Verbeelding book challenge 2022 – Vierde kwartaal

Ondertussen ben ik al naarstig aan het lezen voor de nieuwe challenge van 2023, maar ik besefte net dat ik helemaal nog geen eindstand van de challenge van 2022 had gemaakt. Eind september stond de stand op 23 puntjes (en een 24e, dat vermoedelijk zou kunnen meetellen), dus puur in aantal leek 6-7 boeken in drie maand zeer haalbaar. Alleen zaten daar best wel wat kloefers tussen en dus werd het een stevige uitdaging. De volledige lijst staat hier; dit bericht gaat enkel over die zeven puntjes.

6. Een boek dat je werd “aangeraden” door een onbekende
Olga Tokarczuk, De Jacobsboeken

In de schrijfgroep waar ik soms aan deelneem, werd dit boek door meerdere mensen aangeraden. Geen gemakkelijke lectuur, zowel door de lengte (bijna 900 blz.) als – vooral – door de inhoud. Heel rijk, maar bij momenten ook moeizaam lezend. Ik deed er dus best wel een tijdje over, wat het halen van de andere puntjes niet meteen makkelijker maakte 😉

7. Een boek dat dikker is dan het dikste boek dat je ooit – of toch volgens je Goodreadslijst – al las
Vikram Seth, A Suitable Boy

Ook dit boek vroeg veel tijd, al was dat dan niet door de stijl – ik vloog er door eigenlijk -, maar puur door de omvang. Komt ervan als je tot nu toe dikste boek 1332 pagina’s telt (weliswaar héél makkelijk leesbare, want Bone: The complete edition is een heerlijk stripverhaal) en je een boek moet lezen dat nóg dikker is. Ik had in het begin van het jaar twee boeken uit de kast als opties geselecteerd, maar aangezien het ene met zekerheid – Der Mann ohne Eigenschaften van Robert Musil – en het andere mogelijks – Oorlog en vrede van Leo Tolstoy – niet de makkelijkste lectuur beloofden, koos ik, nadat een ander lid van de Verbeelding boekenclub er enthousiast over was, voor A suitable boy. Geen spijt van, want het verveelde geen minuut – enkel het einde stelde wat teleur – en zorgde ervoor dat ik heel wat bij leerde over India ten tijde van de onafhankelijkheid van Groot-Brittanië en de afscheiding van Pakistan.

9. Een boek over een gekoloniseerd land, vanuit het standpunt van de gekoloniseerde
Susan Abulhawa, Mornings in Jenin

en
10. Een boek over datzelfde land, vanuit het standpunt van de kolonisator
Eshkol Nevo, Homesick

Mornings in Jenin las ik al in het begin van het jaar en plaatste ik eerder als “reserve” bij puntje 9, aangezien ik eigenlijk vast van plan was om voor deze beide puntjes boeken uit/over Congo te lezen. Dat is nog steeds de bedoeling, maar toen ik merkte dat het kantje boordje kon worden, besloot ik Homesick van Eshkol Nevo te lezen, dat al op mijn e-reader stond, en zo Israël-Palestina als thema te kiezen. De Palestijnse kant gaf weliswaar veel meer inzicht in het conflict, maar ook in het Israëlische boek zaten een paar interessante aspecten.

23. Een boek met een fiets op de cover
Juliette de Wit, Waar gaat Ollie naartoe?

Begin november waren we in België. Een half uurtje voor het bezoek toekwam op onze voorlaatste dag, las ik dat er in de plaatselijke bib een uitverkoop was en trok ik een sprintje naar het dorp. Doordat ik voor dit puntje sowieso nog op zoek was naar een haalbaarder alternatief voor het oorspronkelijke plan (Alfonsina e la strada van Simona Baldelli, maar mijn Italiaans is nog niet op het niveau dat ik dat “zomaar eventjes” kan lezen), is het niet te verwonderen dat mijn oog op dit kinderboek viel. Voor een halve euro en met een nichtje waar ik het ooit aan kan voorlezen, was de keuze snel gemaakt 🙂 Niet het beste of mooiste kinderboek dat ik al las, maar wel eentje met leuke aspecten, zoals de tekeningen met veel details en dus zoekmogelijkheden (“de meeuw die er met de frietjes vandoor gaat”, “bakker kruimel” etc.). 

25. Het boek dat al het langst op je (Goodreads) to read-lijst staat
Rudolf Vrba, Ik ontsnapte uit Auschwitz

Bijna 10 jaar geleden, in mijn zeer passieve beginjaren op Goodreads, voegde ik dit boek toe aan mijn to read-lijst. Vele opruimbeurten later stond het er nog steeds op, omdat ik het zeker ooit wel wilde lezen. Maar het thema is natuurlijk niet bepaald luchtig en dus bleef ik het maar voor mij uitschuiven (nochtans wel andere “zwaardere” boeken gelezen, maar ik vond toch de moed niet aan dit te beginnen). Gelukkig gaf de challenge mij in deze het nodige duwtje in de rug: niet in de zin dat het deugd deed om dit boek te lezen (integendeel, ik heb nog nooit fysiek zo op een boek gereageerd; een hap willen eten tijdens het lezen, zorgde voor een protesterende maag…), wel omdat het belangrijk is om het te lezen. Om te weten, om te begrijpen. Of vooral niet te begrijpen, want het is gewoon niet te geloven hoe barbaars, hoe onmenselijk mensen kunnen zijn.

26. Een boek waar je nog nooit aan bent toegekomen, omdat het je altijd heeft geïntimideerd
Mja, dit is een twijfelgeval. In het begin van het jaar koos ik resoluut voor Ulysses van James Joyce, omdat ik daar al meermaals in begon, maar telkens strandde op de voor mij onleesbare taal. Ondanks dat meerdere mensen in de groep het lazen en er een apart discussietopic voor was, zorgde dat toch niet voor genoeg motivatie en bleef ik – niet voor het eerst – hangen. Ik kocht nog de Nederlandse vertaling, in de hoop dat die soelaas zou bieden, maar ook daar gaf ik het op. Of ik er ooit nog aan begin, geen idee, maar ik besloot voor dit puntje alleszins op zoek te gaan naar een alternatief.

Dat vond ik met Une bible, een hervertelling van de Bijbel. Deze versie van Philippe Lechermeier met prachtige tekeningen van Rébecca Dautremer is op zich niet zo intimiderend (al helemaal wetende dat een vriendin als dikste boek de complete Bijbel las), maar ik merkte desondanks dat hoewel het boek al een paar jaar in de kast stond, ik hoogstens naar de tekeningen keek, maar nooit de tekst begon te lezen. Hoewel het idee de Bijbel te lezen mij al jaren aantrok (eindelijk eens al die verhalen ontdekken die zo’n invloed op ons hebben, eindelijk meer schilderijen / bouwwerken etc. waar die verhalen in verwerkt zitten kunnen “lezen”), keek er ergens ook wel tegenop om aan die verhalen te beginnen. Dat ik al een paar keer hoorde dat de Bijbelverhalen “saa-haai” zijn in vergelijking met vb. de Griekse mythes zal ook wel niet geholpen hebben, maar als ik eerlijk ben speelde hier ook nog een restant van heel veel weerstand die ik voel tegenover de kerk. Alleen is de kerk als instituut natuurlijk geen synoniem voor de kerk als geloof (niet in het minst dankzij diezelfde vriendin dat dat besef doordrong).

Soit, kort van stof zijn blijkt ook in 2023 nog steeds niet mijn sterkte, dus over naar de challenge 😉 Ik las het boek namelijk niet uit voor het einde van 2022. Enerzijds wil ik er niet doorrazen (kwestie van die verhalen toch ook een beetje op te nemen), anderzijds – en dat is de belangrijkste reden – lees ik de oorspronkelijke, Franstalige versie. Ofwel is mijn Frans op die 8,5 jaar Zwitserland (waar ik het beduidend minder vaak spreek dan toen ik nog in Brussel in een tweetalig bureau werkte) zo sterk achteruit gegaan ofwel is het gewoon echt niet zo’n makkelijk Frans (deze zin vroeg vb. echt wel om een woordenboek: “Sache également qu’en préparant un onguent avec son fiel, on peut soigner la cécité”).

Challenge 2022 niet gehaald dus, was mijn conclusie. Alleen twijfel ik nu toch of Ik ontsnapte uit Auschwitz hier niet ook kan meetellen, want als ik gevoelsmatig kijk waarom het zo lang op mijn lijst stond, was dat toch ook wel omdat ik er tegenop zag (weliswaar op een andere manier dan de andere twee boeken). In dat geval haal ik 30/30, anders een – toch ook wel zéér mooie (want ja, zie hoe hard de perfectionist in mij hier aan het argumenteren is, terwijl, hallo, het is een challenge voor het plezier! 😜) – 29/30.