Verbeelding book challenge 2022 – Eerste kwartaal

Woeps, ik was van plan om eind maart een eerste update van de Verbeelding book challenge te geven, maar ben dat volledig uit het oog verloren. Zoals wel vaker op deze blog: beter laat dan nooit. Een algemeen overzicht met alle puntjes vinden jullie hier; in dit bericht ga ik enkel in op de puntjes die ik al afstreepte, telkens met wat uitleg waarom ze passen voor dat puntje en een korte algemene beoordeling van het boek:

2. Een boek van een “laatbloeier” (leeftijd 55+ bij publicatie van eerste boek)
Christine Van den Hove, Colombe
Christine was 62 jaar oud toen haar eerste boek, Colombe, verscheen en past dus perfect bij dit puntje.

Heel erg genoten in alle geval, van dit boek over twee vrouwen, die elk op hun manier aan het keurslijf dat hun opgedrongen wordt, proberen te ontsnappen. Het speelt zich af in het Frankrijk van begin vorige eeuw, maar het thema is nog steeds zeer actueel.

3. Een boek vertaald door een vrouw
Martha Batalha, Het verborgen leven van Eurídice Gusmão
Oorspronkelijk geschreven in het Braziliaans-Portugees; ik las een Nederlandse vertaling van Kitty Pouwels.

Ik herinner mij nu al amper details, dus wat dat betreft is het geen verhaal dat lang blijft hangen. Desondanks heb ik er wel enorm van genoten tijdens het lezen: het is supervlot geschreven, soms grappig, soms bijtend pijnlijk met een paar stevige snuifjes García Márquez. Perfect vakantieboek of voor zo’n moment waarop je nood hebt aan een boek dat niet te zwaar is, maar toch ook niet zo luchtig als vb. een chicklit of stationsromannetje.

4. Een boek geschreven door een vluchteling
Usama Al Shahmani, Im Fallen lernt die Feder fliegen
De schrijver is geboren en getogen in Irak, waar hij werkte als auteur. In 2002 moest hij omwille van een theaterstuk op de vlucht en kwam in Zwitserland terecht.

In dit verhaal kruipt de schrijver in de huid van een vrouwelijke vluchtelinge die met haar ouders in Zwitserland terecht komt. Geen dik verhaal, maar inhoudelijk zit er zoveel in: over de moeilijkheden als vluchteling, de onmogelijkheid nog ergens thuis te zijn, observaties over het leven in Zwitserland… (waardoor het af en toe toch ook wel herkenbaar werd). Het toont nog maar eens dat niemand “zomaar” vlucht.

8. Een boekje dat dunner is dan het dunste boek dat je ooit – of toch volgens je Goodreadslijst – al las
Edgar Allan Poe, The black cat
Mijn dunste boekje tot nu toe telde amper 16 pagina’s, dus het was best wel een uitdaging een nog korter te vinden. Gelukkig bleek Poe met The black cat een verhaaltje van 13 pagina’s geschreven te hebben.

Duister en compleet f*cked up, dat is zo’n beetje de korte samenvatting. Soms voelt het nogal kort door de bocht, maar gezien hoe weinig pagina’s het boek maar telt, is het vooral opmerkelijk dat Poe toch een karakterevolutie kan uitwerken.

9. Een boek over een gekoloniseerd land, vanuit het standpunt van de gekoloniseerde
Susan Abulhawa, Mornings in Jenin
Bij dit puntje wacht ik nog even af of ik het al afvink, omdat het samenhangt met puntje 10 (boek over datzelfde gekoloniseerd land, vanuit het standpunt van de kolonisator). Oorspronkelijk – en eigenlijk nog steeds – was ik van plan om hiervoor twee boeken over Congo te lezen, maar als ik toevallig bots op een boek over Palestina, vanuit het Israëlisch standpunt, dan is dat natuurlijk ook een optie.

11. Een boek waarin “geboorte” centraal staat
Maggie O’Farrell, The Hand That First Held Mine
Op zich gaat dit boek meer over ouderschap dan over geboorte, maar omdat het een grote focus legt op de impact van geboorte op de ouders, kan het wel meetellen. Sowieso lijkt het mij heel moeilijk een boek te vinden dat puur op geboorte focust (toch in het fictiegenre; non-fictie zijn er natuurlijk meerdere boeken over het thema voor aanstaande ouders).

In alle geval een boek dat ik zeer graag gelezen heb, over twee vrouwen – de ene vandaag de dag, de andere in de jaren ’50 – en hun moederschap.

12. Een boek gepubliceerd in de “twenties” (je mag zelf kiezen van welke eeuw 😉 )
Dit puntje kan ik theoretisch zeker al afstrepen, want ik las al meerdere recente boeken, die dus vallen in de categorie “twenties van deze eeuw”. Alleen zou ik er graag eentje lezen uit de roaring twenties van de vorige eeuw, dus voorlopig hou ik dit puntje open. Lukt dat tegen het einde van het jaar niet, dan voeg ik hier toch gewoon een recent boek in.

13. Een boek van een auteur die ooit de Women’s Prize for Fiction gewonnen heeft
Madeline Miller, The song of Achilles
Niet alleen won Madeline Miller in 2012 de Women’s Prize for Fiction, ze deed dat ook met dit boek.

Eerlijk is eerlijk, het verhaal is niet overal even coherent: zo zijn er bepaalde verfrissende nieuwe invalshoeken, maar wordt op andere plaatsen teruggegrepen naar de oorspronkelijke verhaallijnen uit de Ilias, terwijl die – net door de nieuwe invalshoeken – hun bestaansreden verliezen. Desondanks heb ik vooral heel erg genoten van deze mythologische hervertelling.

17. Een boek van een neurodivergente auteur (iemand met vb. autisme, ADHD, dyslexie etc.)
Judith Visser, Zondagskind
De auteur heeft zelf autisme en kan dus perfect uitleggen hoe het is daarmee te leven.

Behalve dat het een heel vlot geschreven boek is, vond ik het ook heel leerrijk op welke manieren autisme zich allemaal kan uiten. De hoofdstukken hadden soms wat langer mogen zijn – iets minder verschillende scènes, iets meer diepgang per scène -, maar het stoorde ook niet.

19. Een boek met een cover, die werd ontworpen door een vrouw
Annet Schaap, De meisjes: zeven sprookjes
Schaap is zowel auteur als illustratrice van dit boek.

Het is al door de titel duidelijk dat de focus in dit boek op de vrouwelijke hoofdpersonages van sprookjes ligt en op hoe ze hun eigen leven meer of minder in de hand nemen, maar ik vond het heel tof hoe Schaap daarnaast ook afwisselde in haar hervertellingen: van klassiekere herinterpretaties met koningen en koninginnen tot heel moderne variantes, inclusief smartphone. Heel mooi verteld, heel mooi geïllustreerd!

21. Een boek dat je puur op basis van de cover wil lezen
Paolo Cognetti, De buitenjongen
“Puur op basis van de cover” is niet 100% van toepassing op dit boek (dat is bij mij sowieso eigenlijk nooit het geval), maar toen ik afgelopen kerst bij Passa Porta in Brussel aan het rondsnuisteren was en zag dat er een nieuwe van Cognetti – Het geluk van de wolf – lag, had ik die al bijna meegenomen (grote fan van zijn De acht bergen namelijk). Tot ik keek wat er nog van Cognetti stond en verliefd werd op deze fantastische cover. De meest recente publicatie inwisselen voor eentje van 2013, dat gebeurde dus wel puur op basis van de cover, want inhoudelijk spraken beide boeken mij aan.

Dit is, kort samengevat, het non-fictie-verhaal achter De acht bergen, met alweer heerlijke beschrijvingen van de bergen. Fijn ook hoe hij dat per seizoen doet, wat mij nog eens deed beseffen dat ik – als valleibewoner tussen de heuvels – die seizoenen weliswaar opmerk (meer dan in België het geval was), maar ze in wezen niet zo’n invloed hebben op mijn dagdagelijkse leven, terwijl dat in de bergen – o.a. in de zomer “boven” wonen met de koeien op de alm, in de winter “beneden” met de koeien in de stal – wel heel erg het geval is. Filosofische overdenkingen, mooie observaties… ja, zeer graag gelezen!

24. Een boek waarin filosofie een rol speelt
Bregje Hofstede, De herontdekking van het lichaam: over de burn-out
Dit is zeker geen puur filosofisch boek, want de connectie tussen lichaam en geest staat centraal, maar wordt gekaderd in filosofische, religieuze en literaire stromingen / ideeën. In die zin past het voor mij dus wel bij dit puntje.

Hoewel dit een verzameling essays is, gaan de verschillende hoofdstukken zo mooi in elkaar over dat het wel degelijk als één verhaal aanvoelt. Ik bleef maar stukken markeren, zoveel interessante, inspirerende gedachten…

27. Een Scandinavisch boek dat geen thriller is
Per Petterson, Paarden stelen
Petterson is een Noorse schrijver en Paarden stelen geen thriller, dus voilà.

Dit is een heel mooi, melancholisch verhaal. Over opgroeien en ouder worden, over leven met je herinneringen, over de natuur… Er zitten een paar hartbrekende zinnen in en veel mooie overdenkingen. Blij dit ontdekt te hebben!

28. Een boek met de naam van een insect in de titel
Kai Harris, What the fireflies knew
Toen ik door de Goodreads-aanbevelingen voor Black History Month bladerde, viel mijn oog door zowel de cover als de titel op dit boek.

Verteld vanuit het standpunt van een kind – inclusief de daar soms bijhorende naïviteit – snijdt dit boek zoveel thema’s aan: racisme, druggebruik, mentale problemen, opgroeien met een oudere zus… zonder dat het aanvoelde als teveel.

Met twaalf afgestreepte en een half puntje (het gekoloniseerde land dat afhankelijk van de keuze bij de kolonisator nog kan veranderen) ben ik na één kwartaal zeker niet slecht bezig. Het is bij deze challenge natuurlijk wel vaker het geval dat het eerste kwartaal het vlotste is, omdat je de makkelijke puntjes en stoemelings kan afstrepen. Tegelijk merk ik dat ik dit jaar meer dan anders geïnspireerd door de lijst lees: niet zozeer dat elk boek telkens moet passen (dat is voor ruwweg de helft van de boeken die ik las het geval), wel dat ik door passende boeken te zoeken er zoveel interessante ben tegengekomen, dat ik meteen veel zin kreeg die te lezen.