Thema “structuur en organisatie”: conclusie
Ondanks dat ik in februari gewoon lustig verder deed met het thema van januari, waar jullie gisteren over lazen, startte ik ook met het volgende thema: “structuur en organisatie”. De laatste maanden verdween de structuur namelijk uit mijn leven: enerzijds natuurlijk door al dat verhuizen, anderzijds ook omdat ik van nature uit een avondpersoon ben. J. is dat weliswaar ook, maar blijkt dat twee avondmensen elkaar toch makkelijker kunnen motiveren om op tijd te gaan slapen dan wanneer een mens dat alleen moet doen. Dat ik kan beginnen werken wanneer ik wil (weliswaar binnen bepaalde grenzen), is fantastisch voor een avondmens als mij, maar zorgt er tegelijk ook voor dat ik te makkelijk afwijk van hoopvolle plannen om toch eens voor 9u op het werk te geraken… Dat laat gaan slapen, zorgt er namelijk voor dat die wekker ’s ochtends veel te vroeg afgaat, waardoor ik dan maar snooze. Tja, moest ik nu effectief nog slapen dan, het zou nog nut hebben, maar dat is natuurlijk net niet waar snoozen voor zorgt. Daardoor slaap ik in totaal te weinig, waardoor ik ’s ochtends nog meer moe ben en dus nog meer snooze… Enter: vicieuze cirkel én eerste thema voor deze maand, namelijk “niet snoozen”.
Dat februari een hele drukke maand werd en ik door de stress meer dan één inzinking had, maakte het niet makkelijk om vol te houden. Op mijn vrije dagen (woensdag, vrijdag als ik niet naar de universiteit moet en het weekend) zette ik meestal geen wekker. Niet ideaal, want het is natuurlijk beter om elke dag op ongeveer hetzelfde uur op te staan, maar als je doodop bent, dan heb je nu eenmaal slaap nodig. Echt tevreden ben ik niet, daarvoor drukte ik die snooze-knop op de andere dagen toch nog net iets te vaak in. Wilskracht, ’t is een vies beestje soms: op sommige gebieden heb ik er meer dan genoeg, op andere kan ik precies niets opbrengen… Maar tegelijk: zonder deze uitdaging zit de kans er dik in dat ik elke dag gesnoozed zou hebben, dus in die zin heeft het zeker een positief effect gehad om er een maand de focus op te leggen.
Als tweede uitdaging wilde ik meer single-tasken, in de eerste plaats online: ik ben namelijk iemand die met gemak twintig of meer tabbladen open kan hebben staan, wat niet bepaald productief is… De one-tab challenge waar ik ooit over las, versoepelde ik weliswaar al de eerste dag, toen ik eerst op het werk en daarna thuis merkte dat één tab toch wel heel weinig is. Op het werk moest ik bijvoorbeeld in het geo-informatiesysteem van een gemeente een hele serie huizen opzoeken, maar had ik van elk huis ook telkens een zicht in google earth nodig. Tja, het is niet bepaald efficiënt om dan telkens van de ene naar de andere website te moeten switchen i.p.v. gewoon twee tabbladen open te hebben staan. Idem ’s avonds toen ik foto’s in een blogbericht wilde invoegen: een tabblad met mijn blogbericht zelf en eentje met mijn foto’s is dan veel makkelijker dan telkens tussen Google Photos en WordPress te schakelen. Het werd dus een three tab challenge en dat ging goed tot ik op de terugweg van de Vogezen op 9 februari besliste in het station meerdere tabbladen te openen om onderweg – zonder internet – wat blogs te kunnen lezen. In zo’n geval vind ik dat wel ok, alleen bleek ik plots weer vertrokken met mijn slechte gewoonte. Na een week riep ik mijzelf terug tot de orde en ging het weer beter. Het blijft iets waar ik aandacht voor moet hebben en ik merk dat ik – amper een paar dagen ver in maart – al terug meer tabs heb openstaan. Tegelijk gaat het nu eerder om vijf à zes tabbladen, wat niet ideaal is, maar wel al veel beter dan de dertig van vroeger. Ook hier kan het resultaat dus wel beter, maar de eerste stappen zijn gezet.
Tot slot had ik nog twee uitdagingen: de ene was om mijn agenda, die ik nog steeds zelf maak, eindelijk af te werken. Dat lukte jammer genoeg niet volledig, maar op zijn minst zit ik al in de helft van het jaar i.p.v. telkens amper één weekje voorsprong te hebben. Zo kan ik tenminste afspraken die wat verder ingepland worden dan de week erna, meteen op de juiste plaats noteren. In maart hoop ik het tweede deel van het jaar af te ronden. Als er trouwens iemand interesse heeft in mijn agenda (inclusief trackers, notitiepagina’s e.d., dus een soortement agenda meets bullet journal), shoot! Ik wil er gerust wel eens over schrijven 🙂
Het laatste puntje dat ik mij voornam was om een beter systeem te vinden voor mijn planning op het werk. Daar kan ik jammer genoeg zeer kort over zijn: het werd zo druk dat het alle hens aan dek was. De paar pogingen die ik ondernam werden dan ook meteen onderuit gehaald door dringendere deadlines.
Van deze maand ben ik absoluut niet zo tevreden als van de vorige, maar er is op zijn minst terug een beetje klaarheid in de chaos gekomen. Raar toch hoe iemand die op zich best wel gestructureerd is, zo de pedalen kan verliezen… Ik ben dus vooral van plan om de thema’s van deze maand later dit jaar nog eens opnieuw op te pikken, in de hoop zo definitief terug wat structuur te krijgen in mijn leven (want flexibiliteit, al wat je wilt, maar te is te).
Ik wil graag meer lezen over jouw agenda! Altijd zo onder de indruk van jouw getrack en dergelijke, dat ik ervan ben overtuigd dat dat een fascinerend ding is 😀
Haha, cava, ik zal er eens over bloggen 🙂 Duimen dat hij even fascinerend is als jij je voorstelt 😉
Snoozen, ik kan me dat – als ochtendmens met peuter in huis – niet echt voorstellen :-). In de vorige post was ik al onder de indruk van je trackers en agenda, en net als Silke wil ik graag wel meer lezen over je zelfgemaakte agenda! (Dat was ook mijn plan dit jaar, maar we zijn al bijna half maart en ik ben er nóg niet aan begonnen. Maar blijkbaar werkt het ook wel zonder, dus no stress!)
Hihi, als ochtendmens met kind zal je inderdaad niet echt snoozen. Ik hou mij al vast voor de dagen dat ik ooit vroeg ga opmoeten door een kind in huis. Duimen maar dat dat een avondkindje wordt 😉
En inderdaad: geen stress! Ik wilde nu wel wat vaart zetten achter het aanvullen, omdat ik merkte dat ik veel op post-its begon te noteren, maar dat het niet volledig gelukt is, is niet erg, want het merendeel van de afspraken die ik nu al vastleg, liggen nu ook weer niet zo ver in de toekomst 🙂
Bijna een jaar geleden heb ik gevonden wat voor mij werkt om niet meer te snoozen: de wekker een paar meter verder zetten, zodat ik mijn bed uit moet, en dan direct naar de badkamer gaan. En het helpt ook dat ik glijdende werkuren heb, zodat ik de wekker indien nodig naar het einde van de week een beetje later kan zetten.
Net zoals Fieke ben ik onder de indruk van je trackers en je agenda, dat is iets dat ik nooit op zo’n mooi en overzichtelijk uitgewerkte manier zou volhouden :-).
Die tip met de wekker werkte vroeger, maar tegenwoordig kruip ik desondanks terug in mijn bed als hij een paar meter verder staat. Niet altijd, maar wel als ik écht moe ben, wat tegenwoordig heel vaak is. Zet ik hem uit de kamer, dan slaap ik er vaak gewoon door, ook al staat hij op luid. Mijn kamer verduisteren doe ik al niet meer, zodat ik met daglicht wakker wordt, maar ook daar slaap ik gewoon door. Ik ben vooral te moe tegenwoordig denk ik…
Het is normaal dat je in chaotische periodes wat minder tijd hebt om alles te structureren terwijl je het wel meer nodig hebt. Toen ik op korte tijd paar keer moest verhuizen, was het bij mij net hetzelfde.
Kleine stapjes! Stap voor stap zul je je structuur weer terug vinden 🙂
’t Is inderdaad gelijk je zegt: net wanneer je het het meeste nodig hebt, is het ook het moeilijkste om te implementeren. Jammer, maar inderdaad: stap voor stap komt het wel 🙂 Merci!
O jaaa, zeer benieuwd naar de agenda!
Hihi, ik maak er werk van! Heb al een paar foto’s genomen, maar er staan nog zoveel berichten in concepten dat ik er nog niet toe gekomen ben om het verder uit te werken.