Silberstreifen juli 2019
September is bijna voorbij, dus ik loop wat achter nu ik hier nog met mooie momenten uit juli kom aandraven. Ik dacht het eerst te laten, maar hoewel ik mijn gelukjes wel elke dag opschrijf, gaat dat papier – mijzelf kennende – ooit in de vuilbak belanden en dan blijft mogelijks enkel het moeilijke en niet het mooie in mijn herinnering hangen. Daarom dus: moois uit juli!
- Tussen twee afspraken in een uurtje naar het meer van Zürich gaan: een kwartiertje plonzen en afkoelen in het water, drie kwartier met een boek opdrogen in de zon
- Het jammer vinden de Tourstart in België niet te kunnen meemaken, maar er via het thuisfront toch een beetje bij zijn
- Een van de buurkatten die na maanden minder schuw wordt en zich zelfs een keer laat knuffelen
- Kunnen doorwerken aan mijn thesis. Een fractie van alles en niet het belangrijkste, maar kom, ’t is toch gedaan
- Via skype “samenwerken” met mijn broer en daardoor vooruitgang boeken met mijn thesis
- Goed archiefonderzoek in de Jura, gecombineerd met een fietstochtje
- Veel kamerplanten verpotten en een paar van de nodige nieuwe potten vinden bij een tweedehandswinkel
- Een hele hoop ooievaars zien vanuit de trein
- Mijzelf toestaan om regelmatig te sporten en dat loskoppelen van hoeveel werk ik gedaan krijg, véél gezonder
- Plezier hebben aan mijn bijverdienste in de outdoorwinkel. Het gevoel hebben iets te kunnen bijdragen zonder daarvoor over mijn (energie)grenzen te moeten gaan
- Te horen krijgen dat de collega’s tevreden zijn over mijn werk (zelfs zodanig dat ik gevraagd werd meer te werken)
- Klanten die mij bedanken voor het goede advies
- Buiten ontbijten
- Tijdens een fietstochtje twee trekkende Belgen oppikken en een slaapplaats aanbieden
- Mooie Touroverwinningen van de Belgen
- Op het nippertje nog mijn trein kunnen halen en daardoor veel tijd uitsparen
- Ondanks een slechtere dag toch gaan lopen
- De supermarkt die tegenwoordig – na jaren vruchteloos zoeken – regelmatig portobello’s heeft
- Eigengekweekt lekkers eten
- Verschillende keren baantjes gaan trekken in de buitenzwembaden
- Het compleet onverwachte bezoek van mijn broer en zijn vriendin!
- Samen met hen naar de Affenschlucht (waterval in de buurt) en de lokale pizzeria gaan
- Een goede babbel met mijn broer
- Middagpauze op het werk met hen voor ze terug vertrekken
Het is nooit te laat om je geluksmomentjes te delen. 🙂
Leuk dat we nog kunnen meegenieten!
Vorige week was ik in de tuin aan het werken, en toen ik binnenkwam zat ineens ook een reuzensprinkhaan in de keuken. Die was wellicht via mijn kleren of zo binnen geraakt. Ik was enorm geschrokken en had er precies meer schrik van dan van vb. een dikke spin, maar ik heb ‘m toch voorzichtig buiten kunnen zetten. Phew!
Oeps! Ja, als je ze totaal niet verwacht, is dat inderdaad wel schrikken, zo’n beesten. De “mijne” zorgde voor wat geruis in een plant voor ik hem zag, waardoor ik al “gewaarschuwd” was, dat helpt natuurlijk wel 🙂
Framboos en gember in één ijsje, dat kan niet slecht zijn. Ik was zelf graag naar de ploegentijdrit in Brussel gaan kijken maar wij vertrokken die dag op vakantie (helaas :-)).
Tss, die vakanties toch he 😉
Framboos en gember is echt een lekkere combi! Lavendel was ook wel lekker, maar pas na een paar happen; de eersten smaakten iets te zeperig om meteen verkocht te zijn 🙂
Framboos-gember, dat wil ik wel proeven 😋
Zeker doen als je het ooit tegenkomt, was heel lekker! Ik had eigenlijk geluk gehad dat ik het kon proeven, want ik kocht het bij een kraampje dat bij een groter ijssalon gehoord. Daar hebben ze altijd veel keuze, maar bij het kraampje is het iets beperkter natuurlijk 🙂
Ik vraag me vaak af, waar jij al die energie blijft halen, om dat alles klaar te spelen. Bewonderenswaardig!
Ik werkte in juli maar 35%, dat helpt wel enorm 😉
Maar serieus: merci! Want soms heb ik net het gevoel dat ik helemaal niet veel gedaan krijg en dan is het fijn om de blik van een “buitenstaander” te zien en te beseffen dat het misschien allemaal nog wel meevalt 🙂
“ge ziet ze vliegen” “jaja, ik zie de koeien vliegen” … ocharm die beestjes, hun stresshormoon moet ook gepiekt hebben. Zouden ze daarna daar nog straffe verhalen tegen elkaar over “loeien”?
framboos-gember…is dat pikant? raar? ‘k denk niet dat ik zou durven proeven.
Goh, raar vond ik framboos-gember niet, maar het is wel specialer dan gewoon vruchtenijs. Het had een licht pikant nasmaakje, maar ’t was zeker niet heel pikant. Dat ijskraam gaf wel de mogelijkheid om eerst één hap te proeven vooraleer je meteen een heel bolletje moest nemen 🙂
Fijn dat je deze geluksmomenten toch nog hebt gedeeld. Deugddoende woorden en goede gesprekken kunnen echte opkrikkers zijn hé. Ik gebruik mijn blog ook af en toe als geheugensteuntje. Als ik door oudere Foto-updates heen scroll voelt het echt aan als een soort tijdreis waarbij allerlei herinneringen terug naar boven komen. Ik sta echt achter met het versturen van post. Er ligt hier een lijstje tussen mijn agenda met mensen naar wie ik iets wil sturen. Beetje bij beetje komt dat er wel van maar ik heb het idee dat die lijst steeds maar langer blijft worden. Misschien moet ik er echt eens enkele uren de tijd voor nemen.
Oh, dat is hier ook! Op papier en via mail… Ik ben daar soms echt een ramp in, in antwoorden en tijd maken voor zo’n dingen. Inderdaad, gelijk je zegt, eens wat langer tijd voor nemen!
Dat was weer een ‘volle’ maand zo te lezen 🙂 En dat gij überhaupt nog uw bed in durfde met zo’n monster vlakbij!
Haha, ocharme dat beestje, een “monster” genoemd worden 🙂
Nu, ik ben op zich niet echt vies van beesten, maar ik zou het ook wel echt niet appreciëren moest die ’s nachts plots op mij zitten. Grootste reden dat ik hem nog een nacht heb laten zitten, was omdat er een muggennet rond het bed hing en hij daarbuiten zat. Kans dat hij dus stiekem ’s nachts op mij zou kruipen, was echt wel minimaal (en dan is mijn tammigheid dus groter dan mijn verschietachtigheid 😆).