Maand in woord en beeld: januari 2022 #2
Dag 17 – Wandelomwegje van de kinesist naar huis
Dag 18 – Vergadering voorbereiden, dat betekent soms ook mooie huizen kijken
Dag 19 – Geen idee hoeveel werk ik nog gedaan ga krijgen nu dit naast het bureau hangt, maar oooh zo blij met mijn letterschuif-met-stempels 😍
Dag 20 – Het is niet mijn favoriete bezigheid, maar het is een goede voorbereiding op mijn operatie, dus ga ik maar weer naar de fitness…
Dag 21 – 65km met de e-bike fietsen om een handtas te kopen en een andere binnen te brengen voor reparatie (tja, vroeger had die winkel een filiaal vlakbij, tegenwoordig niet meer) en dan op de terugweg beloond worden met een heerlijke zonsondergang
Dag 22 – Leesvoer van de dag
Dag 23 – De energie ontbreekt tegenwoordig om ’s ochtends vroeg op te staan en naar de Alpen te gaan, dus gingen we opnieuw voor een wandeling vlakbij
Dag 24 – Verjaardagspakje versturen
Dag 25 – Ik gebruik het dubbelparkeersysteem bij het station zelden, omdat het meer tijd vraagt, maar als ik er uitzonderlijk eens vroeg ben, dan is het wel leuk
Dag 26 – Energieboekhoudingscursus
Dag 27 – Samenvatting van de dag
Dag 28 – Een film willen kijken, maar eerst blijven hangen bij een spelletje met een springende eenhoorn
Dag 29 – Het kon korter en platter, maar dit was wel de leukere weg om in het centrum een paar inkopen te doen
Dag 30 – Te weinig sneeuw voor sneeuwschoenen, genoeg voor een winters gevoel
Dag 31 – Rustmomentje met massage
Het is fijn om zo een beetje mee te kijken. Vroeg me net wel af: bewaar je al die foto’s ook van al die jaren en maak je ze speciaal voor dit dagboekje of gewoon zomaar?
Ik bewaar al die foto’s, ja. Ben er ooit mee begonnen op mijn eerste “echte” werkdag (eerste job na mijn afstuderen, geen studentenjob dus) met het idee mijn eerste werkjaar in een fotografisch dagboek vast te leggen, maar vond dat dan zo leuk om op terug te kijken dat ik het ruim 10 jaar later nog steeds doe 🙂 Ervoor nam ik enkel foto’s van “speciale” dingen: vakanties, verjaardagen, kerst, zo’n dingen… Dat zijn natuurlijk nog steeds typische fotomomenten en vb. de fotokalenders die we voor mijn ouders maken putten voornamelijk uit die fotomappen, maar uiteindelijk bestaat mijn leven wel grotendeels uit die kleinere dan uit die grotere dingen. Wat wel een duidelijke invloed van het feit dat ik ze hier publiceer is: er staan bijna nooit mensen herkenbaar op, ofwel omdat ik weet dat ze niet online willen verschijnen (vb. sommige familieleden), ofwel omdat ik geen zin heb om te gaan vragen of het ok is (vb. collega’s). In die zin zou mijn dagelijkse selectie er wel wat anders uitzien als ik ze enkel en alleen voor mijzelf zou maken.
Heb jij Colombe opnieuw gelezen? Wat lief! En je hebt al zo veel te lezen…
Nu doe je het klinken alsof het een opgave was om het opnieuw te lezen 🙂 Ik had de papieren versie nog nooit volledig gelezen, enkel de blovel indertijd en stukjes uit de papierversie, dus ik wilde het sowieso al een tijdje eens herlezen / voor het eerst als boek lezen.
Oh dat letterkastje met die stempels! Doet me terugdenken aan wat ik vroeger als kind had, maar dan met kleine beeldjes ipv stempels.
Oh, leuk! Wat voor beeldjes waren dat dan? Mijn ouders hebben ook zo’n kastje, gevuld met souvenirtjes van reizen (wel een nieuwe gekocht, dus geen “echt” letterkastje).
Bij mij ook geen “echt” letterkastje want gemaakt door mijn papa toen en vooral gevuld ook met souvenirtjes, ik herinner me kleine glazen flesje met gekleurd zand, matroesjka poppetje en een rode metalen driewielertje 🙂
Oh, maar zo leuk dat het door je papa gemaakt is!
En goh, zo’n glazen flesje met zand, dat hebben wij vroeger thuis ook gehad. Tegenwoordig zie je dat eigenlijk niet meer zo he, geen idee of dat zoiets typisch 80-90s was of dat ik er nu gewoon niet op let 🙂 Bij mijn grootvader stond er ook eentje dat mijn nicht op school gemaakt had.
De letterkast ziet er nog mooier uit nu je volledige stempelcollectie er in is uitgestald. Zo komen die mooie stempels natuurlijk veel meer tot hun recht dan wanneer ze in de kast liggen te wachten tot je eens tijd en energie hebt om aan het knutselen te gaan.
De bakjes waar ze tot nu toe in lagen zijn op zich ook wel mooi, maar mijn stempels zelf zag ik totaal niet, dus op deze manier is het wel veel leuker. Want inderdaad, het is nu ook weer niet dat ik wekelijks aan het stempelen ben, terwijl ik ze nu wel dagelijks kan zien 🙂
Mooie beelden weer! Dat letterkastje is echt mooi, ik zou er ook constant naar zitten kijken.
Dat fietsparkeersysteem ziet er ingewikkeld uit. Ik zou dat al niet durven gebruiken, omdat ik me zou generen voor mijn onhandigheid, lol.
Die koffiemok! Op mijn lijf geschreven ook.
Haha, de fiets erop zetten viel goed mee, maar hem er weer afhalen, was de eerste keer toch ook iets lomper dan ik gedacht had 🙂 Al vind ik het systeem op zich wel goed, want je spaart natuurlijk de helft van de ruimte uit.
Die koffiemok is van Henk Rijckaert. Geen idee meer waar ik er ooit op gebotst bent, maar ze is linea recta op mijn verlanglijstje gevlogen, veel te toepasselijk 🙂
whoa die zonsondergang
Gij hebt veel over voor handtassen.
Haha, ’t is dat graag fiets, dat helpt wel om zo’n afstanden te rijden voor handtassen. Al zou ik anders, eerlijk is eerlijk, ook wel met de trein naar daar gegaan zijn. Het zijn goede en mooie tassen en met een kleine reparatie kan ik er weer een hele tijd mee verder, dus zou jammer geweest zijn ze weg te gooien. Al was het wel makkelijker toen die winkel hun filiaal 3 km van onze deur nog had, dat absoluut 🙂