Silberstreifen november

• Een cadeautje “van het bureau” uitkiezen voor het pasgeboren kindje van de baas (en zowel collega’s als baas die daar blij mee waren, oef 😉 )
• Een goed gevoel overhouden aan de presentatie/rondleiding die ik dit semester moest geven
• Een interessante archiefontdekking doen over de site die ik presenteerde. Weliswaar na de rondleiding, maar toch 🙂
• Deze Barbie die Robert & Trix Hausmann ontwierpen voor de tentoonstelling Kunst, Design und Barbie. Hun Barbie werd niet opgenomen in de tentoonstelling en dit was de fantastische uitleg (ik vertaalde uit het Duits):

“Het object is zonder enige twijfel prachtig ontworpen en zorgvuldig bewerkt. Desondanks zijn wij de mening toegedaan dat de door u ongetwijfeld gewenste rode vlek zeer speciale vragen, vooral van kinderen, zal oproepen. We denken niet dat een museum de gepaste plek is om ouders de, door hen mogelijk verzuimde, uitleg te laten geven.”

• Te horen krijgen dat ik “mooie nagels” heb. Ok, het was van een verkoper van nagellak, dus sowieso een verkoopspraatje, maar op dat moment waren ze effectief best wel mooi: goede lengte en geen scheurtjes (iets waar ik soms wel last van heb) 🙂
• De les waarvan ik de samenvatting moest schrijven, opnemen en het mijzelf zo veel makkelijker maken. Die samenvatting deels daardoor met al bij al vrij weinig stress schrijven en goede feedback krijgen erop.
• Fijn bezoek uit België met o.a. een gesprek over slechte ervaringen met de NMBS dat zo gigantisch lang duurde dat het hilarisch werd 😜
• Een goed gevoel overhouden aan de discussieleiding die ik in de les moest doen. Fijne reacties krijgen op de “architect Barbie” die ik ontdekte en die we gebruikten om de discussie mee te starten (het thema was het al dan niet bestaande gebrek aan vrouwelijke rolmodellen in architectuur. En Barbies zijn blijkbaar een thema geweest in mijn maand, ahum 🙂 )

• Een paar lippenstiften uitproberen en met eentje naar huis gaan (ik ben zelden een echt meisje-meisje, maar soms vind ik zo’n dingen wel heel fijn 🙂 )
• Terug overschakelen naar 30%. Dat was deels frustrerend, maar ik heb het vooral positief proberen bekijken: ik heb heel snel aan de alarmbel getrokken i.p.v. koppig door te doen “want ik ben nog maar net terug naar 60% gegaan”
• ’s Ochtends voor het werk gaan lopen
• Lazen jullie ook het absurde verhaal dat Trump over de Finnen vertelde? En dachten jullie ook “wie harkt er nu in godsnaam bossen?”? Wel euh, harken is het niet, maar blijkbaar gebruiken Zwitsers al wel eens een bladblazer in een bos. Weliswaar op die plekken waar toestellen van een vitaparcours (de Zwitserse fit-o-meter) staan en dus om te vermijden dat mensen daar zouden uitglijden over een pak natte bladeren. Maar toch moet ik eerlijk zeggen dat ik mij heel hard heb moeten inhouden om niet luidop te beginnen lachen bij dit tafereeltje 😜 

• Na de typische herfstpauze (ofte de tijd tussen buiten zwemmen in meren en rivieren en terug naar het zwembad gaan) opnieuw gaan zwemmen
• In leuk gezelschap een fijne en interessante film zien over Jane Jacobs (Citizen Jane: Battle for the city) tijdens de architectuurfilmdagen
• De serre volledig winterklaar maken
• Deze heerlijke tas die ik op DesignGut, een beurs voor lokale, ecologische en/of fairtrade producten tegen kwam. ’t Is dat ik al voldoende katoenen tassen in huis heb, want hiermee zou ik toch wel heel graag gaan winkelen in o.a. de groenteafdeling van de grotere supermarkten 😜

• Alleen Elvis blijft bestaan op VRTnu. Ik zag ze nog niet allemaal, maar sowieso hartjes voor de afleveringen met Johan Heldenbergh en Assita Kanko, al zijn ze eigenlijk allemaal de moeite. Heerlijk trage televisie (met nog eens dank u aan C. die mij vorig jaar de tip gaf!)
• Paardjes in de wei achter onze tuin
• Mijn broer die na het slechte “auto-immuunziekte”-nieuws onmiddellijk wilde skypen ♥ 
• Mijn uurrooster van op Erasmus tegenkomen bij het opruimen. Eerst fronsen, want wie houdt er nu in godsnaam negen jaar een lesrooster bij? Vervolgens verzwelgen in nostalgie bij de herinneringen die die lessen oproepen… En nog eens fronsen, want zat ik echt 2x per week om 7u30 in de Duitse les? Hoe deed ik dat toen toch? 😉 (voor wie het zich afvraagt, ik heb het dit keer wel degelijk weg gegooid. Ah ja, ik heb een foto als ik toch nog eens “terug” wil…).

• Een stap vooruit zetten voor mijn thesis (het wordt iets dat (religieuze) architectuur en feminisme combineert, hoera!)
• De boer op zijn brommer zien passeren. Een halve minuut later zijn jongste hond erachter zien spurten ♥
• De helft van de foto’s van onze reis in de Provence sorteren
• Het wonderbaarlijke Gasthaus Aescher in het echt zien 😍 (ik “moet” nog eens terug voor betere foto’s – zijnde wanneer de zon niet knal achter het gebouw staat -, maar het is nu niet bepaald een straf om ooit nog eens terug te keren naar zo’n mooie plek 😉 )