Week 2014/48

Maandag startte ik mijn dag met een looptochtje en daarbij liep ik voor het eerst in een paar maanden nog eens een uur aan een stuk. Ok, eigenlijk niet helemaal aangezien ik een paar minuutjes stilstond om te kijken naar dit eekhoorntje, maar wie loopt daar nu ook aan voorbij? 😉
Ik liep dit keer iets trager dan eind juli (7,5 km/u gemiddeld i.p.v. 8 km/u), maar het ging wel een pak vlotter. Toen waren de laatste tien minuten er eigenlijk wat te veel aan, maar was ik te koppig om dat uur nog te laten liggen; dit keer had ik misschien zelfs nog wat langer kunnen lopen. Het tempo is dus nog vrij traag, maar dat maakt mij niet uit, ik ben vooral zeer content dat ik dat gewoon kan, een uur aan een stuk lopen zonder stikkapot te zijn. Wie had dat ooit gedacht?

Het werd uiteindelijk een zeer sportieve loopweek, want woensdag moest de auto naar de garage voor de wissel van zomer- naar winterbanden en profiteerde ik van het uurtje wachten om opnieuw te gaan lopen. Bijna een uur dit keer met tussendoor een paar minuutjes wandelen, wegens een verkeerd bospad gekozen en geen goesting om op een steile afdaling tegen de grond te gaan. Zaterdag liep ik opnieuw; dit keer een half uur, maar wel aan een iets hoger tempo (9 km/u, voor mij is dat al vrij snel). Straks ga ik nog een echte loopster worden seg 😉

Deze week kreeg ik ook rare post: een gratis luier. Blijkbaar loopt er momenteel een actie, waarbij er per gekochte pamper nog iets extra naar het goede doel gaat. Heel tof allemaal natuurlijk, maar ’t is nogal onnozel om zo’n reclame te sturen naar mensen zonder kinderen. En neen, ’t is niet omdat ik 27 ben en een relatie heb, dat ik sowieso een kleine heb rondlopen. Gelieve dat te noteren Migros, dank u.

Donderdag vertrok ik naar België om in het onooglijke dorpje Amay (vlakbij Huy) een opleiding te gaan volgen bij het Centre des métiers du patrimoine. Vrijdag was een dag theorie, volgende week ga ik een ganse week leren stenen te kappen en te bewerken volgens de oude technieken. Best wel spannend dus!
De reis Zürich-Amay bracht mij onder andere langs het station Liège-Guillemins.

Het Collégiale Notre-Dame de Huy, dat we vrijdag bezochten. Later meer over de theoriedag en de praktische opleiding; ik ga dat in één blog gieten.

Tijdens het weekend ging ik naar huis en werd er geshopt, met als buit zwarte laarzen, zwarte pumps en een (quasi gratis, wegens tweedehands) kleedje. Euhm ja, doordat ik aanvaard werd als werkloze voor die opleiding (wat niet echt zeker was, aangezien ik niet ben ingeschreven bij een VDAB of iets dergelijks) moest ik maar de helft van het inschrijvingsgeld betalen en had ik dus wat budget over. En schoenen zijn dan uiteraard de beste keuze om dat geld dan aan uit te geven, hum hum. Ter mijner verdediging: ik had geen zwarte laarzen en mijn huidige zwarte pumps zijn versleten en vooral te groot. Jawel, te groot, want mijn voeten zijn op miraculeuze wijze op een paar jaar tijd van maat 39-40 naar 38 gekrompen; die laarzen waren nu verdorie zelfs maar een maat 37 meer (mét kousen). Geen idee hoe dat kan en ik hoop vooral dat dat zich niet blijft verderzetten, want op deze manier shop ik binnen 5 jaar bij de kinderen…

Ik zette al het treingelees ook bij mijn ouders verder met o.a. de dunne boekjes Marcel van Erwin Mortier en Wit is altijd schoon van Leo Pleysier. Daarnaast las ik ook het eerste deel van de bachelorthesis van Emilie na, altijd interessant om te lezen over zaken waar ik niets vanaf weet, in dit geval maaren, ofte een soort vulkanische kraters, in Oost-Afrika.

Zondag vertrok ik terug naar Amay, wat een hele onderneming werd. Het eindigde ermee dat ik een taxi moest nemen van Huy naar Amay, bye bye 25 euro en boehoe voor de TEC. Serieus gasten, als een bus volgens de website stopt aan halte X en aan die halte hangt ook een uurrooster van de desbetreffende bus, dan is het echt wel niet normaal om die bus onaangekondigd niet te laten passeren daar, maar wel aan een halte een kwartier stappen verder. Al zeker niet als het de laatste bus van de dag is!
Ik was dus zeer blij toen ik eindelijk bij het opleidingscentrum toekwam, dat gevestigd is in een voormalige abdij. Dat is uiteraard aan de gebouwen te merken, maar ook aan de logeerkamers, die elk vernoemd zijn naar een van de vroegere abdissen.