Silberstreifen juni

Ook in juni bleef het fysiek en, deels daardoor, mentaal moeilijk gaan, waardoor focussen op de goede momenten en grappige dingen-des-levens dubbel zo belangrijk was. Gelukkig waren ze in veelvoud aanwezig afgelopen maand:

• Mijn moeder mee haar verjaardagscadeau kunnen geven (i.p.v. via skype te kijken 😉 ) en zien dat ze er blij mee is
• In de knutselafdeling rondwandelen en zien dat er niet alleen trouwpoppetjes te vinden zijn voor een man en een vrouw, maar ook voor twee vrouwen of twee mannen

• Mijn nieuwe dokter in Winterthur: nadat ik verhuisde naar Winterthur, zocht ik een nieuwe huisartsenpraktijk, maar het is toch altijd afwachten of het klikt met een nieuwe dokter. Gelukkig bleek ze én goed te luisteren én liefst eerst met niet al te zware medicatie te werken (hoestsiroop op plantaardige basis, niet meteen antibiotica, zo’n dingen), maar tegelijk toch ziekteverlof voor te schrijven toen het echt nodig was (en neen, op zich is ziekteverlof zeker geen geluk, maar op dat moment voelde het wel zo aan, want ik was zo opgelucht te “mogen” slapen en rusten)
• Behalve de dokter zelf, ben ik overigens ook heel content met de praktijk: nood aan een uitgebreid bloedonderzoek, ECG en een röntgenfoto? Ok, dan doen we dat toch gewoon meteen en morgen bespreken we de resultaten! Zo veel efficiënter en daardoor rustiger dan afspraken bij verschillende diensten in een ziekenhuis te moeten maken en weken te moeten wachten vooraleer je alle resultaten hebt
• Het “cactuskindje” dat superflink groeit en bij een andere cactus een beginnende bloem zien verschijnen

• Complimenten over mijn appartement krijgen van mogelijke geïnteresseerden
• Dat appartement dat onmiddellijk verhuurd is (dit bezorgde mij weliswaar ook even een paniekaanval, want aargh, ik ga terug samenwonen en wat als het niet lukt en dan ben ik mijn schoon appartement kwijt dat zo’n beetje mijn safe place geworden is, en wat als ik dan terug moet verhuizen en ik heb daar geen energie voor en dat mag niet gebeuren en aaaargh… Gelukkig besefte ik dat al die dingen geregeld zijn – net om dit soort paniek te vermijden – en keek ik terug uit naar de verhuis. Of ja, naar de tuin die er daardoor gaat komen; die verhuis zelf hoop ik vooral snel achter de rug te hebben 🙂 )
• Planken kunnen laten bijsnijden en zo weer een stapje dichter staan bij een paar DIY-ideeën
• VIP-tickets voor de Formule E-Prix

• Slapen in de zon langs het meer van Zürich en nadien pootjebaden in datzelfde meer
• Mij ergeren aan een zagende en klagende eigenaar van een gebouw dat ik moet beoordelen en hem met een ironisch grapje op zijn plaats zetten. Verdekke! 😜
• Plantaardige chocomelk mét plantaardige slagroom drinken
• Ontdekken dat ik aardbeien kan laten wassen in de winkel wanneer ik ze meteen zou willen opeten 🙂

• De verbaasde of lachende gezichten van mensen op straat, wanneer ze mij op de fiets met tomatenstokken in mijn rugzak zien rondrijden
• Vallen met de fiets, maar onmiddellijk geholpen worden een vriendelijke mountainbiker
• Een kindje op de bus meermaals scheiss horen zeggen. Mij de bedenking maken dat het toch wat raar is dat de moeder daar niets op zegt en haar dan horen vragen ist es heiss? Ahum ja, die kleine was dus helemaal niet aan het vloeken, maar gewoon in het Zwitsersduits aan het zeggen dat iets heet was (het Hoogduitse ist heiss wordt in het Zwitsersduits isch heiss wordt snel uitgesproken scheiss).
• Ondanks de chaos in station Winterthur door een ontspoorde trein, waardoor alles – in de spits – plat lag, toch geholpen worden door een supervriendelijke medewerkster (zelf zou ik al lang ironische grapjes zijn beginnen maken, vrees ik 😉 )
• Ontdekken dat de volgende keer dat ik ergens te laat toekom, ik gewoon kan zeggen dat ik fundamenteel hoopvol ben 😉

• Zweefvliegtuigen zien opstijgen
• Naar de voetbal kijken op café en op de kaart kunnen kiezen uit burgers aangepast aan de nationale voetbalteams. Mij even bedenken dat het toch wel een gemiste kans is om een Bicky Burger als Belgische burger te integreren, maar dan zien dat ze België eren op de bierkaart. Uiteraard…

• Zalige zon in Boedapest
• Kunnen afkoelen in een zwembad toen die zon iets té enthousiast begon te doen
• Nick Cave zien. Derde keer ondertussen en de tweede keer op minder dan een jaar tijd. En desondanks: als ik zou kunnen, ik ging morgen terug. Die mens ♥

• Op mijn verjaardag gaan brunchen in het “nogal” gedecoreerde Café New York

• Langzaam, maar zeker de klim naar het Vrijheidsmonument kunnen doen. Ok, ik was aan het puffen gelijk zot en voelde mij eerder 3×31, maar hey, ik ben toch maar boven geraakt 🙂
• Sessie 1 van Start to Run kunnen doen (dat ik mij waarschijnlijk forceerde en zo een paar dagen later terug rondliep met een zware hoest, negeren we even. Gewoon weer eventjes, al was het maar maximaal 3 minuten aan één stuk, terug kunnen lopen, was gewoon zaaaalig)

• Een massage krijgen na dat lopen
• Afscheid nemen van Boedapest onder een zalige ondergaande zon en fantastisch mooie lucht
• Lezen op mijn e-reader! (en voor die hard papierliefhebbers onder mijn lezers ongerust worden: nog altijd evenzeer hoera voor lezen in een papieren boek ook hoor 😉 )
• De reden voor mijn vermoeidheid die eindelijk ontdekt wordt
• De verpleegster die zich excuseert omdat ze maar niet in mijn ader geraakt en vervolgens verrast is, omdat ik haar zei “dat dat niks was en dat ze gerust nog wat mocht proberen i.p.v een collega te halen”. Blijkt dat als de opluchting over de diagnose groot genoeg is, mijn angst voor aders (en naalden) beter meevalt 🙂
• Een mailtje krijgen om de kosten voor de rit naar België af te rekenen en lezen dat ik voor peace (een mistypte péage dus) 8 euro moet betalen. Antwoorden dat als ik geweten had dat vrede zo makkelijk te krijgen is, ik het al lang gekocht had 😉
• In de bergen zijn en er de lucht opsnuiven
• Een miniwandelingetje kunnen doen met zicht op gletsjers en eeuwige sneeuw