Week 2014/28

Het begin van de week bestond, kort samengevat, uit het uitpakken van dozen, het verder in elkaar puzzelen van meubels, het bakken van brood en mij verbazen over rare reclameborden: De heer is mijn herder, daarom leid ik geen tekorten. Euhm ja, laten we hopen dat deze reclame niet te lang blijft hangen, want om dit nu te zien elke keer ik buiten ga…

Ik puzzelde de twee schommelstoeltjes in elkaar, waarvan er eentje in de living komt en eentje in het bureau. En daarmee is de living – op het ophangen van de lamp na – afgewerkt!

Melkbrood…

…en vlechtbrood (waarvan het recept er nog aankomt)

Op vrijdag kwam ons eerste bezoek (t.t.z. ons eerste plezier- i.p.v. verhuisbezoek 😉 ) uit België langs voor een verlengd weekend: J., een vriend van Johan. Aangezien het weer op vrijdag niet echt super was en Johan die dag ook nog moest werken, gingen J. en ik naar het Kunsthaus Zürich. Er liepen een aantal tijdelijke tentoonstellingen en daarnaast is er ook een zeer uitgebreide vaste collectie, zodat één namiddag eigenlijk veel te weinig was.
We startten met wat voor mij de leukste ontdekking van de dag zou worden, namelijk de werken van de Zwitserse kunstenaar Alberto Giacometti. Het Kunsthaus bezit een van de grootste collecties van zijn werk, doordat ze de werken van de Alberto Giacometti Foundation mogen tentoonstellen. Hoewel zijn schilderijen zeker ook de moeite zijn, waren het vooral de slanke bronze sculpturen die mij het meest aanspraken. Gelukkig behoren die tot de vaste collectie (al worden ze uiteraard soms uitgeleend) en kan ik ze dus wel nog eens gaan bekijken in de toekomst.

Le chariot

Trois hommes qui marchent

De drie tijdelijke tentoonstellingen waren Sappho met voornamelijk werken van Antoine Bourdelle, Die Fackeln des Prometheus met werken van Johann Heinrich Füssli en een filminstallatie van Javier Téllez en tot slot Untitled Horrors, een retrospectieve over het werk van Cindy Sherman.

Ontwerptekening en uiteindelijk schilderij van Füssli: zoek de zeven verschillen 😉

De vaste collectie is heel uitgebreid en geeft een overzicht van de oude meesters tot de modernere werken. Het was eigenlijk veel te veel, zeker in combinatie met de tijdelijke tentoonstellingen, voor één namiddag. Ik ben alleszins van plan om nog eens terug te gaan wanneer er een andere tijdelijke tentoonstelling is om dan de nieuwe en de rest van de vaste collectie te bekijken.
Tot slot helemaal geen kunst, maar wel iets wat ik nog nooit in een museum gezien had: reclame voor het schilderbedrijf dat instond voor de muren! 🙂

Het oorspronkelijke plan voor zaterdag was een wandeling in de buurt van de Aletschgletsjer, maar door het slechte weer besloten we de autorit in te korten en naar de Sustenpass te gaan voor onze eerste blauw-witte (en dus alpiene) wandeling hier in Zwitserland. De wandeling startte langs de Steinsee en trok toen hogerop richting Tierberglihütte.

Jammer genoeg zat een groot deel van de omliggende bergen in de wolken, al klaarde het op een gegeven moment wel mooi op. Wij gingen uiteindelijk slechts tot op het punt waar je de Steinlimigletsjer voor het eerst heel goed ziet liggen en keerden toen terug, omdat er slecht weer leek aan te komen. En effectief, iets erna zaten we volledig in de mist, al had dat ook wel iets 🙂 . Doordat dit een blauw-witte route was, moest je soms wel al echt klauteren, dus ik kijk er al naar uit om eens terug te gaan bij mooi weer en volledig tot boven te gaan. Daar zal je waarschijnlijk een machtig zicht hebben over zowel de Steinlimi- als de Steingletsjer.

Zicht op de Steinlimigletsjer

Verbazingwekkend genoeg bleken we ’s avonds alledrie verbrand te zijn en dat ondanks dat we de zon hooguit 10 minuutjes gezien hadden! J. had er jammer genoeg het meeste last van en vertrok daardoor deze ochtend iets vroeger dan gepland.