Gaan sleeën en nadien, om op te warmen, een lang warm bad
Een mooi én ecologisch kleedje kunnen kopen bij mijn favoriete lokale kledingwinkel
Een iglo proberen bouwen. Uiteindelijk werd het een omwallingsmuur, want we waren enerzijds te ambitieus (veel te grote iglo, dus ook veel te grote overkapping) én te chaotisch (geen plan van aanpak) en anderzijds was de sneeuw niet ideaal. Ach ja, plezant was het hoe dan ook en een herkansing komt er nog wel!
Met mijn voeten – uiteraard zonder schoenen – op de treinstoel tegenover mij steunen, maar ze natuurlijk weghalen toen iemand ernaast wilde gaan zitten. Waarop die mens antwoordde dat het hem totaal niet stoorde en ik zo mocht blijven zitten. Sympathiek. En ook wat raar, zo met kousenvoeten naast een vreemde zitten
Bij het station willen vertrekken met mijn fiets en van iemand die ik totaal niet kende in het voorbijfietsen een Schöner Abend toegeroepen krijgen (mensen zeggen hier keivaak goeiendag, maar meestal is dat toch eerder als je elkaar kruist op straat ofzo, niet gewoon random op drukkere plaatsen)
Vier rondjes sleeën en zo de wolken langzaam de vallei zien vullen:
Achter in een kast op het werk een hoop kortingsbonnen van de Zwitserse spoorwegen vinden, die blijkbaar ooit bij een actie uitgedeeld werden, maar nu nog maar enkele maanden geldig waren. Even rondvragen wat we daarmee konden doen en zo belanden bij de sociale dienst, die de bonnen in de kerstpakketten voor mensen die het financieel moeilijk hebben gingen steken.
Een zalige Tellak-(ofte schuim-)massage krijgen
Mooie zichten tijdens een sneeuwschoenwandeling. En dan al eens opzij moeten springen voor sneeuw die van de takken valt.
Een van mijn chefs die binnenkomt toen ik om 19u30 nog op bureau zat en half lachend, half verontwaardigd Frau Peeters, wieso bist du noch da? uitroept
Soms lange dagen doen, soms op tijd naar huis vertrekken en daar mijn eigen grenzen in durven aangeven. Zo werkte ik uitzonderlijk een keertje op maandag (wanneer het loket open is tot 19u) en kwam er al meteen iemand vragen of ik tot 19u kon blijven. Op andere dagen zou dat geen probleem zijn, maar op maandag heb ik in de vroege avond yoga, waardoor het echt niet pastte. Ik moest moeite doen om niet meteen te antwoorden “jaja, geen probleem” en mijn yoga af te zeggen. Volledig “neen”, dat lukte nog niet, maar wel “goh, eigenlijk heb ik yoga, dus past het niet, maar als er echt niemand anders kan, kan ik kijken of ik dat kan verschuiven”. Er kon iemand anders, hoera!
Deelnemen aan de Kerstpostactie van Zwartraafje en mij dus mogen uitleven met kaartjes versturen (eentje is uitgebreider, omdat ik de ontvangster al langer ken 🙂)
Door de gemeenteraad verkozen worden om in de leiding te zetelen van een fonds dat subsidies toekent voor ecologische aanpassingen aan gebouwen (installatie van zonnepanelen, een olie- of gasketel vervangen door een warmtepomp etc.). Op zich was dat een formaliteit, maar het klinkt wel cool 😉
Tijdens een sneeuwschoenwandeling toffe babbels hebben met andere wandelaars
Leuke kerstkaartjes in de bus, hieronder die van de Kerstpostactie, maar er waren er nog zoveel andere. Merci allemaal!
In Konstanz een winkeltje ontdekken waar ze stempels verkopen van een merk waar ik al een tijdje naar op zoek was
Laatste keer zwemmen van het jaar, voor de zwembaden weer de deuren moesten sluiten
De traditionele kalender voor mijn ouders gemaakt, samen met mijn broer en zijn vriendin
Lekkere risotto gemaakt
Hilarisch beddengoed in het vakantiehuisje waar we kerst vierden
Stilte-avonden
Een compliment krijgen van een van mijn chefs dat ik “aanwezig ben in een ruimte”. Het was heel moeilijk om daar in mijn hoofd niet onmiddellijk “ge zijt te luid, stopt met praten, zijt stil” van te maken, maar gelukkig gaf hij expliciet aan dat hij dat iets positiefs vond
Om 22u ’s avonds op mijn laatste werkdag voor een weekje vakantie nog de laatste dingen afwerken en van een collega – jup, ook op dat uur – op een mailtje de reactie krijgen dat ik moet genieten van een “welverdiende vakantie”
Geen nieuwjaarsetentje op het werk, wel voor iedereen een pakket van een sociaal instituut in de gemeente, waarmee we zelf aan de slag kunnen
Een wandeling in de sneeuw onder een stralendblauwe hemel
Onderweg een paar wandelaars tegenkomen met een husky en daar mee mogen knuffelen
Mooie, passende versiering vinden voor de top van onze kerstboom (moeilijker dan kerstballen vind ik dat, een mooie piek vinden)
Granola gemaakt
Johan zeggen dat hij even met zijn ogen dicht op een bankje moest gaan zitten, snel een winkel vlakbij binnenspringen en hem vervolgens een pot van 2kg van zijn favoriete choco in handen geven. Zijn gezicht toen hij ontdekte wat het was.
Een goede snelheid kunnen aanhouden bij het lopen
Een lekker etentje in het derde restaurant in onze “restaurants in onze stad ontdekken”-tour. Het zal het laatste zijn in een tijdje, maar het was wél echt de moeite.
Een mooie sneeuwschoendwandeling en nadien de rest van de dag lui met een boek in de zetel hangen
Sinterklaas die een halve zoektocht door de living organiseerde en gigantisch veel snoeperij bracht
Bij een fietsenwinkel langsgaan voor info over een speedelec, een tijdje later daar een testrit mee mogen doen en er vervolgens ook eentje bestellen
Mijzelf zwaar uitlachen tijdens die testrit, toen ik mij al lastig aan het maken was omdat het voorlicht elke 3 kilometer leek uit te vallen en ik geen andere methode vond om het terug aan te zetten dan door – zeer omslachtig – volledig te stoppen en het elektrisch systeem van de fiets uit en weer aan te zetten. Toen het na de tweede keer na 300m weer van dat was, draaide ik gefrustreerd terug naar huis, denkende dat ik “echt no way zo’n k*tfiets ga kopen”. Halfweg naar huis moest ik wachten bij rode lichten en plots viel mijn oog op een knopje aan het stuur waarmee je die lamp kan bedienen (ik zat de hele tijd op het elektronisch paneeltje te zoeken). Beslissen om dan toch maar weer rechtsomkeer richting werk te maken, want dit was de enige dag dat we konden testen. Na een paar kilometer zien dat mijn lamp weer uitvalt en plots beseffen dat ik dat zelf doe door met mijn dikke handschoen dat knopje op het stuur per ongeluk aan te tikken wanneer ik mijn gps wilde bekijken. Ik zei het al, loemp, loemp, loemp…
Als troost voor de stress die bovenstaande veroorzaakte (ah ja, ik moest wel op tijd op het werk geraken) op het einde van mijn tocht boven de lage wolken uitkomen en de ochtendzon op de bergen zien schijnen
Dankzij het CO2-programma van Johan zijn werk een fikse korting krijgen op de aankoop van die e-bike
Grappige en nostalgische (aah, Pingu!) taartjes spotten bij de bakker
De tuin wat opruimen voor de winter en stenen kopen om in de serre van de moestuin een pad te kunnen afboorden
Een kleine ingreep aan mijn heup en daardoor nadien voor het eerst dit jaar een uur aan een stuk (of toch bijna, ik moest door mijn rug 2x een minuutje stoppen) kunnen lopen
Pakjes maken en die naar verschillende landen kunnen sturen
De eerste sneeuw van het seizoen waar wij wonen en daar op het werk meteen van profiteren met een sneeuwloopje tijdens mijn middagpauze
Johan die op oudejaarsavond een superlekker veganistisch driegangenmenu klaarmaakte (een van de 12 cadeautjes tussen mijn 32e en 33e verjaardag)
Lange leesuren op de trein
Mijn fototoestel stomweg laten liggen op de trein toen we terugkeerden van onze vijfdaagse in de Alpen, maar gelukkig twee dagen later al nieuws krijgen dat het gevonden is en ik het nog eens twee dagen later in het dichtstbijzijnde station mocht oppikken (lang leve eerlijke vinders! lang leve de superefficiënte service van de spoorwegmaatschappij!)
Mijn ouders die lotterijbriefjes gekocht hadden om op kerstavond toch digitaal iets te kunnen geven
Waauw, wat een bomvolle lijst zeg!
Ik ben ook wel iemand die van kleine dingetjes kan genieten, maar ik schrijf dat nooit op. Misschien toch eens doen, want het lijkt me wel leuk om dat op mindere dagen te lezen en dat gevoel terug te roepen.
Ik ga regelmatig wandelen hier in de buurt en kan me soms verbazen over hoe nors mensen zijn en hoe velen zelfs niet erkennen dat ze iemand kruisen, maar gewoon hun blik af wenden. Maar gisterenochtend is het mij opgevallen dat dat ’s morgens merkbaar minder is. Wandelaars en lopers riepen veel vaker ‘goeiemorgen’ en leken veel blijer.
Nu, ik weet niet of dit nu een ‘gisteren’ dingetje was of algemeen een ‘ochtend’ dingetje. Misschien zie ik er zelf ook norser uit ’s avonds, want ik loop vaak wel in gedachten verzonken 😉
Ooh, en ik deed dit jaar ook voor het eerst mee aan Liesbets kerstpostactie. Zo fijn, zowel om te krijgen als om te sturen! Zeker voor herhaling vatbaar dus 🙂
Haha, geen idee of mensen ’s ochtends vriendelijker zijn dan ’s avonds. Mij is het hier nog niet echt opgevallen, maar mensen zijn hier in het algemeen wel vriendelijker en meer geneigd om goeiendag te zeggen dan in België. Zelf denk ik dat ik ’s ochtends gemakkelijker in gedachten verzonken ben dan ’s avonds, omdat ik dan nog moeite heb om “wakker en aanwezig” te zijn 🙂
En ja, zo’n lijstje met kleine dingetjes bijhouden is echt wel fijn. Sommige maanden doe ik dat minder intensief of schrijf ik vb. op het einde van de week pas de dingen voor een hele week op. Gaat ook, maar ik merk dat er dan toch al een heleboel kleine dingetjes vergeet (dan vb. eerder “mooie sneeuwschoenwandeling gedaan” als “mooie sneeuwschoenwandeling én met een husky mogen knuffelen”, zoiets 🙂 ).
Hartjes voor echte post 😉 En je blijft inspireren om zelf ook meer stil te staan bij kleine gelukjes!
Wauw, zo zalig, dat menu van J.! En hoe geweldig is die Pingu-taart?
Alweer een heel fijne blogpost, thx om te delen :-).
Ja, zalig he, die Pingu-taart! En dat menu was echt superlekker. Het voor- en hoofdgerecht vond hij helemaal niet moeilijk; het dessert was iets meer zoeken, dus daar heb ik hem jouw blog als tip gegeven. Uiteindelijk is het dan jouw chocomousse geworden, aangevuld met vegan kokosijs en een vegan cupcake van een bakkerijtje in de stad. Die chocomousse gaan we alleszins nog maken! Hij is wat zwaarder dan mijn standaardrecept (met eiwit en slagroom), maar superlekker. En hij vriest blijkbaar ook goed in, want we hadden veel te veel en hadden het er ons maar op geriskeerd het in te vriezen (met het idee “eventueel is het dan chocoladeachtig ijs”), maar toen we het vorige week ontdooi hebben, was het even lekker.
Oh, zo leuk dat jullie één van mijn recepten hebben uitgeprobeerd! En zo fijn om te weten dat je de chocomousse in kan vriezen. Ik zou er nooit opkomen, en ik zou het precies ook nooit aangedurfd hebben :-).
We hebben wel even getwijfeld, omdat we schrik hadden dat hij oneetbaar zou worden en hij daarvoor te lekker is. Maar het was gewoon echt veel te veel, zelfs als we er de 1e nog van aten :’-)
Wat een mooie en lange lijst om te lezen en te kijken, heel fijn 🙂
Pingu! Daar hebben we hier ook wel iets mee.
Wel mooi van die treintickets, vind ik. En tof dat jullie een eindejaarscadeau van het werk krijgen van een lokaal sociaal instituut.
Ja, ik vond het ook leuk dat ze voor een lokaal sociaal instituut gegaan zijn. Een eindejaarsetentje in een lokaal restaurant zou ook wel leuk geweest zijn, maar heel eerlijk ben ik toch meer fan van rustig thuis met ons tweetjes eten dan met een zodanig grote groep op resto gaan dat je meer achtergrondlawaai dan gesprekken hoort 🙂
Misschien moeten de bakkers hier in België ook van die Pingu-taarten maken vermits het blijkbaar wel sneeuwt wanneer Pingu daar om vraagt. 🙂 Een sneeuwdouche is eens iets anders dan in een stortbui terechtkomen. Al een geluk dat je op tijd opzij kon springen.
Er moet blijkbaar iemand in België een Pingu-taart gebakken hebben, want op zijn minst bij mijn ouders is het aan het sneeuwen momenteel 😉
Zo leuk al die kerstpost! Het heeft me dit jaar meer deugd gedaan dan anders om kerstkaartjes te ontvangen, al waren het er toch minder dan anders. (En ik stuurde er zelf ook minder; enkel naar de mensen van wie we eentje kregen… En zo wordt dat eigenlijk een neerwaartse spiraal op den duur.)
En jeeej, jij had een witte kerst! Al was dat wellicht een kleine troost, zo zonder je familie 🙁
Zo’n lange lijst, fijn te lezen dat het goed met je gaat eigenlijk!
Het was moeilijk inderdaad op kerstavond. Ik had op voorhand tegen Johan gezegd “als we niet naar België kunnen, dan wil ik zekerheid op sneeuw met kerst” 🙂 Op kerstavond zelf, toen we even skypten met het thuisfront, kon die sneeuw mij compleet gestolen worden en wilde ik gewoon daar zijn. Maar, wetende dat dat niet kon, was ik de dag erna wel heel blij dat we daar waren en ten minste in de sneeuw konden wandelen.
Ik heb dit jaar amper kerstkaartjes gestuurd, eigenlijk enkel voor een postactie. Daarna wilde ik nog eigen kaartjes maken, maar tegen dat die af waren, begonnen een paar drukke, stresserende weken, had ik geen tijd of energie en eind januari heb ik het opgegeven, omdat het te laat was. Vind het nog altijd zo stom, want ik stuur en krijg dat nochtans graag. Bon ja, op zijn minst heb ik al een lading zelfgemaakte kaartjes klaarliggen voor volgend jaar, ’t is ook al iets 🙂
Ja dan ben je alvast goed voorbereid op Kerstmis 2021 😀
aaah maar de volgende keer heb je betere techniek voor de iglo eh
zalige bedovertrek effectief
jij klopt precies wel veel werkuren.
We gaan binnen een paar weken een weekje naar de Alpen, de plastieken potjes voor de iglo staan op mijn lijstje 😉
En ja, heb je inderdaad goed gelezen, het gaat er soms wat over qua aantal werkuren. Op zich vind ik overuren geen probleem en is het soms zelfs gewoon handig om het ene moment wat meer te werken en het andere wat extra verlof te kunnen nemen. Maar sinds het begin van dit jaar (toen ik mijn overuren weer naar nul had gekregen) deed ik er weeral 24 extra (is eigenlijk 90 ipv 80% werken) en dat is teveel. Dat is wel een nadeel van drie functies in één job te combineren, dat elke chef de grenzen van de percentages die ik voor hem werk aftast en alles samen is dat dan teveel natuurlijk… Heb het er wel al met een van mijn chefs over gehad, binnenkort hopelijk ook met de anderen, dus het gaat normaal wel een beetje minderen 🙂
Waauw, wat een bomvolle lijst zeg!
Ik ben ook wel iemand die van kleine dingetjes kan genieten, maar ik schrijf dat nooit op. Misschien toch eens doen, want het lijkt me wel leuk om dat op mindere dagen te lezen en dat gevoel terug te roepen.
Ik ga regelmatig wandelen hier in de buurt en kan me soms verbazen over hoe nors mensen zijn en hoe velen zelfs niet erkennen dat ze iemand kruisen, maar gewoon hun blik af wenden. Maar gisterenochtend is het mij opgevallen dat dat ’s morgens merkbaar minder is. Wandelaars en lopers riepen veel vaker ‘goeiemorgen’ en leken veel blijer.
Nu, ik weet niet of dit nu een ‘gisteren’ dingetje was of algemeen een ‘ochtend’ dingetje. Misschien zie ik er zelf ook norser uit ’s avonds, want ik loop vaak wel in gedachten verzonken 😉
Ooh, en ik deed dit jaar ook voor het eerst mee aan Liesbets kerstpostactie. Zo fijn, zowel om te krijgen als om te sturen! Zeker voor herhaling vatbaar dus 🙂
Haha, geen idee of mensen ’s ochtends vriendelijker zijn dan ’s avonds. Mij is het hier nog niet echt opgevallen, maar mensen zijn hier in het algemeen wel vriendelijker en meer geneigd om goeiendag te zeggen dan in België. Zelf denk ik dat ik ’s ochtends gemakkelijker in gedachten verzonken ben dan ’s avonds, omdat ik dan nog moeite heb om “wakker en aanwezig” te zijn 🙂
En ja, zo’n lijstje met kleine dingetjes bijhouden is echt wel fijn. Sommige maanden doe ik dat minder intensief of schrijf ik vb. op het einde van de week pas de dingen voor een hele week op. Gaat ook, maar ik merk dat er dan toch al een heleboel kleine dingetjes vergeet (dan vb. eerder “mooie sneeuwschoenwandeling gedaan” als “mooie sneeuwschoenwandeling én met een husky mogen knuffelen”, zoiets 🙂 ).
Hartjes voor echte post 😉 En je blijft inspireren om zelf ook meer stil te staan bij kleine gelukjes!
Wauw, zo zalig, dat menu van J.! En hoe geweldig is die Pingu-taart?
Alweer een heel fijne blogpost, thx om te delen :-).
Ja, zalig he, die Pingu-taart! En dat menu was echt superlekker. Het voor- en hoofdgerecht vond hij helemaal niet moeilijk; het dessert was iets meer zoeken, dus daar heb ik hem jouw blog als tip gegeven. Uiteindelijk is het dan jouw chocomousse geworden, aangevuld met vegan kokosijs en een vegan cupcake van een bakkerijtje in de stad. Die chocomousse gaan we alleszins nog maken! Hij is wat zwaarder dan mijn standaardrecept (met eiwit en slagroom), maar superlekker. En hij vriest blijkbaar ook goed in, want we hadden veel te veel en hadden het er ons maar op geriskeerd het in te vriezen (met het idee “eventueel is het dan chocoladeachtig ijs”), maar toen we het vorige week ontdooi hebben, was het even lekker.
Oh, zo leuk dat jullie één van mijn recepten hebben uitgeprobeerd! En zo fijn om te weten dat je de chocomousse in kan vriezen. Ik zou er nooit opkomen, en ik zou het precies ook nooit aangedurfd hebben :-).
We hebben wel even getwijfeld, omdat we schrik hadden dat hij oneetbaar zou worden en hij daarvoor te lekker is. Maar het was gewoon echt veel te veel, zelfs als we er de 1e nog van aten :’-)
Wat een mooie en lange lijst om te lezen en te kijken, heel fijn 🙂
Pingu! Daar hebben we hier ook wel iets mee.
Wel mooi van die treintickets, vind ik. En tof dat jullie een eindejaarscadeau van het werk krijgen van een lokaal sociaal instituut.
Ja, ik vond het ook leuk dat ze voor een lokaal sociaal instituut gegaan zijn. Een eindejaarsetentje in een lokaal restaurant zou ook wel leuk geweest zijn, maar heel eerlijk ben ik toch meer fan van rustig thuis met ons tweetjes eten dan met een zodanig grote groep op resto gaan dat je meer achtergrondlawaai dan gesprekken hoort 🙂
Misschien moeten de bakkers hier in België ook van die Pingu-taarten maken vermits het blijkbaar wel sneeuwt wanneer Pingu daar om vraagt. 🙂 Een sneeuwdouche is eens iets anders dan in een stortbui terechtkomen. Al een geluk dat je op tijd opzij kon springen.
Er moet blijkbaar iemand in België een Pingu-taart gebakken hebben, want op zijn minst bij mijn ouders is het aan het sneeuwen momenteel 😉
Zo leuk al die kerstpost! Het heeft me dit jaar meer deugd gedaan dan anders om kerstkaartjes te ontvangen, al waren het er toch minder dan anders. (En ik stuurde er zelf ook minder; enkel naar de mensen van wie we eentje kregen… En zo wordt dat eigenlijk een neerwaartse spiraal op den duur.)
En jeeej, jij had een witte kerst! Al was dat wellicht een kleine troost, zo zonder je familie 🙁
Zo’n lange lijst, fijn te lezen dat het goed met je gaat eigenlijk!
Het was moeilijk inderdaad op kerstavond. Ik had op voorhand tegen Johan gezegd “als we niet naar België kunnen, dan wil ik zekerheid op sneeuw met kerst” 🙂 Op kerstavond zelf, toen we even skypten met het thuisfront, kon die sneeuw mij compleet gestolen worden en wilde ik gewoon daar zijn. Maar, wetende dat dat niet kon, was ik de dag erna wel heel blij dat we daar waren en ten minste in de sneeuw konden wandelen.
Ik heb dit jaar amper kerstkaartjes gestuurd, eigenlijk enkel voor een postactie. Daarna wilde ik nog eigen kaartjes maken, maar tegen dat die af waren, begonnen een paar drukke, stresserende weken, had ik geen tijd of energie en eind januari heb ik het opgegeven, omdat het te laat was. Vind het nog altijd zo stom, want ik stuur en krijg dat nochtans graag. Bon ja, op zijn minst heb ik al een lading zelfgemaakte kaartjes klaarliggen voor volgend jaar, ’t is ook al iets 🙂
Ja dan ben je alvast goed voorbereid op Kerstmis 2021 😀
aaah maar de volgende keer heb je betere techniek voor de iglo eh
zalige bedovertrek effectief
jij klopt precies wel veel werkuren.
We gaan binnen een paar weken een weekje naar de Alpen, de plastieken potjes voor de iglo staan op mijn lijstje 😉
En ja, heb je inderdaad goed gelezen, het gaat er soms wat over qua aantal werkuren. Op zich vind ik overuren geen probleem en is het soms zelfs gewoon handig om het ene moment wat meer te werken en het andere wat extra verlof te kunnen nemen. Maar sinds het begin van dit jaar (toen ik mijn overuren weer naar nul had gekregen) deed ik er weeral 24 extra (is eigenlijk 90 ipv 80% werken) en dat is teveel. Dat is wel een nadeel van drie functies in één job te combineren, dat elke chef de grenzen van de percentages die ik voor hem werk aftast en alles samen is dat dan teveel natuurlijk… Heb het er wel al met een van mijn chefs over gehad, binnenkort hopelijk ook met de anderen, dus het gaat normaal wel een beetje minderen 🙂