Maand in woord en beeld: juni #2

De langste dag van het jaar is voorbij en daarmee ook de maand juni. Een maand waarin vermoeidheid nog steeds de hoofdrol speelde, maar de balans toch overhelde naar de goede kant door een heerlijke vierdaagse in Hongarije mét Nick Cave als verjaardagscadeau. Dat op de valreep de oorzaak van mijn vermoeidheid ook gevonden werd, laat mij hoopvol beginnen aan het tweede deel van dit jaar! 🙂

Dag 167 – De toerist uithangen vlakbij huis met een bezoekje aan Schloss Hegi

Dag 168 – Om de twee jaar komt de verder onbestaande voetbalfan in mij naar boven. Dit keer keken we o.a. in Zürich naar de Zwitserse match, maar met een Belgische frietjestoets 😉

Dag 169 – Had ik vorig jaar een hele jaar dezelfde foto als achtergrond op het werk, dan wissel ik dit jaar elke maand naar een nieuwe afbeelding. Eentje die mij dit keer regelmatig een glimlach bezorgde: wanneer het warm was, omdat “irgendwo” bij ons was, wanneer het regende, omdat inderdaad wel “ergens” de zon zal schijnen 🙂

Dag 170 – Het blijft leuk om bij mooi weer opdrachten op verplaatsing in te plannen; dit keer moest ik in Birmensdorf een werf controleren en kon tevreden terug naar kantoor. Hoera voor architecten met zin voor monumentenzorg!

Dag 171 – Op woensdag kroop ik ’s avonds niet in mijn eigen bed; wel in een van de bedjes op de slaaptrein naar Boedapest!

Dag 172 – … alwaar we na aankomst smolten door de hitte en dus meteen besloten om de thermen van Széchenyi uit te testen, waar we konden afkoelen in het zwembad. Vandaar trokken we naar de Sport Arena waar we Nick Cave aan het werk zagen en verdorie, die mens weet hij hoe een optreden moet geven! Ik zag hem ondertussen drie keer aan het werk en elke keer was op een andere manier krachtig. Heerlijk verjaardagscadeau ♥

Dag 173 – Omdat mijn vermoeidheid nog steeds door woog, genoten we op een heel rustig tempo van de stad: uitgebreid brunchen, langere afstanden met de stadsfietsjes, op het gemakje rondwandelen, regelmatig stoppen voor een pauze… en ondertussen onze ogen uitkijken bij al die mooie architectuur! Zo mogen verjaardagen wel altijd zijn (en wat een gelukzak ben ik dat ik dat zo vaak over mijn verjaardagen kan zeggen!)

Dag 174 – Bezochten we op vrijdag Pest, dan trokken we zaterdag naar Buda, waar we op ontdekking gingen in ondergrondse kelders, overweldigd werden door het gigantische paleis, uitrustten (ik dan vooral) op café met de match van de Duivels en puften (opnieuw ik vooral) bij de beklimming van de Gellértheuvel. Gelukkig werden we boven met open armen ontvangen 😉

Dag 175 – De laatste dag ontdekten we ’s ochtends het Margaretha-eiland met een looptochtje. Omdat we op voorhand al vermoedden dat dat wel voldoende inspanning voor de rest van de dag ging zijn, trokken we daarna opnieuw naar de thermen – dit keer die van Gellért – voor wat pure luiigheid én een massage. Luisteren naar mijn lichaam, heet dat dan 😉

Dag 176 – Eens terug thuis installeerde ik het zalige cadeautje dat mijn ouders mij gaven en kroop daar ’s avonds gezellig mee in bed 🙂 . Verwend verjaardagsnest, ikke!

Dag 177 – Op het werk dringend nood hebben aan een pauze + een verjaardagskaartje willen kopen = even binnen springen bij een van mijn favoriete winkels in Winterthur #zietdiekast ♥ #löffelhase

Dag 178 – Woonde ik vorig jaar een paar maanden bij een crazy cat lady met een kattenwindwijzer, dan blijk ik nu in de buurt van een crazy dog man te wonen 🙂

Dag 179 – Omdat ik het deze week definitief gehad had met mijn aanslepende hoest en de allesoverheersende vermoeidheid, zat ik op donderdag opnieuw bij mijn huisarts. Ging ik er ongeveer een maand geleden voor het eerst naartoe sinds mijn verhuis naar Winterthur, dan was dit al mijn derde bezoek…

Dag 180 – Gelukkig wel eentje dat veel duidelijk maakte, want een dag later brachten de resultaten van een röntgenfoto van mijn longen, een ECG in rust, een meting van mijn longfunctie en een uitgebreide bloedtest aan het licht dat mijn bloed amper nog B12 en ijzer bevat. Ik mocht meteen plaatsnemen voor een ijzerinfuus en B12-injectie en vertrok opgelucht, maar met een naar drugsverslaving neigende elleboog terug naar huis 😉 #drieprikpogingennodig #damnyouaders

Dag 181 – Aangezien die vermoeidheid ook voor heel veel stress had gezorgd (paniekaanvallen omdat ik dacht dat de depressie terug was, omdat ik zo extreem lusteloos was, vluchtneigingen op het werk omdat ik mijn werk van geen kanten rond kreeg…), raadde mijn psy mij berglucht en -rust aan. Hoera voor wonen in een land waar dat meteen het volgende weekend al kan ♥