Maand in woord en beeld: oktober 2020 #1
Dag 275 – Een boekje waarin de tekst wat tegenviel, maar de tekeningen dat goed maakten
Dag 276 – Even slenteren door Zürich en binnenspringen bij mijn favoriete winkeltjes
Dag 277 – En toen werd de rugpijn die al een paar dagen sluimerde erger en erger en moest ik een vriendin laten weten dat de uitstap die we gepland hadden, moeilijk zou worden. Het werd enkel een kort wandelingetje naar de toren hier vlakbij, maar wel eentje met een fantastisch zicht 😍
Dag 278 – Kleur plukken in de tuin
Dag 279 – Een maand nadat mijn chiroprakter mij uitzwaaide, stond ik er al terug. En viel de diagnose “uitpuilende tussenwervelschijf ofte voorstadium van een hernia”. Echt waar, f*ck mijn rug
Dag 280 – Proefles Zwitsersduits. En – in tegensteling tot het Italiaans dat op een slecht uur valt – een paar dagen later ook effectief ingeschreven. Begrijpen doe ik het al langer, maar spreken gaat binnen een tijdje dus hopelijk ook eindelijk lukken.
Dag 281 – Lopen mag even niet, wegens teveel schokken. Gelukkig is wandelen geen probleem (integendeel, zelfs aangeraden), dus doe ik dat maar
Dag 282 – Wanneer het zicht vanuit de trein zo mooi is, dat ge niet onmiddellijk uw bureau binnenstapt, maar eerst naar het water getrokken wordt (wel jammer dat de kleuren van de zonsopgang op foto niet zo goed pakten)
Dag 283 – Na het werk even naar Zürich
Dag 284 – Op naar een plaatselijk houtatelier om een – lokaal, met tweedehands hout en op maat gemaakte – bestelling te plaatsen.
Dag 285 – Avondwandeling
Dag 286 – Rug testen op de fiets. Slecht idee, want binnen het uur na terugkeer, had ik weeral uitstralingen vanuit mijn rug naar mijn rechterbeen. Niet kunnen lopen maakte mij al ambetant, niet kunnen fietsen zorgde bijna voor tranen
Dag 287 – Eerste notitieboekje vol, tweede uitgekozen. Ik zie een thema 🌿
Dag 288 – Wat gaan we eten vanavond? Even kijken wat de tuin schaft 😋
Dag 289 – Dat het al om het even is welke kleuren ik die dag draag, de nieuwe sjaal die mijn moeder maakte, past er sowieso bij 🥰
Dag 290 – Het blijft fascinerend, de werken aan het station van Winterthur. En nu al zo benieuwd naar de nieuwe fietserstunnel die er komt.
Auw, die rug 🙁 Hopelijk zicht op snelle beterschap… hopelijk.
Die gekleurde tuingroenten… selder? gele selder? haha, neen, het eerste moet iets anders zijn dan selder, iets kool-achtig maar nogal los van blad, en het rechtse… rabarber kan niet, da’s te laat, rode biet? Verlos me uit mijn lijden en zeg wat ik zie 🙂
Haha, je ziet drie keer snijbiet 😉 We hebben die gewoon in drie kleurtjes in de tuin staan 🙂
Een paar stevige sessies bij de chiroprakter (kraken, dryneedling, ’t kan niet op met de fun) is het gelukkig al beter. Fietsen heb ik mij wel nog niet geriskeerd sinds die ene tocht en lopen is nog steeds uit den boze, maar zaterdag hebben we wel een wandeling van 10km met 500hm kunnen doen zonder dat ik last had, dus dat deed heel veel deugd.
Oeh, was het zo simpel, haha!
Ik ben blij dat het al snel de goede richting uitgaat met je rug. Voorzichtig zijn en niks forceren hoor!
Ai ai sukkelen met je rug is geen pretje! Ik moet er hier ook heel voorzichtig mee zijn.
Lastig he, dat sukkelen met die rug. Moesten we nu 80 zijn, ok, dan hoort dat er bij, maar op onze leeftijd zou dat toch nog niet iets mogen zijn waar je standaard voorzichtig mee moet zijn (of dat vindt toch mijn gefrustreerde zelf 🙂 ).
oh nee dat van je rug is geen goed nieuws!
ook een opvallend hoge containertoren daar in Zurich! Staat die stabiel bij storm?
Die containertoren is een vaste constructie, is een architectuurproject van tassenmaker Freitag, die er hun flagship store hebben. In deze link (https://www.world-architects.com/en/spillmann-echsle-architekten-eth-sia-zurich/project/freitag-flagship-store) staat wel dat de containers “were stacked and mounted in a very authentic manner, by applying fastener elements used in the shipping industries”, maar ik kan mij amper inbeelden dat die toren geen extra stabiliteitselementen heeft tegenover tijdelijke containerstapels (hoewel die natuurlijk op zee op een veel minder “stabiele ondergrond” staan).
Oh nee, zo rottig dat die rug van je opnieuw opspeelt. Net nu het beter leek te gaan. Ik herinner me nog dat ik de eerste keer dat ik die mooie zelfgemaakte sjaal zag meteen dacht dat die bij heel veel zou passen. Wel super tof natuurlijk want dan kan je hem eindeloos combineren. Jammer dat het zelden lukt om zo’n prachtig natuurbeeld even mooi te verwezenlijken op foto hé. Mij lukt het alleszins zelden, gelukkig kunnen we het af en toe wel in het echt bewonderen.
Ja, ’t is een beetje frustrerend, dat het met mijn rug inderdaad net beter ging en ik nu weer 5 stappen achteruit moet zetten. Vandaag heb ik wel voor het eerst in weken pijnloos kunnen fietsen, dus dat is een gigantische stap vooruit. Hoe gaat het met jou? Hopelijk zet jouw lichaam ook terug stappen vooruit i.p.v. achteruit?
Hier is het een beetje ter plaatse trappelen. 🙂 Vroeger was enkel de omschakeling naar de herfst een moeilijkere periode de laatste jaren lijkt mijn lichaam zich daar in te wentelen tot na de winter. Maar ik weet me nog wel bezig te houden hoor. Gisteren ben ik bijvoorbeeld weer even in het bos gaan wandelen met mijn nicht en vandaag doe ik het dan weer wat rustiger aan.
Oh, fijn dat je bent kunnen gaan wandelen, ’t is zo mooi he nu buiten! Al lijkt het mij ook wel frustrerend dat je daar dan verplicht een rustigere dag achter moet plannen.