Maand in woord en beeld: mei 2021 #2
Dag 137 – Schrijfworkshop op maandagavond
Dag 138 – Leesvoer, het ene gebaseerd op een klassieker; het andere, wat mij betreft, een klassieker in wording
Dag 139 – Oh, de kleuren bij dreigende luchten!
Dag 140 – Pendelzichten
Dag 141 – Homeoffice, dat betekent naast kunnen doorwerken zonder onderbrekingen ook dat ik al eens een fiets ’s middags naar de fietsenmaker kan brengen en op de terugweg te voet leuke paadjes kan ontdekken
Dag 142 – Ik ben vermoedelijk niet geheel objectief, maar van mij had hij gerust mogen winnen (al heb ik ook niks tegen Italië, dat dan ook weer niet)
Dag 143 – Zo van die fietstochtjes waar je de bergen tussen de bomen ziet verschijnen, waarna er steeds meer en meer en meer zichtbaar wordt tot… bam, de hele horizon vol 😍
Dag 144 – Soms woon ik echt in een wandelend (maar oh zo wondermooi) cliché
Dag 145 – Met de fiets op huisbezoek aan de andere kant van de gemeente
Dag 146 – Projecten indienen bij de bond om op termijn hopelijk veel olie- en gasketels door alternatieven met hernieuwbare energie te vervangen
Dag 147 – Zo’n weckketel vol eten, dat is echt het summum van mijn huishoudelijk geluk
Dag 148 – Dwalen in de technische ruimtes onder een van de scholen, op zoek naar alle stroomtellers
Dag 149 – Ik blijf fan van de Zwitserse manier van “wonen in de stad”
Dag 150 – Een zondag op vakantie
Dag 151 – Altijd tof om het weekend op maandagavond te kunnen afsluiten
Wat woon jij toch in een mooi land!
En alweer zin gekregen in een reisje naar Zwitserland. Toevallig ligt er net een reisgids over Zwitserland op de grond naast me, dus misschien is dat wel iets voor binnenkort..
Prachtige foto’s!
Bedankt! Het helpt dat het landschap zo mooi is 😉
Zo vet, dat je werk ook is om te helpen overschakelen naar fossielvrij.
Ja, dat vind ik ook echt super, dat ik daaraan kan meehelpen. Toen ik voor die job solliciteerde, hoorde die functie rond energie er nog niet bij en toen ze mij dat voorstelden dacht ik zowel “oh, supertof” als “oei, maar dat is dan minder monumentenzorg” 🙂 Terwijl ik nu echt superblij ben dat ik dat ook mag doen, want dat is echt een werkgebied waarop ik heel erg het gevoel heb heel concreet iets te kunnen doen. We hebben vb. net een zonnepanelenproject op een gebouw van de gemeente georganiseerde voor de bewoners (vb. huurders of mensen die in een beschermd gebouw wonen, die geen eigen zonnepanelen kunnen leggen): wij stellen het dak ter beschikking en organiseren alles, zij betalen voor hun aandeel aan de panelen en hebben daardoor regionale zonne-energie.
Wat dat fossielvrij betreft, werken we nu aan drie projecten: een update van ons energieplan (ofte: welke hernieuwbare opties hebben de gebouwen, vb. perimeters van warmtedistributienetwerken, waar het voor bewoners interessanter is op dat netwerk aan te sluiten dan vb. een eigen warmtepomp te installeren), de opmaak van een warmtekataster (welk gebouw heeft welke verwarming, zodat wij ook kunnen zien waar er vb. nog grote clusters met olieketels zijn en het dus interessant kan zijn om nieuwe warmtedistributienetwerken op te zetten, waar dan meteen een hele hoop gebouwen op kunnen aansluiten). En dan gaan we, en dat is het project van de foto, mensen met een oudere olie- of gasketel (ca. 15 jaar of ouder) direct gaan aanschrijven en uitnodigen voor een info-avond over hernieuwbare opties. Bedoeling is dan om dat elke 2-3 jaar te herhalen, zodat we hopelijk telkens die mensen waar een vervanging staat te gebeuren, omdat de ketel te oud wordt, op tijd kunnen bereiken.
Kun je hier geen blogpost van maken? Het maakt mij echt blij om te horen wat er achter de schermen (letterlijk en figuurlijk) allemaal gebeurt. 🙂
Eigenlijk jammer dat ik je bericht maar één keer kan liken: hoezee hoezee!
Mocht je eens willen sparren over hoe je groepen mensen aanspreekt (bijvoorbeeld op zo’n info-avond) dan wil ik daar graag bij helpen.
Ik mail je! (sowieso al, op basis van je mail, maar ook voor dat sparren)
En ik ga proberen er eens een blogpost van te maken. ’t Is altijd een beetje balanceren tussen “wat mag ik vertellen” en “wat wil ik vertellen”, vandaar dat er hier eigenlijk heel weinig verschijnt over mijn (huidig en vorig) werk.
Die landschappen! Dreigende luchten, blauwe luchten… allemaal even mooi 🙂
Ja he, ik vind blauwe luchten machtig, omdat dan vb. de witte bergen zoveel mooier erop uitkomen, maar een dreigende lucht is op zichzelf dan weer zoveel “interessanter” als een “effen blauwe lucht”.
Wauw, alweer!
Ik ben ook bezig in het boek van Bernardine Evaristo. Wat! Een! Boek!
En zo leuk, dat wecken. Dat deed mijn mama vroeger ook altijd, wel met wisselend succes. Benieuwd wat jij er allemaal mee doet!
We wecken enerzijds groenten in het zuur (voornamelijk komkommers) en anderzijds heel regelmatig vegetarische gerechten, waar we makkelijk grote porties van kunnen maken: vegetarische bolognaisesaus, het linzenpotje uit Honger!, chili sin carne… Dat gaat eigenlijk echt heel goed en is ook wel heel gemakkelijk, wanneer we toch niet in de winkel geraken of dergelijke, want je moet niet eens wachten tot iets uit de diepvries ontdooid is.
Nu, het is hier ook niet altijd even succesvol, hoor 🙂 Soep heb ik ooit geprobeerd, maar daar ben ik mee gestopt, want dat eindigde te vaak met zure of beschimmelde soep. Die vriezen we dus wel gewoon in (maar dat is ook ok, het is voor mij een aanvulling op de diepvries, zodat we toekomen met vier schuiven i.p.v. een grotere nodig te hebben (en dus meer verbruik), maar helemaal zonder diepvries hoeft nu ook weer niet).
Zo’n prachtfoto’s alweer. Van die dreigende donderwolken kan ik ook genieten. Zowel van het zicht als van het feit dat ik er niet doorheen moet. De Zwitserse inzending was muzikaal een perfecte uitvoering hé. Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik net als jij Italië ook niet slecht vind. Zeker nu ik het al een aantal keren gehoord heb.
Haha, “van het feit dat ik er niet doorheen moet”, dat is inderdaad ook een geluk op zich 🙂
ja jij woont in een wandelend cliché. Blijf ons maar jaloers maken met je foto’s
Haha, cava, doe ik 😉