Tikkertje: positief stokje

Een tijdje geleden gooide LJ mij een positief stokje toe, meteen ook mijn eerste stokje in blogland (hip hoi!).Oorspronkelijk zouden jullie morgen dit bericht te lezen krijgen en vandaag een overzicht van mijn weekmenu van januari, maar toen zag ik dat dit mijn 100e post is (hoera en hiep hiep enzo) en daar past een positief stokje toch wel beter bij dan een opsomming van eten, hoe lekker en dus positief dat ook kan zijn 🙂

Wat is je favoriete quote en waarom?
Moeilijke vraag dit. Ik hou een documentje bij vol gedichten, citaten en teksten die mij raken, maar om daar nu een favoriet uit te kiezen…Uiteindelijk ging ik voor deze van Virginia Woolf (of toch op zijn minst haar verpersoonlijking in de film The Hours). Zij deed de uitspraak weliswaar niet om positieve redenen, maar voor mij is het wel een aanmoediging om het leven ten volste te leven.

You cannot find peace by avoiding life.

Welke droom zou je in je leven willen realiseren?
Ok, echt geen makkelijk stokje dit blijkbaar 🙂
Ik heb duizend-en-één dromen, gaande van iets “futiels” als maanden rondtrekken te voet of met de fiets tot de droom om echt iets te kunnen betekenen voor deze wereld (en dit komt zo gigantisch arrogant over eigenlijk, want ja, who am I kidding eigenlijk).

Een droom die ik heel graag wil realiseren, maar waar ik nog niet goed weet hoe ik hem kan verwezenlijken, is het kunnen combineren van mijn passie voor restauratie met mijn passie voor de Franse taal (en als het even kan gecombineerd met lesgeven). Ik zie mijzelf dan bijvoorbeeld architectuurgeschiedenis of restauratietechnieken doceren aan een Franstalige universiteit. Ofzo, kwestie van de lat vooral niet hoog te leggen, hum hum. We zullen zien, ik hoop dat het ooit lukt, maar vooraleer ik daar zal geraken, ga ik eerst over wat angsten heen moeten geraken (zoals een doctoraat ofte een grote thesis en dat is een zwart beest in mijn hoofd).

Wat betekent geluk voor jou?
Geluk in zijn algemeenheid omschrijven is moeilijk, vind ik. Zo kan ik het ene moment ongelooflijk gelukkig worden van sneeuw (vraag maar aan Johan hoe ik er al eens bij loop op wandelingen, een Duracelkonijn op speed is er soms niks tegen), maar evengoed kan diezelfde sneeuw juist ergernis opwekken, wanneer ik op deftige schoenen door een combinatie van gesmolten, zwart geworden sneeuw en zout moet stappen, onderwijl ondergespat wordend door auto’s op straat (lang leve de Zwitsers trouwens die de straten bij sneeuw zo goed onderhouden dat ik hier enkel de gelukkige variant meemaak).

Wat mij altijd gelukkig kan maken:

• knuffel van Johan
• onnozel doen samen met mijn broer
• het deugddoend gevoel na een sportinspanning
• mooie zinnen in een boek
• muziek die mij tot diep van binnen raakt
• een mooi landschap

Wie kan jou ontzettend opvrolijken?

• Johan, altijd.
• Mijn broer.

Waarvoor mogen we je ‘s nachts wakker maken?
Goh, ik slaap bij voorkeur ’s nachts, maar eigenlijk mag je mij voor best wel wat wakker maken (als ik dan de dag erna mag uitslapen he 😉

Zo zou ik het bijvoorbeeld niet erg vinden om wakker gemaakt te worden voor:

• een kus of knuffel van Johan
• een nachtwandeling
• een mooi citaat of gedicht uit een boek
• een mooi liedje
• een onnozel verhaal

Nu is het wel zo dat niet iedereen zich dit zomaar kan permitteren. Onze bovenbuur met zijn monotoon gezang bijvoorbeeld valt niet onder “mooie liedjes” 😉 . Ik merk trouwens ook een duidelijke relatie tussen waar ik gelukkig van word en waar mensen mij wakker voor mogen maken 🙂

Op welke prestatie ben je ontzettend trots?
LJ kon het uiteraard niet weten, maar met deze vraag raakt ze een van mijn pijnpunten. Hoewel ik theoretisch gezien weet dat ik al wel wat dingen gedaan heb waar ik trots op mag zijn, ben ik er toch niet trots op. Het gevoel is er gewoon niet; het voelt als “mja ok, maar dat en dat en dat was er allemaal niet goed aan en dus is het niet goed genoeg en niet iets om trots op te zijn”. Het gaat dan bijvoorbeeld om het halen van mijn diploma ingenieur-architect (maar ja, die thesis), het feit dat ik geprobeerd heb een studie en een fulltime job te combineren (maar ja, ik heb die studie niet afgerond)… Ik werk eraan en het feit dat ik al kan toegeven dat ik er eigenlijk trots op zou moeten zijn (theorie) is toch al iets. Nu nog de praktijk.

Om toch iets positiefs te schrijven hier: er is één ding waar ik absoluut, zeer oprecht trots op ben en dat is het behalen van de Cinglé du Ventoux, ondertussen 10 jaar geleden. Samen met mijn broer drie keer op één dag die Ventoux beklimmen, in die laatste klim afzien en zweven tegelijk. Ja, daar ben ik ontzettend trots op, dat we dat gekund hebben.

Welke boodschap zou je aan anderen willen meegeven?
In aansluiting op het vorige puntje een boodschap voor zowel anderen als mijzelf: niet zo streng zijn voor jezelf, durven blij zijn met dingen en niet alles tot in de puntjes perfect willen hebben. Een beetje is goed genoeg.

Ik geef deze tag, als ze er zin in hebben natuurlijk, door aan:
– Meisje
– Tita
– Gerhilde