. Nog nooit van zo dichtbij gezien.
Het is zuur hè, al helemaal voor jullie. Ook al begrijp je de bedenkingen maar al te goed. Het is niet omdat je de maatregelen begrijpt en volgt, dat het niet een beetje (veel) pijn mag doen. Misschien moet je voor valentijn én pasen al wat kitsch zoeken 😉
Hahaha, mijn oog valt ineens op je nieuwe profielfoto, mét kabouter 🙂 Zalig!
Wat een oog voor detail, jij 🙂
Donderdag of vrijdag volgt er nog eentje. Ongelooflijk hard gelachen bij het maken van die foto’s 😀
Fijn fijn, die groene specht in de tuin 😀 Bij ons zit er ook regelmatig eentje.
Sinds kort hebben we nog andere bezoekers in de tuin: 6 parkieten! Dat is eigenlijk wel grappig, dat knalgroen tussen de kale bomen. Geen idee waar ze ineens vandaan komen (ik heb vroeger wel al eens parkieten ‘in het wild’ gezien in Brussel, Leopoldpark).
Zo tof, dat patroon op jouw kleedje! Komt er binnenkort een nieuwe FWF aan? 😉
Ja, die parkieten in Brussel, die ken ik ook. Ze zijn zich blijkbaar over heel België aan het verspreiden dan 🙂
En ja, er komt een nieuwe FWF aan! Ik ben echt zo slecht in blogbeloftes, want dat bericht dat ik een paar weken geleden beloofde, staat nog steeds half onafgewerkt in mijn drafts. Maar het komt… Van dit kleedje wil ik er ook eentje maken, al ga ik dan even over de drempel van poseren moeten stappen. Geen beloftes dus wanneer het komt 🙂
Wauw, die specht!
Die kabouter is ook geweldig.
En zo zot, zo’n afstanden fietsen van en naar het werk. Alleen maar heel veel bewondering voor!
Het was met een speedelec he, dus dan vallen die afstanden wel pakken beter mee. Als ik het met de koersfiets doe, dan zet ik die ’s ochtends op de trein en rij enkel ’s avonds de halve afstand naar huis. We hebben hem ondertussen besteld, dus eens zien hoe goed het gaat lukken eens ik het regelmatiger ga doen (want dit was maar eenmalig een testrit) 🙂
Zo tof dat die specht bij jullie op bezoek kwam. Normaal haal ik zelf de kerstspulletjes ook pas boven na Sinterklaas maar dit jaar heb ik die regel verbroken en de lichtjes al sneller opgehangen. De decoratie zelf moest toch braaf wachten tot de Sint weer naar Spanje vertrokken was. Blijkbaar vond hij het niet erg want er viel van 5 op 6 december een pakje snoepgoed naar binnen in onze gang. Nu heb ik dus bewijs dat ik heel braaf ben geweest vorig jaar. 🙂
Die kaboutertjes zijn zooo leuk! Mijn ouders hebben er ook een paar 🙂
Maar he die verdoving van uw heup, klinkt creepy enzo, waarom doen ze zoiets?
Ik heb een heupdysplasie en ze wilden met die verdoving testen of die verantwoordelijk is voor bepaalde pijnen waar ik (meer en minder constant) last van heb. Zo bleken de uitstralingen vanuit mijn heup door die verdoving weg te vallen, terwijl er tot dan van uitgegaan werd dat die enkel uit mijn onderrug kwamen. Was dus een manier om te zien wat waarmee samenhangt. Toen was dat een plaatselijke verdoving van een paar uur, vorige week hebben ze een inspuiting geplaatst die langdurig gaat werken. Niet tof, maar liever dat dan de hele tijd pijn.
Sint-Maarten en ook Sinterklaas? Ben je niet verplicht een keuze te maken?
hah die kerstkabouters, die zijn opeens overal. Vanwaar zijn die opeens overal opgedoken?
ik zit hier ook deze week na te genieten van mijn bont en blauwe billen na het sleeën. ‘k wist niet dat dat erbij hoorde maar blij dat het niet aan mijn eigen geklungel ligt dan :p (en ja het was dikke fun!)
Haha, woeps! Bij mij lag het bij de eerste keer sleeën deels echt wel aan mij (remmen, wadisda?), maar zelfs als je dat wel goed doet, heb je gewoon door het op en neer botsen op die slee blauwe plekken he 🙂
Ik heb als kind al niet moeten kiezen: toen kwam Sint-Maarten bij mijn ouders (omdat wij in Aalst naar school gingen, waar Sint-Maarten kwam) en Sinterklaas bij de grootouders (wat wij logisch vonden, want “ah ja, hij kan niet overal tegelijk komen he”). Nu is Sint-Maarten gekomen voor Johan en Sinterklaas voor mij 😉