Silberstreifen november 2020
Ik loop al een heel jaar achter met deze berichten, terwijl ik ze nochtans heel leuk vind om te schrijven en bij te houden. Maar kijk, op de valreep ben ik terug “mee” 😉
- Voor de laatste keer naar de relatietherapeute. Er zal altijd werk blijven (dat is ook zo in relaties waar er “niets” misgelopen is), maar er is wel voldoende vertrouwen om dat op ons twee te kunnen vanaf nu.
- Mijn frustraties over de weinige conversatiemogelijkheden tijdens de Zwitserse les – de reden dat ik mij inschreef – durven uitspreken, merken dat diezelfde dingen ook bij mijn medestudenten speelden, maar ook dat onze vervanglerares er op inpikte. Misschien niet altijd evenveel als ik gewild had, maar sowieso meer dan voor ik er iets van gezegd had.
- Een ochtendvergadering van thuis uit doen en daardoor niet alleen wat langer kunnen slapen, maar ook buiten de spitsuren de trein kunnen nemen (want home-office-aanbeveling van de bond, al wat ge wilt, de treinen blijven vol)
- Johan die in mijn haar kriebelt, waardoor ik snel in slaap val
- Een deugddoende massage boeken
- De opmerking krijgen van een van mijn chefs dat ik gerust ook wat werk mag doorgeven en niet alles zelf moet doen (echt jongens, zo raar dat dat is, werken met mensen die die dingen opmerken én aankaarten. Maar goed, vooral zo goed)
- De speech van Kamala Harris. Het was het opblijven waard.
- Naar Maleficent kijken met zelfgemaakte popcorn
- Na meerdere weken afzien door uitstralingen vanuit mijn rug, terug kunnen fietsen zonder pijn
- Een heerlijke colum lezen
- Sint-Maarten spelen
- Naar het station fietsen, begeleid door een zingend kindje in het stoeltje van de fietser achter mij.
- Na een lange wandeling een zakje chips willen kopen, maar zien dat in de plaatselijke kiosk bijna alles uitverkocht was (omdat het seizoen op zijn einde liep). Dan maar uilenchips voor kindjes
- Mijn chiroprakter die jaloers is op hoeveel ik sport
- Naar de bib gaan, maar vergeten dat ik enkel op afspraak binnen kan. Net wanneer ik onverrichterzake terug wilde keren, door iemand binnengelaten worden.
- Mijn chiroprakter die tijdens een nogal stevige behandeling vroeg of het ging, waarop ik half kreunend “ja” antwoordde, waarop we allebei in de lach schoten, omdat het zo zielig klonk.
- Een project goedkeuren waarin nestkastjes voor zwaluwen voorzien zijn
- Fijne reacties op een online-bijeenkomst die ik moest organiseren. Die wordt afwisselend door alle gemeentes van ons “district” georganiseerd, dus ik had eigenlijk echt pech dat net nu, in Coronatijd en terwijl ik zelf voor de eerste keer deelnam, “mijn” gemeente aan de beurt was. Maar kijk, ik deed het dus blijkbaar niet slecht.
- Fijne skypemomenten met familie in België
- Mooie herfstkleuren
- Iets te lang snoozen, maar er in slagen op 6′ de deur uit te gaan en mijn trein dus toch te halen
- Van een collega, die weet dat ik graag fiets, een drinkbus cadeau krijgen
- 2 kilometer kunnen zwemmen
- Vogelbolletjes zonder netje kunnen kopen
- Lekkere vanilletruffels eten, die enkel in het najaar bij de plaatselijke confiserie te koop zijn
- Complimenten krijgen op een verslag dat ik maakte van een vergadering (waar ik nochtans veel te lang over deed, omdat het bepaalde blokkades triggerde, waardoor het des te meer deugd deed dat het toch goed was)
- (Mee)gewerkt hebben aan vier van de acht agendapunten van de gemeenteraad
- Ein-de-lijk thuis mogen werken, nadat tussen de goedkeuring van mijn chef en de nodige installaties door IT nog wat weken voorbijgingen. Weliswaar maar één dag per week, maar ik ben een van de weinigen van mijn afdeling die af en toe thuis werkt, ondanks dat de cijfers blijven stijgen.
- Mijn broer die laat weten dat mijn ingelegde augurken “veruit” beter zijn dan die uit de winkel en dat ook hun buren fan zijn
- De personeelsverantwoordelijke die even binnensprong en middenin een los gesprekje plots vroeg hoe mijn proefgesprek eigenlijk geweest was. Op mijn reactie “goed he, ik mag blijven” antwoordde hij heel sec “ja ja, tuurlijk, dat wist ik al wel, we zijn allemaal content. Maar wat is jouw gevoel? Wil JIJ blijven?”. Een thema waar ik nochtans mee bezig geweest ben de afgelopen maanden, dus het was wel confronterend om te beseffen dat ik mijzelf weer helemaal in die please-modus gewrongen had en vooral gefocust was op hen content maken i.p.v. op wat ik zelf wilde en voelde. Maar tegelijk was het wel heel fijn dat ook wanneer ik dat doe, ze mij op het werk gewoon zelf uit die modus halen, want dat is de eerste job ooit waar dat gebeurt…
- Al wandelend een oude man op de fiets kruisen. Hem toeknikken een vrolijke “schöner Tag” terugkrijgen.
- Een dagje verlof kunnen nemen, de zogenaamde Chilbifritig ofte Kermisvrijdag, normaal een vaste verlofdag, maar – uitzonderlijk lang leve Corona in deze – dit jaar vrij te kiezen (ah ja, de kermis mocht uiteraard niet plaatsvinden), waardoor ik hem kon nemen op een zonnige dag en een lange wandeling kon doen
- Een warm bad na een deugddoende, maar koude fietstocht
- Mijn broer die mij deze twee foto’s van een aalscholver doorstuurt met het bijschrift “Nen aalscholver kan ne mooi gestroomlijnde vogel zijn. Tot ie een plotse windvlaag krijgt, dan wordt het ne lompen Daffy Duck”:
- In een winkeltje bij een boerderij een koekje kopen in de vorm van een koe, met de naam Muh-Kuh [moeh-koe] (alleen al daarom zou je het kopen, toch?)
- Een hele avond met de koptelefoon naar muziek luisteren, terwijl Johan naar een horrorfilm keek. Onbewust af en toe wat meezingen of -neuriën, waardoor ik te horen kreeg dat ik “het beste achtergrondgeluid bij een horrorfilm” ben. Merci lief, ik zie u ook graag 😂
Die aalscholver/Daffie Duck, schitterend!
Heerlijk he, ik lach echt plat toen hij die doorstuurde.
Ja, geweldig, die aalscholver 😂 en zo’n foto van zo’n auto zou ik ook maken voor mijn zonen, die ook auto ‘zot’ zijn 😀
Zo lief dat je voor hen foto’s van auto’s maakt! Dat doe ik soms ook wel voor mijn vader en broer, die er het zotst van zijn, maar het helpt toch wel dat ik zelf ook geniet van het design en het motorgeluid 🙂
De hele tijd met een brede glimlach op mijn gezicht dit blogbericht gelezen, dus ja, hartjes hier voor jouw silberstreifen!
En welke versie van Jacominus is het nu geworden 😉 ?
Deze Nederlandstalige staat nog in de kast, omdat het nogal groot is om op te sturen met de post. Maar eens we naar België mogen, gaat deze versie naar het petekindje van Johan en ga ik het vervolg halen (en misschien, wie weet, ook deze in het Frans 😉 ).
Die herfstkleuren, zo mooi! Maar eigenlijk is alles wat je hier opsomt mooi!
Wat een boel fijne dingen. En oh, die aalscholver!
Oh wauw, dat filmpje van de performance in het station 😍 Geweldig!
Ben meteen geïnspireerd om zelf creatief aan de slag te gaan met loops 🎻
Dank je wel om dit te delen 😙
Ja, echt machtig he, die performance. Ik had kunnen blijven kijken! Er staan nog een paar filmpjes van hem (Taylor Rankin) op youtube, maar geen enkel zo mooi als dit, vind ik 🙂
En nu ben ik wel heel benieuwd naar jouw performance 🙂
Prachtig weer! Fijn dat het zo goed met je gaat!
Merci!
Wat leuk om te lezen hoe goed je het hebt op de nieuwe job!
Ja, het is echt zo’n verschil. Niet dat de vorige jobs zo vreselijk waren (inhoudelijk blijft degene in België de leukste, de collega’s waren ook altijd leuk), maar de combinatie van privé (en dus heel de tijd een soort competitiegevoel) en die tijdsregistratie die quasi weggevallen is (er is er nog een, maar bijlange niet zo gedetailleerd), dat doet echt wonderen voor mijn gemoedsrust en dus mijn algemeen gevoel bij een job.
Mooi Haaike! Zo veel fijne dingen. En dat laatste filmpje… ik zou er ook zo mijn trein voor missen, zo schoon!! Kippenvel. Xx
Prachtig he! Ik had kunnen blijven kijken, was er echt van gedaan.
Die video van Van Jones, daar kreeg ik ook tranen van in mijn ogen. En ben blij hier van die positieve dingen over je werk te lezen! Oh, en die stempelwinkel, hoe tof is dat ☺️
Die positieve dingen over je werk, zo fijn om te lezen. Ik hoop dat het inhoudelijk ook je ding is, maar in elk geval goed dat je ervaart dat het ook zo kan.
En foto’s van de bergen, daar kan een mens alleen maar blij van worden.
Inhoudelijk blijft mijn eerste job de leukste, maar uiteindelijk is deze wel veel interessanter geworden dan het in het begin leek. Af en toe wringt het nog wat dat ik zoveel minder met monumentenzorg bezig ben (van enkel dat naar slechts een deeltje van de job), maar tegelijk is het ook wel heel tof om nu zoveel over energie bij te leren en daarmee bezig te zijn.
Zoveel ‘oh!’ ’s die bij me opkwamen bij het lezen van deze heerlijke rubriek. Om er enkele te noemen: dat zingende kindje op de fiets achter jou, die winkel met stempels, genieten van een warm bad, zomaar een leuke sneeuwman op je pad tegenkomen, de ‘schöner Tag’ die je zomaar te horen krijgt. Heerlijk!
Ik hou zo veel van jouw Silberstreifen. Zo fijn om die positieve zaken van over je werk te lezen daar word ik zelf meteen ook blij van. Eigenlijk zou het overal zo moeten gaan maar vermits dat doorgaans niet het geval is ben ik des te gelukkiger voor jou dat jij die appreciatie wel ervaart. Niet alleen die puntjes trouwens, bij elk van hen. Grappig hoe blij je kan worden van het lezen van iemand anders zijn geluksmomenten. Veel succes trouwens met het proberen weerstaan aan die creatieve winkel want dat lijkt me een grote uitdaging. 🙂
Die winkel is gelukkig niet alle dagen open, dat gaat helpen 😉
En inderdaad, eigenlijk zou dat overal moeten zijn. Die vorige bureaus waar ik gewerkt heb, waren niet slecht in die zin dat de collega’s en de projecten tof waren, maar de druk in de privé om sneller, meer, beter… dat werkt voor mij echt niet goed. Ik ben in deze job zelfs productiever, gewoon omdat die druk er niet meer is.
Hahaha die kaas 😀 Hoe komt ge er ook op!
Op zes minuten van uit uw bed naar de deur is wel stevig voor ’s morgens, dat zou mij nooit lukken!
Aalscholvers zijn zo’n geweldige vogels. Na de reiger mijn favorieten. Alleen zo schuw dat ik ze zelden van dichtbij te zien krijg (tenzij snel wegschietend over het water). Een reden te meer om eens een verrekijker aan te schaffen (ik zeg dat al jaren maar weet gewoon niet waar te beginnen met zoeken).
En zeg, wat klinkt die werkgever fantastisch. Zo denkend aan wat er echt in de werknemers omgaat, dat zouden ze allemaal mogen zijn.
Ik maak mij wel altijd in 15min klaar, dus die 6min was spurten, maar net omdat ik altijd op weinig tijd voorzien ben, lagen mijn kleren en mijn rugzak al klaar enzovoort. Dus ja, rap een klets water in mijn gezicht, kleren aan en buiten. Mijn haar kammen en mijn tanden poetsen heb ik wel pas op het werk gedaan 🙂
Ik weet niet of het verschil puur aan privé versus overheid ligt, maar het valt wel enorm op hoeveel gezonder ze hier met hun werknemers om gaan. Al is het bij momenten desondanks op het randje van te druk, want ik combineer drie functies met drie chefs, die amper een idee hebben wat ik voor de rest moet doen en hun percentage dus altijd pushen. Bon ja, gelukkig tellen mijn overuren gewoon en kan ik die dan af en toe eens als verlof opnemen (waar ik bij mijn vorige werkgever commentaar kreeg als ik teveel uren opschreef “want project niet meer productief” en dat dus amper durfde).