Week 2014/46

Dinsdag is Sint-Maarten langs geweest! De Zwitsers vieren weliswaar, net zoals het merendeel van de Belgen, Sinterklaas op 6 december, maar ik blijf trouw aan Sint-Maarten 🙂 . Neemt niet weg dat ik wel benieuwd ben naar de Zwitserse Sinterklaas, die hier blijkbaar onder de naam Samichlaus gekend is. Hij wordt ook niet begeleid door Zwarte Piet, maar wel door Schmutzli (komende van schmutz, wat vuil betekent). Die Schmutzli is een wat sinistere figuur in een donkere mantel met een vuil gezicht, een twijgenbezem als roe en een zak om stoute kindjes in te stoppen. Gelijkaardig aan Zwarte Piet dus, met dat verschil dat het personage in België veel “zachter” geworden is: het is meer het hulpje van Sinterklaas geworden dan nog echt een straffen uitdelende tegenhanger te zijn. Eigenlijk wel interessant om eens andere tradities te zien, want je staat er – opgroeiende met Sint-Maarten/Sinterklaas en een brave Zwarte Piet – niet bij stil hoe die tradities in andere landen zijn. Zoek bijvoorbeeld ook eens naar Krampus, de bijfiguur van Sinterklaas in ondermeer Oostenrijk en Tsjechië. Dat is pas echt een figuur om schrik voor te hebben, zeker in vergelijking met onze kleurrijke en zeer vrolijke Zwarte Pieten!

Woensdag organiseerde ik een meetup om naar een tentoonstelling in het Designmuseum te gaan kijken over 100 Jaar Zwitsers Design en daar ontdekte ik verschillende leuke dingen:

• De vrolijke Origo-set van Alfredo Häberli (moesten ze niet zo duur zijn, ik had allang zo’n kommetje besteld!):

• Het brugbureau, deel van een serie ironisch-illusionistische meubels van Trix en Robert Haussmann, die met hun Manierismo Critico op een humoristische en ironische manier de modernistische stijl tussen de jaren 1960 en 1980 in vraag stelden:

• De Choco-Chair, eveneens van het koppel Haussmann:

• Dit werk van Richard Paul Lohse, dat deel uitmaakt van zijn serie Reihenelemente zu rhythmischen Gruppen konzentriert. Hier zou ik zeker een mooi plekje voor kunnen vinden in ons appartement 😉

• De Kreuz und quer kasten van Neue Werkstatt:

Donderdag ging ik naar een carrièredag, georganiseerd voor partners van expats die hier nu zelf op zoek zijn naar een job. Een deel van de presentaties was niet echt mijn ding (iets te veel “zie ons eens fantastisch zijn”), maar er zaten ook wel interessante tips tussen en er was een CV-clinic waar je je CV door recruiters kon laten screenen. Het mijne bleek (gelukkig) al in de smaak te vallen, maar dat neemt niet weg dat er natuurlijk wel nog een paar kleine aanpassingen konden gebeuren.

Ik vertelde jullie al dat ik geen wijn en bier, maar wel sterke drank lust. Deze jenever is een van favorieten, al is hij jammer genoeg niet te vinden in Zwitserland. Nu ja, naast chocolade smokkelen we ook al wel eens alcohol over de grens 😉

Ik ruimde deze week ook verder op, wat onder meer leidde tot deze gigantische papierstapel naast mijn bureau. De papierbak werd te klein, oeps! Het gaat hier voornamelijk om cursussen die ofwel toch nooit meer gebruikt zullen worden ofwel volstaan in een digitale versie. En ’t is misschien raar, maar dat kan echt wel voldoening geven: zien hoeveel rommel je wegsmijt en hoeveel ruimte er daardoor weer vrijkomt.

Zondag was een supermooie dag en Johan profiteerde er dan ook van om te gaan fietsen. Ik ging niet mee omdat ik al de hele week ziek was geweest: maandag en dinsdag was ik echt een slappe vod, woensdag en donderdag ging het beter, maar na die CV-clinic donderdag en de German study group vrijdagochtend kon je mij weer samenvegen; ik lag dan ook de halve vrijdagnamiddag in mijn bed. Ik voelde mij wel al beter, maar had geen zin om dat meteen weer om zeep te helpen door bezweet in de kou te gaan rondrijden.

In de plaats deed ik een klein wandelingetje naar de voormalige spinnerij (en huidig bedrijvencentrum) hier in het dorp. Ik oefende wat nieuwe instellingen op mijn fototoestel, de ene al succesvoller dan de andere. Zo leerde ik de CA-stand kennen, waar je eigenlijk volautomatisch trekt, maar wel al een bepaalde “sfeer” aan je foto’s kan toekennen (kleuren levendiger maken, meteen in zwart-wit fotograferen…). Niet meteen een stand die ik veel ga gebruiken, omdat ik juist minder automatisch en meer manueel wil gaan fotograferen, maar desondanks wel handig om te weten.

Ook de A-DEP stand testte ik uit, waarmee ik een scherptediepte op voor- en achtergrond zou moeten krijgen, maar – jullie horen het al aan de voorwaardelijke wijs – dat was niet meteen een succes. Eens de handleiding erbij halen om te zien wat ik verkeerd heb gedaan…