Oe is ’t? (7)
Twee maand amper beweging op deze blog, op twee gedichten en weekmenu’s na. Tijd voor een “oe is ’t”, denk ik dan 🙃
- problemen met: mijn blog. Ik kon een hele tijd helemaal niets meer doen, omdat mijn opslagruimte volledig opgebruikt was, een van de redenen dat er hier amper iets verscheen. Nieuwe foto’s uploaden, plugins updaten… het lukte allemaal niet meer. Een deel van het probleem lag bij mijn automatische updates, die niet – zoals ik dacht – enkel extern opgeslagen worden. Hopelijk volstaat dat om nog een hele tijd verder te kunnen, maar ik vrees dat het andere deel van het probleem – dat ik veel foto’s gebruik – er op een gegeven moment toch voor gaat zorgen dat alles weer volloopt. Ik wil niet stoppen met foto’s te plaatsen, maar heb ook geen zin om veel meer te betalen voor mijn hosting, dus hopelijk vind ik een gulden middenweg vooraleer het weer zover is.
- nagenieten van: een zomer vol bezoeken. Ik heb sinds midden juli geen enkel vrij weekend meer gehad, omdat we altijd wel zelf bezoek hadden of op bezoek gingen: mijn ouders kwamen een week, Johans zus met haar gezin ook een week, mijn broer en zijn vriendin twee weken. Zelf gingen we ook een weekend naar België, bezochten een weekend vrienden die in het Zwarte Woud op vakantie waren en ik trok een weekend naar St. Moritz waar de ene vriendin op vakantie was en de andere aan het werk is. Heel druk, maar na een jaar amper familie en vrienden kunnen zien, deed (en doet, want het is nog niet helemaal gedaan 🙂) dat zo veel deugd.
- tevreden met: mijn verhoging naar 90% sinds begin juli. Ik werkte theoretisch 80%, maar in de praktijk zat ik daar elke week opnieuw over. Het nadeel van drie functies met drie verschillende chefs en dat ook allemaal graag doen… Die verhoging is beperkt tot het einde van het jaar, maar dat is ook in mijn voordeel, want ik had wat schrik dat “theoretisch 80%, in praktijk 90-100%” ging veranderen in “theoretisch 90%, in praktijk 100-110%”, wat voorlopig gelukkig niet het geval is. We zien dus wel of er een verlenging komt, maar op dit moment is het goed doenbaar (weliswaar met de voetnoot dat ik sinds die verhoging ook al wel drie weken verlof genomen heb). Ik doe wel lange dagen, want ik werk 90% in 4 dagen (ofte 37,8 uur, want we hebben, zoals in Zwitserland standaard is, een 42 urige werkweek), maar zo kan ik tenminste mijn vrije maandag behouden, wat voor mij een absolute voorwaarde was om een verhoging überhaupt te overwegen (een halve dag ter plaatse gaan is met 2u reistijd echt te onzinnig).
- loemp geweest met: de mountainbike. Vorige week deed ik met mijn broer een stevige toer hier in de buurt. Stevig in de zin van hoogtemeters (al lukte dat – hoe traag ook – wel), stevig in de zin van technische afdalingen. En daar liep het bij het allerlaatste stuk even mis, toen ik op een te steil stuk wilde afstappen, maar mijn evenwicht verloor en met fiets en al overkop ging. Resultaat: een hoop schaafwonden, maar vooral een verstuikte enkel links. Waardoor ik deze week dus met krukken richting werk huppelde…
- hopen dat: ik weer wat tijd vind om blogs te schrijven en te lezen. Bijlezen is geleden van ergens in het voorjaar, waardoor ik het ondertussen definitief opgegeven heb om een inhaalmanoeuvre te doen (ik lees blogposts vaak met een beetje vertraging, dus bijlezen zou niet de eerste keer zijn, maar meer dan een half jaar – en dus honderden berichten – inhalen, is natuurlijk gewoon onhaalbaar). Is ook niet zo erg natuurlijk, ik ben niet verplicht ergens te gaan lezen, maar ik merk dat ik het wel mis, omdat ik altijd graag gelezen heb bij de mensen die ik volgde. Een van de weinige nadelen aan drukke zomers en homeoffice / vaak met de fiets naar het werk rijden: er blijft amper nog (trein)tijd over om te lezen en te schrijven (dit bericht heb ik deels op de trein geschreven, met dank aan mijn gemank 😉). Aan inspiratie nochtans geen gebrek, want ik heb 83 concepten klaar staan, waaronder een paar die verzamelingen van ideeën zijn…
- gestart met: Italiaanse lessen. Ik ben onmiddellijk naar niveau A2 gegaan, omdat ik in het algemeen heel vlot talen leer en dus graag wat tempo in de lessen heb. Op basis van een intensieve weekcursus A1 een paar jaar geleden en de andere talen die ik al spreek, kan ik eigenlijk al vrij veel van niveau A1, zeker wat lezen en begrijpen betreft. Spreken daarentegen… daar ga ik een duidelijk inhaalmanoeuvre mogen doen. Voorlopig lijkt de combi van thuis met een leerboek het niveau A1 op mijn eigen tempo doorgaan om wat extra woordenschat en grammatica te leren en in de les niveau A2 leren en zo mogelijkheden hebben om het praten te oefenen, goed te werken. Zin in de rest van de cursus, want ik leer zo graag talen!
- proberen: vermageren. Het lukt voorlopig echt niet… Die thesis begin dit jaar zorgde voor 10 extra kilo’s, terwijl ik er vorig jaar eindelijk in geslaagd was er 20 af te krijgen. Ergens had ik dat wel verwacht, want ik ben een emo-eter, alleen had ik wel gehoopt dat het ondertussen zou lukken om het tij te keren. Ik ben wel stabiel, omhoog gaat het dus gelukkig niet meer, maar omlaag dus ook niet. Waar ik vroeger superstreng was voor mijzelf (en het op die manier dan natuurlijk al op voorhand om zeep was), probeer ik het nu gelatener en dag per dag te bekijken. Maar als het ook dag per dag niet lukt om niet of minder te snoepen, dan voelt dat ook niet bepaald super. Ik weet niet goed hoe ik het moet aanpakken. Vorig jaar lukte afvallen vooral tijdens de maanden dat ik werkloos was (maar al uitzicht op een nieuwe job had) en dus tijd en energie overhad om door die lastige “afkickdagen” door te bijten en nadien een ritme van 16/8-vasten en 5/2-snoepen (ofte: ik mocht twee dagen per week snoepen, vijf dagen niet) aan te houden. Ik blijf dat op zich een goed systeem vinden, omdat het, eens je in het ritme zit, heel makkelijk vol te houden is (je mag alles eten, maar gewoon niet op elk moment, wat voor mij beter werkt dan “ik mag “nooit” meer x of y”). Desondanks vraagt het, zoals elke aanpassing van eetgewoontes, een minimum aan mentale ruimte en overschot en blijkbaar is dat er dus nog steeds onvoldoende.
- blij met: mijn tweede beklimming van een vierduizender! Een paar jaar geleden deden Johan en ik de Breithorn, dit jaar deden we mijn broer en zijn vriendin voor hun dertigste verjaardag de beklimming van de Allalinhorn cadeau. On-ge-loof-lijk machtig!
- lezen: Belladona van Daša Drndić. Ik wilde eigenlijk eerst Zonneschijn van haar lezen, maar vond dat nergens als e-book en dus werd het dit. Zware kost (het is soms meer pure geschiedschrijving dan roman), maar wel interessant.
- geambeteerd met: de give-aways van mei, die hier nog steeds onafgewerkt liggen. Sorry aan de vijf winnaars; eigenlijk was het plan om jullie pakketjes begin juli op de post te doen (in de loop van juni verzamelde ik wat ik jullie wil sturen), maar toen Johan op de laatste dag van onze vakantie viel met de fiets en daardoor een paar dagen met krukken moest lopen en alles (= huishouden, boodschappen, koken, moestuin etc.) tijdelijk enkel op mijn schouders terechtkwam, raakten ook de enige vrije weekends van deze zomer heel snel opgevuld. En ja, nu ben ik zelf niet eens heel mobiel… Het komt, dat zeker, maar het kan nog een paar weken duren. Sorry dat ik jullie geduld zo op de proef stel (idem aan alle mensen die nog wachten op reactie op mails, berichtjes etc. ik loop met alles achter…).
- gefrustreerd over: mijn heupproblemen. Er is eigenlijk geen enkele houding meer waarin ik na een tijdje geen pijn heb en voorlopig vindt geen enkele dokter, ondanks een röntgenfoto en drie cortisone-inspuitingen, een voldoende duidelijke reden of oplossing. Kreeg ik een paar weken geleden eindelijk een doorverwijzing naar een heupspecialist en dacht ik dat daar onmiddellijk een mri zou genomen worden, staat nu blijkbaar eerst opnieuw een röntgenfoto op de planning, hoewel op de vorige niets te zien was. Vermoedelijk duurt het dus weer nog wat langer vooraleer ook die consultatie wat oplevert, maar met een beetje geluk ben ik wel op weg naar een reden – en daarmee hopelijk ook een oplossing – voor de pijn. Want hoewel ik nog steeds veel kan doen, is continu lichte pijn sowieso niet tof, maar vragen vooral zware fysieke inspanningen een te hoge pijngrens en een te grote koppigheid om goed te zijn.
Aaah, Haaike, zo fijn om je nog eens te lezen.
Voor de blogproblemen, ik ben geen echte kenner, maar ik had een tijd terug een gelijkaardig probleem en toen bleek dat ik mijn database (via php admin) moest opschonen, omdat hij doorheen de jaren alle drafts per x minuten had bewaard. Dus ook al gebruikte mijn blog die ruimte niet, mijn database zat meer dan 10x zo vol. Misschien ook eens na te kijken?
Wat een zalige volle zomer heb jij gehad zeg! En uw ouders, waauw, dat zie ik de mijne nooit van ze leven doen, lol.
En nu leer jij nog Italiaans ook! Man, wat een energie en courage zeg!
Bij mij blijven de energiereserves laag en ondertussen weet ik dat het niet iets fysiek is. Ik geraak maar niet uit mijn lethargie. Het is echt zo een straatje van hoe minder ik doe, hoe minder zin ik heb om iets te doen. En ik WEET het, maar ik vind mijn drive niet 🙁
Nu ja, mijn energie is deels zo laag omdat ik in september ook weer veranderd ben van werk. Ik begin weer zo goed als van nul, veel leren, veel info, dus het is een beetje evenwicht zoeken voor het moment. Ik vind mijn draai wel weer terug, hoop ik 😉
Oh Charlotte, zo hard dat je nog steeds zo struggelt met je energiereserves. Ik hoop dat die nieuwe job daar bij kan helpen en een manier biedt om uit die vicieuze cirkel te geraken (want wéten dat iets helpt is één ding, als de energie te laag is, lukt het nog niet). Mijn eerste maand op mijn huidige job wilde ik daar vooral wég, nu doe ik het niet alleen supergraag, maar heeft het ook wonderen gedaan voor mijn zelfvertrouwen en energie; ik hoop zo hard dat jou hetzelfde gegund is!
Merci voor die tip van de database! Ik heb sowieso nog een probleem met mijn php, die is blijkbaar verouderd, misschien hangt het daar ook nog mee samen; ga ik eens proberen uitvissen (en hopen dat ik er aan uit geraak 🙂 ).
Dat klinkt als een goedgevulde agenda. Ik hoop dat je voet snel herstelt, dat je niet te lang moet stilzitten. Nog eens bedankt voor je suggesties voor onze geplande Zwitserland-reis. Die reis is er niet van gekomen, maar ik houd ze zeker bij tot een volgende keer.
Dat is heel graag gedaan, hopelijk komt het er in de toekomst nog van! Zijn jullie dan nog ergens anders op reis gegaan of in België gebleven?
Stilzitten moet ik ondertussen gelukkig niet meer de hele tijd en de krukken kan ik ook al grotendeels aan de kant laten, dus ik ben op goede weg 🙂
We hebben dat weekje Zwitserland ingeruild voor Noord-Frankrijk. Ook erg fijn. En in september eindelijk nog eens in de bergen geraakt en genoten van de Pyreneeën. Blij te lezen dat het de goede kant uitgaat met je enkel! En wat het afvallen betreft wou ik even een collega van me in de groepspraktijk vermelden: diëtiste Loes. Ik ben zelf fan van haar stijl en van hoe ze haar achtergrond als psychologe en diëtiste combineert om interessante dingen te schrijven op haar sociale media. Ze lanceert binnenkort ook een online cursus over de relatie met je lichaam.
Zit daar maar niet mee in, met die give aways. Mee kunnen genieten van uw avonturen en mooie zwitserse foto’s is al een cadeautje op zich.
Dat is lief, dank je wel!
Dat van die heup herken ik, ik heb al röntgenfoto’s gehad en een echo, nu nog een röntgenfoto en dan naar een fysische geneesheer. Geen idee wat ik me daar bij moet voorstellen, maar fingers crossed.
En van dat eten snap ik ook. Zowel het emo eten als mentaal de ruimte nodig hebben om er iets aan te kunnen doen. En pijn hebben helpt dan niet….
Pfoe, hopelijk komt er bij jou ook snel een oplossing uit de bus! Bij mij was de bespreking niet zo positief (het lijkt op een operatie uit te lopen), al is er eerst nog – zoals ik al verwachtte – een MRI nodig.
Oh, fijn om dit stukje van je te lezen!
Een tijd geleden begon mijn opslagruimte van de blog ook vol te raken, en ik heb toen heel veel foto’s geresized en dat doe ik nu nog steeds.
Hopelijk heb je niet te lang last van de val met je fiets, en kan je fiets hersteld worden…
En fijn dat jullie zo veel vrienden en familie gezien hebben! Hier is dat ook weer wat meer, en het voelt ergens toch dubbel, omdat we best wel kunnen wennen aan de rustigere en legere weekends…
Zeker niet inzitten met die give-away. Ik was het zelfs al vergeten. Het zal een fijne verrassing zijn :-).
Dat is lief, merci!
Na zóveel lege weekends deed het gelukkig vooral deugd om zoveel familie en vrienden te zien, maar zo druk zou het wel niet altijd moeten blijven, daarvoor geniet ik ook teveel van rustige weekends 🙂
Foto’s verkleinen doe ik nu al (naar de pixelbreedte van mijn blog eigenlijk, dan zijn de foto’s nog ca. 130-150 KB), maar misschien kan ik wel eens testen of ik ze nog kleiner kan maken.
Voor je foto’s: je kan ze ergens extern opslaan en dan via een linkje in je posts plakken. Zo doe ik het nu omdat mijn ruimte ook vol was. Ik gebruik zelf postimages. Vind het wel fijn werken op die manier.
Balen van die pijn seg en dat het nu nog langer gaat duren maar hopelijk is er dan nu echt licht aan’t eind van de tunnel.
Ik volg dus sinds een tijdje Celien (van healthy habits, ik weet nu ff uit mijn hoofd de juiste instanaam niet) en ze heeft mij wel geholpen om mijn gewicht los te laten. Voor mij werkt zelfs twee ‘cheat’dagen niet. Ik ontzeg mezelf nu niets maar probeer wel wat meer naar mijn lijf te luisteren. Heb ik echt honger of echt veel zin of is het puur uit gewoonte of uit verveling dat ik iets in mijn mond ga steken.
Dat extern opslaan deed ik vroeger, maar via google foto’s. Om een of andere bizarre reden past google elke vijf botten de links van die foto’s aan, waardoor dus de helft van de oude foto’s op mijn blog onzichtbaar zijn. Dat is eigenlijk de hoofdreden dat ik indertijd naar wordpress overgeschakeld ben, maar misschien moet ik inderdaad een andere, stabielere externe opslag nog eens bekijken. Merci voor de tip van postimages! Ben er ondertussen wel al zo aan gewend dat ik in 1x 30 foto’s kan invoegen dat ik waarschijnlijk wel ga vloeken als ik dat weer linkje per linkje ga moeten doen 😉 Nu ja, ik kan het ook niet allemaal willen natuurlijk: én gemakkelijk én goedkoop 🙂
Dat is inderdaad wel echt dé beste manier om om te gaan met snoepen: gewoon echt luisteren naar je lichaam. Al vrees ik dat vooral “veel zin” gaat blijven gelden als excuus, zolang ik niet eerst “afkick”, want nu is mijn lijf zooo gewend aan al die suiker dat ik altijd veel zin heb… Ik ga die Celien alleszins eens opzoeken, merci voor de tip!
Ah, het is die die ik dus ook volg! 🙂 Al van het begin van corona ongeveer. Haar posts (en die van andere mensen met dezelfde mindset) hebben me alleszins heel fel geholpen om dat ideaalbeeld los te laten en ook mijn (dikkere) lijf graag te zien.
Zo fijn om hier terug een persoonlijke blogpost van je te zien verschijnen. Qua energiepeil is het hier ook niet al te denderend vandaar dat ik alweer een poging aan het doen ben om mijn blogfeed-achterstand bij te lezen want die is weer serieus opgelopen. Ik vind het zo jammer voor je dat je alweer met continue pijnklachten kampt. Hopelijk betekent mijn late reactie dat je daar ondertussen van verlost bent en weer kan sporten/werken/genieten/ … zonder pijn. Wel leuk om te zien dat jullie van zo’n mooi gevulde zomer hebben kunnen genieten. Nu maar hopen dat jullie allebei NIET meer vallen tijdens die leuke uitstappen en sportieve wandel/fietstochten. Ik ben trouwens behoorlijk onder de indruk van het feit dat je een nieuwe taal aan het leren bent want jij kent er ondertussen al heel wat hé.
Nee, jammer genoeg nog niet verlost van de pijnklachten. Het ziet er naar uit dat er een operatie nodig is, dus geen goed nieuws (hoewel, dat is dubbel: op zijn minst is er een oplossing). Weet jij de reden van je lage energiepeil? Hopelijk vind je (of je dokter) een oplossing!
Binnenkort gaan we nog eens met ons tweetjes op reis, dus fingers crossed dat we geen van beiden tegen de grond gaan 😉
Op verlof gelezen, nu nog even reageren.
Gewoon op je blogperikelen. Ik kan je geen echte raad geven, maar toch wel deze: zorg dat je een backup hebt. Voor als het echt fout loopt 🙂
Ik moet je wellicht niet zeggen dat je je foto’s moet verkleinen hè. Ik kieper ook al mijn foto’s op mijn blog, maar ik heb een zeer lieve hosting-meneer (een oud-collega) die me lekker loos laat gaan en eigenlijk moet ik nergens naar kijken. Foto’s extern zetten vind ik vreselijk gedoe.
Een backup heb ik gelukkig al, maar inderdaad: zo belangrijk! Ik verklein mijn foto’s ook al wel, maar duidelijk nog te weinig. Als ik tijd vind, wil ik eens met een paar foto’s testen of een kleiner formaat nog steeds goed genoeg is (nu verklein ik via een automatische batch-opdracht). Ik hoop dat ik het zo opgelost krijg, want inderdaad, foto’s extern zetten is echt gedoe. Vroeger deed ik dat, omdat ik oorspronkelijk startte bij blogspot, ik daar mijn foto’s vanuit Google Fotos invoegde en die gewoonte nog had. Maar nu ik het gemak heb van via de media library in te voegen, wil ik eigenlijk niet meer terug 🙂
oh opeens ben ik blij dat ik al 15 jaar met mijn mottig gratis bloggeraccount verder doe en generieke url :).
amai je ouders jong, zo zot. Ik zou het nog niet doen, mijn ouders op die leeftijd absoluut niet.
Wel, ik ben ooit gestart bij blogger, maar dat vond ik zo onhandig (amper layoutopties e.d., misschien is dat ondertussen makkelijker geworden?) dat ik sowieso wilde wisselen en toen besliste om dan maar meteen “all the way” te gaan en een eigen domein te kopen. Maar nu twijfel ik inderdaad wel of ik niet naar een gratis wordpress-account zou gaan, ’t is toch een hoop geprul soms (zelf voor een beveiligungscertificaat moeten zorgen, nu dat gezever met die opslagruimte)… Bon ja, voorlopig lukt het weer, dus ik hak de knoop waarschijnlijk pas door de volgende keer dat alles weer vast komt te zitten 🙂
O zo fijn dat er nog eens post van jou komt! (Ge ziet ik zit nog altijd standaard een maand achter met lezen :p )
Mürren, daar hebben wij enkele weken geleden nog gewandeld én gekeken naar de parapentes, ha!
Over dat vermageren… I feel you. Al is het bij mij intussen enkele jaren geleden dat ik er in slaagde om 10kg af te vallen. Die zijn er intussen allemaal bij want geen enkel dieetresultaat is blijvend, integendeel. (Ik ben nog nooit mager gebleven van/na een dieet.) Ik volg tegenwoordig een diëtiste op instagram die het intuïtief eten predikt, maar dan echt en niet volgens weeral een dieet. Leren luisteren naar je lijf. Ik heb haar cursus aangekocht, maar ben er nog niet mee begonnen (want eerst andere katten te geselen). Ik geloof er echter wel heel hard in dat 1) niet iedereen even mager moet zijn want dat dat schoonheidsideaal quatsch is en 2) dat je dat kan, terug leren luisteren naar je lijf en dat je dan (mits wat kapstokken bv) echt veel beter kan leren inschatten wat je moet eten en hoeveel. Als je honger hebt, moet je eten, daarvan ben ik alvast overtuigd 😀 Het lukt momenteel redelijk goed om bijna elke dag drie degelijke hoofdmaaltijden te eten en dat is al heel wat voor mijn volle hoofd; dat ik tussendoor nog veel snoep achja dat komt ook ooit wel eens goed, als ik niet meer zo worstel met alles. Vasten (of eender wat waar ge uzelf restricties moet opleggen) is een dieet dat ik ook heb geprobeerd maar gewoon niet werkt voor mij want honger triggert eetbuien, geen snoep mogen eten ook.
Dat van je heup suckt keihard, je bent zo’n sportieve, dan is stilzitten nog moeilijker! Ik hoop dat ze (snel) vinden wat er mis is!
Haha, wetende dat ik een dik half jaar achter zat met lezen (en het dus ook opgegeven heb om bij te lezen), vind ik één maand amper “achter” zitten hoor 😉
Tegen honger vechten, dat doe ik ook niet. Ik heb geluk dat ik eigenlijk sowieso zelden ontbijt en daar ook geen nood aan heb (zelfs als ik ’s ochtends een uur naar het werk fiets, heb ik pas tegen de middag honger). Denk dat dat intermittent fasting daarom bij mij wel werkt, want die uren niet-eten ’s ochtends doe ik automatisch al, terwijl het er wel voor zorgt dat er een stemmetje ’s avonds na het avondeten zegt “ela, nu niet meer snoepen, uw uren zijn om” 🙂 Als ik ’s ochtends al honger zou hebben en ik zou de hele tijd moeten vechten tegen de honger, dan zou ik het nooit volgehouden hebben. Was zo bij die 5-2-variant, daarvan kreeg ik schele koppijn van de honger en dat heb ik dus na een paar weken opgegeven.
Denk dat dat de valkuil is bij elk dieet / aanpassing van eetritme: het ene werkt super voor de ene, maar totaal niet voor de andere. Als jij ’s ochtends nood hebt aan een ontbijt, is het inderdaad onzinnig jezelf dat te ontzeggen en dan de rest van de dag te moeten vechten tegen goestingskes, gewoon omdat je niet genoeg gegeten hebt; als ik ’s ochtends geen honger heb, is het onzinnig dat ik eet “omdat een mens drie maaltijden per dag moet eten”. Wel goed dat je jezelf tijd geeft, denk dat nu gewoon al regelmatig een gezonde maaltijd al genoeg is. Alle extraatjes die iet of wat energie vragen, zoals afkicken van suikers, dat komt wel. Je hebt je energie nu nog voor andere dingen nodig he…
Was die thesis er niet geweest, dan was ik – denk ik, hoop ik 🙂 – ook niet zoveel terug bijgekomen, want ik was in 2019-2020 ca. 20kg kwijt, bleef daarna, toen ik stopte met dat intermittent fasting, stabiel. Maar door die thesis (inclusief giga-emo-snoepen) was er dus weer 10kg bij op twee maand; nadien ben ik weer stabiel gebleven. Doel is bij mij ook niet een of ander superslank afgetraind lijf, doel is vooral een lijf dat mij niet bij elke sport die ik doe in de weg zit of zelfs pijn veroorzaakt (mijn rug is al zwak, dus elke kilo die ik mee naar boven moeten sleuren op een col, zorgt dat ik sneller pijn krijg, zo’n dingen). Bon ja, we zien wel… Ik heb nu gelukkig/jammer genoeg wel een duidelijk doel tegen wanneer het zou helpen om wat kilo’s kwijt te zijn, want ondertussen heeft die specialist in het ziekenhuis het probleem kunnen vaststellen en de enige echte oplossing is een operatie (gelukkig zonder druk, het is voor de operatie een voordeel als ik minder weeg, maar niet noodzakelijk).