Vrijwilliger bij het WK veldrijden
Vorig weekend vond het WK veldrijden plaats in Dübendorf, zo’n 20km van onze voordeur. Twee Belgen zijnde, allebei al jaren zot van fietsen, die een typisch Belgische (/Nederlandse) sport naar hun nieuwe thuisland zien komen, tja, daar moesten we wel bij zijn 😄. We hadden ons dus aangemeld als vrijwilligers, werden ingedeeld in het mediacentrum en brachten twee dagen in een veldritbubbel door. Dat zag er zo uit:
- ’s Ochtends in alle vroegte toekomen op de luchthaven van Dübendorf, waar het parcours zich nog in het donker verschool en de bergen in de achtergrond met de aandacht gingen lopen
- Met onze badge van het UCI (fancy 🙃) toekomen in de nog verlaten hal van het luchtvaartmuseum, die een paar uur later zou volstromen met journalisten
- Toegangscontroles uitvoeren of de catering verzorgen wanneer journalisten en fotografen binnen zitten om hun verslagen te schrijven of hun foto’s te bewerken
- Maar evenzeer tijdens de koers amper iets te doen hebben, omdat ze dan allemaal buiten de koers aan het volgen zijn
- Tijdens de persconferentie van de junioren dames mee mogen aanschuiven en zelfs een vraag aan winnares Shirin van Anrooij kunnen stellen
- Van de verantwoordelijken van het mediacenter te horen krijgen dat ik dat nog mag doen, vragen stellen wanneer de pers dat zelf amper doet (constatie: de pers is tam op de meeste persconferenties!)
- Omdat het tijdens de koers zo rustig is binnen, zelf naar buiten mogen om een paar rondes van de koers mee te pikken
- Opnieuw plaatsnemen bij de persconferentie van de beloftes mannen, dit keer geen vraag stellen, maar wel inspringen als
vertalertolk, wanneer een van de Nederlanders op het podium van puur contentement niet uit zijn Engels geraakt (en beseffen hoe moeilijk dat is, want hoewel ik perfect kon vertalen wat hij wilde zeggen, had hij na twee zinnen gerust al even mogen pauzeren want “aaargh, ik kan niet én onthouden énvertalentolken tegelijk” 😝)
- Tijdens de koers van de elitevrouwen een oppermachtig Nederlands blok aanschouwen en genieten van een strijd op het hoogste niveau
- Zien hoe de perszaal voor een winnares bij de elite vrouwen pakken voller zit en ook de stapel te tekenen wereldtruien navenant dikker wordt
- Kijken naar een overduidelijk gelukkige winnares bij de elite
- En naar het interview met de vorige wereldkampioene, die zich zonder podiumplaats tevreden moest stellen met een interviewplekje vlakbij de dopingcontrole
- Doodop (zo vlak na een griep zo’n lange dag, dat was toch op het randje) iets vroeger naar huis mogen vertrekken, omdat het mediacenter weliswaar open was tot 20u, maar weinig journalisten effectief tot dan bleven
- Een dag later alweer in de ochtendlijke vroegte richting luchtvaarthal trekken, waar de eerste uurtjes opnieuw rustig verliepen, wat ons dan weer wat tijd gaf om het luchtvaartmuseum – overigens het hele weekend parallel met het WK geopend voor het publiek 😮 – te ontdekken
- Om daarna twee rondes mee te pikken bij de junioren mannen, maar onverwacht te hulp moeten schieten toen een Zwitserse renner hard tegen de grond ging en naar de medische verzorging moest gebracht worden
- Vervolgens naar de persconferentie van die categorie te gaan, alwaar ik opnieuw even
vertalertolk speelde voor een van de Belgische mannen en een vraag stelde aan een andere - Nadien bewonderend kijken naar de nieuwe WK-fiets van Nys, poserend met de mascotte van het WK op de weg, dat later dit jaar eveneens in Zwitserland plaats vindt, en moeten glimlachen omdat vader Nys foto’s neemt van zoons live interview op de Belgische televisie
- Mij wagen aan de vraag hoeveel die fiets eigenlijk weegt om hem vervolgens door Thibau Nys in mijn handen geduwd te krijgen met de sympathieke opmerking “hier, heft hem maar eens op, rond de 7 – 7,2kg”)
- Iets minder meepikken van de cross bij de beloftes vrouwen, wegens korter op elkaar volgende programma’s en dus drukkere momenten in het media center (eten en koffie drinken dat die journalisten doen 🤪). Op de persconferentie wel een zeer enthousiaste Franse winnares bezig zien
- Daarna toch een paar rondes bij de mannen elite meepikken, waarbij foto’s trekken gelijk stond aan ondergespat worden door modder
- Mijzelf wat gaan afkuisen in de toiletten dus om daarna weer aan de slag te gaan bij de catering
- Toch meepiepen bij de persconferenties van de top 3 en helpen om de microfoon van de ene journalist naar de andere door te geven (hoe hoger de categorie, hoe meer vragen)
- Waarna het weer rustiger werd, omdat de zaal weliswaar nog vrij vol zat, maar iedereen gevoed druk aan het werk was om verslagen en foto’s online te krijgen, waardoor het mogelijk was om even een blik te werpen in de andere – wat constructie betreft mooiere – zaal van het luchtvaartmuseum
- Bij het terugkeren zien dat het parcours al opnieuw afgebroken wordt
- ’s Avonds, na twee vermoeiende dagen (nog nooit zoveel koffie aangevuld, koffiegruis- en wateropvangbakjes geleegd en flesjes drank en belegde broodjes klaargelegd), bedankt worden voor de geleverde inzet
- Nagenieten van een WK, dat zeker niet het mooiste parcours had – al helemaal niet wetende wat hier kan -, maar voor mij desondanks wel een van de speciaalste was, aangezien ik het nog nooit van zo dichtbij meemaakte
O, een aparte ervaring. Nee, het parcours was niet het mooiste …
Ja, dat parcours was een gemiste kans. Puur voor het mediacenter was die luchthavenhal wel een toffe locatie (ook complimenten van de journalisten daarover gehoord), maar daarmee is het mooiste van die luchthaven als locatie ook wel gezegd… En dat terwijl er hier zoveel mooie natuur mét natuurlijke obstakels te vinden is, echt spijtig eigenlijk!
Amai lijkt me tip om zoiets eens van die kant mee te kunnen maken.
Ja, was echt heel tof! Volgend jaar is het in Oostende en ik ben echt aan het twijfelen om mij daar ook weer als vrijwilliger aan te melden. Ik weet gewoon niet of ik verlof wil nemen om naar België te gaan, maar dan toch geen familie te kunnen zien… Misschien moet ik mijn ouderlijk – eveneens fietszot – gezin gewoon overtuigen om mee vrijwilliger te worden 😉
Als familie-uitstap kan dat wel tellen 😀
Supertof om dat als liefhebber van zo dichtbij te kunnen meemaken!
Ja, was echt heel tof! Zeker omdat we het geluk hadden om én achter de schermen te kunnen werken én tijd te hebben om naar de koersen zelf te gaan kijken. Ideale combi 🙂
Hier staat op zondagnamiddag meestal Sporza Radio op, dus zo leuk om nu deze foto’s te zien en te lezen hoe het er achter de schermen aan toe gaat! En wat een belevenis!
Leuk dat jullie volgen via Sporza Radio! Wanneer wij volgen, is het meestal op tv 🙂
Het was inderdaad heel leuk om te zien hoe het er zo achter de schermen aan toe gaat en ik zie mij nog wel eens zo als vrijwilliger werken. Al twijfel ik dan of ik weer in het mediacenter wil staan (want daar weet ik al dat het werk tof is én doordat de drukste momenten net na de koersen zijn, kan je de koers zelf effectief ook wat meepikken) of ergens anders (om te weten te komen hoe het daar loopt, zo lijkt vb. de mixed zone waar de interviews onmiddellijk na de finish afgenomen worden, ook wel heel interessant 🙂 ).
Haha, super leuk, hard gewerkt en een toffe ervaring. En dat is tolken, niet vertalen! Groetjes van een tolk 😉
Ah oeps, ik had vertalen als algemene noemer begrepen, maar even googelen leert mij dat vertalen op papier en tolken mondeling is. Nochtans, ik heb indertijd nog getwijfeld om vertaler-tolk te studeren, dus eigenlijk had ik het wel moeten weten 🙂
Was superleuk om te doen, maar op papier vertalen (wat ik op mijn werk ook al af en toe gedaan heb) is toch pakken minder intensief dan tolken, amai! Ik heb op zich maar een handvol zinnen moeten tolken, maar dat onthouden was al niet simpel. Laat staan moest het simultaan tolken zijn… Wat voor tolken doe jij eigenlijk (ik herinner mij niet meer of ik je dat ooit al gevraagd heb, sorry!)?
Klopt, tolken is best intensief maar (literair) vertalen is dan weer nooit af. Of ja, uiteindelijk wel want de deadlines zijn krap maar in principe kun je soms blijven nadenken over een zin en dat is ook frustrerend! Bij tolken moet het snel gaan en moet je soms gewoon in een fractie van een seconde beslissen. Chapeau dat je dat hebt gedaan hoor, daar zullen ze wel blij mee zijn geweest! Ik ben conferentietolk, simultaan dus, vooral in het Europees Parlement en dergelijke.
Oh waw, dat heeft een tante van mijn vader ook lang gedaan. Lijkt mij fantastisch en tegelijk enorm stresserend werk.
De leidinggevende van het mediacenter was er inderdaad heel blij mee; van de UCI uit moeten ze zorgen dat Engels, Frans en Duits gecoverd zijn, wat zij en haar plaatsvervanger konden opvangen, maar tja, bij het veldrijden is Nederlands natuurlijk ook zéér aanwezig, dus toen ik spontaan insprong bij de eerste renner en nadien aangaf dat nog te willen doen (die goesting in (ver)talen/tolken, die blijft groot), was ze wel opgelucht, denk ik 🙂
Supertoffe ervaring zeg! 🙂
Wat een fijn verslag! Mooie momenten! Apart toch dat al die crossers zo benaderbaar blijven, leuke anekdote over de jonge Nys 🙂
Ik ben groot wielerliefhebber, maar geen crossliefhebber. Het zegt me heel erg weinig. Ik had wel gezien dat dat parcours inderdaad bevreemdend flauw was, gezien de mogelijkheden in Zwitserland. Een gemiste kans. Maar echt superleuk dat jullie er zo’n mooie ervaring van konden maken, en ik heb genoten van je relaas!
Waar ik wel al heel hard naar uitkijk, is het WK wegwielrennen! Dat wordt wat 🙂
Ja, daar kijk ik ook al naar uit! We zijn aan het bekijken of we ons daar ook als vrijwilligers gaan aanmelden 🙂 Misschien eerder voor één dag i.p.v. het hele weekend, zodat we ook tijd hebben om zelf de regio met de fiets te leren kennen (wat bij dit WK niet echt nodig was, want quasi in onze achtertuin). In alle geval gaan we er naartoe, zij het als toeschouwer, zij het als vrijwilliger 🙂 Gaan jullie van thuis uit kijken of er een reisje Frankrijk/Zwitserland van maken?
Misschien moet je een week vakantie plannen, want het WK wegwielrennen is een ganse week hè. De tijdrit vind ik ook altijd de max. Een paar dagen werken, een paar dagen toerist uithangen, moet wel zeer plezant zijn!
Als we, ooit… misschien in de nabije toekomst, een eigen mobilhome hebben, lijkt het WK me een ideale korte vakantie. Een week koers in dezelfde omgeving, met een tijdrit waarbij je een hele namiddag renners ziet passeren… we zien dat echt wel zitten. Maar het zal nog niet voor dit jaar zijn. Dus het WK in Zwitserland, daar gaan we van thuis uit naar kijken en van genieten!
Een week zou tof zijn, maar het is nu nog heel onduidelijk hoe mijn werksituatie er dan zal uitzien. Kan zijn dat ik een hele week kan gaan (al dan niet als vrijwilliger), maar evengoed kan ik totaal geen vakantie nemen. Momenteel hou ik het dus liever op één of twee weekends, omdat dat vermoeiend gaat zijn qua reizen, maar wel hoe dan ook doenbaar.
Ja, als je nog een mobilhome moet huren, wordt het waarschijnlijk wel een heel dure week. En ik zou zeggen, welkom hier, maar voor het WK wonen we dan weer te ver om “efkes” elke dag op en af te gaan 🙂
En benaderbaar waren ze inderdaad, dat was heel tof om te zien! De ene Belg bij de junioren voor wie ik even tolkte, bedankte mij nadien ook nog toen hij uit de dopingcontrole kwam en mij zag zitten. Echt tof, want op zich maar een kleinigheidje, maar wel fijn om te zien dat hij daar dankbaar voor was 🙂 (inclusief zijn moeder, die zei dat ze al stress had omdat hij een persconferentie in het Engels moest geven en heel opgelucht was toen ze mij op voorhand hoorde zeggen dat ik wel kon tolken indien nodig 🙂 ). Had eigenlijk nog wel mee in het verslag gemogen, want dat was ook wel een grappig / mooi moment.
Ik vind dat echt wel mooi aan de koers, hoe je probleemloos dicht bij de sporters kan komen en een groot deel van hen weinig kapsones heeft. En dat ze niet verlegen zitten om een woordje van dank en appreciatie. En dat je zelfs de mama’s tegenkomt. Zalig toch. Heel mooi ook dit verhaaltje, een aandoenlijke blik achter de schermen. Dank om te delen! 🙂
Amaai, koers + luchthaven + pers = jaloers!!!! 🙂
Haha, volgend jaar is het in Oostende, dus als je je als vrijwilliger aanmeldt, kan je op zijn minst al de combi koers + pers hebben 😉 (de luchthaven gaat daar, voor zover ik weet, niet gebruikt worden)
Ja je brengt me wel op ideeën!
coole ervaring zeg. Tof dat je er van zodicht bij was!
Ik heb nog toen we aan het kijken waren tegen mijn man gezegd dat één van mijn blogvriendinnen in Zwitserland woonde en dat ze mocht ze daar ook in de buurt woonde waarschijnlijk wel zou gaan kijken. Ik had echter geen idee dat dat ook echt het geval was. Wel tof dat je de cross eens op die manier kon beleven.
Haha, ja, het was heel erg in de buurt dit keer (nog geen 20km en maar een half uurtje met de trein), dus dat konden we eigenlijk niet laten schieten. Grote kans dat we ook naar het WK op de weg gaan, al gaat dat wel een weekendje weg moeten worden, want dat is totaal niet meer in de buurt 🙂