Week 2015/14 in woord en beeld

Maandag ruimde ik de keuken volledig op, waar het al bij al best wel meeviel met het teveel aan gerief, al bleken we wel drie blikopeners te hebben (eentje bleef behouden, eentje ligt nu bij het kampeergerief en eentje op de weggeefstapel). Hoe die vorig jaar alledrie door de verhuisselectie geraakt zijn, ik snap het nog niet.
Daarnaast verdwenen voornamelijk een aantal ongebruikte tassen en bakvormen en kochten we eindelijk eens een deftig steelpannetje, waardoor de twee oude, die telkens weer voor frustratie zorgden, weg mochten. Ik verschoof ook wel een aantal dingen van plaats (en zorgde daardoor de rest van de week voor wat extra hersenoefening, omdat we allebei nog moesten wennen aan de nieuwe indeling). Belangrijkste reden was dat ik meer plaats wilde voor onze verschillende meelsoorten, aangezien we – sinds we een keukenrobot kregen van mijn ouders – bijna altijd zelf brood maken. En dat is des te leuker wanneer we kunnen afwisselen, wat momenteel met ruim 10 verschillende soorten zeker lukt!

Ik waste deze week ook voor het eerste met een plantaardig wasmiddel met een keischattige naam dat ik kocht op het Fair Fashion Fest. Het werd zeker goedgekeurd, al moet de grote test – een wasmachine vol modderige mountainbikekleren – nog komen 😉

Woensdag ging ik voor het eerst sinds januari nog eens zwemmen (jaja, dat voornemen om 12x te gaan zwemmen gaat nog moeilijk worden op deze manier). Het deed zodanig deugd dat ik mij een beetje liet gaan en meteen 1,5km zwom. Ook al is zwemmen een van de beste sporten om spierpijn e.d. te vermijden, toch voelde ik het de dag erna. Ach ja, wie weet zal ik het ooit wel eens leren om niet meer overmoedig te zijn…

Ik ontdekte deze week tijdens een reactie bij Gerhilde ook dat mijn spellingchecker blijkbaar een West-Vlaming is. De correcte schrijfwijze van geupdate is volgens hem namelijk niet geüpdatet, maar wel heupdate. En ja, ik weet wel dat hij niet he-update bedoelt, maar ook bij een heup-date weet ik niet zo goed wat ik mij daar juist bij moet voorstellen.

En daar hield het niet op met de moeilijke woorden voor deze week, want ik waagde mij aan een Zwitsersduits boekje, Chuum zum Gluube. Best wel uitdagend, omdat je een onbekend woord niet zomaar in het woordenboek kan opzoeken. Ah ja, er bestaat namelijk niet één Zwitsersduitse spelling en zo was ik een kwartier googelen verder voordat ik ontdekte dat “iinisch” op de meeste plaatsen wordt geschreven als “einisch” en dat het “einmal” betekent. Vlot leest het dus niet bepaald, maar het is desondanks wel leuk om mijn begrip van het Zwitsersduits met kleine stapjes per keer te zien verbeteren.

Vrijdagavond kwamen twee ex-collega’s van Johan toe voor een Paasbezoekje. Het weer zag er jammer genoeg niet echt schitterend uit, maar we besloten het er desondanks op te wagen om een dagje te skiën in Davos. Het zicht was bij momenten zodanig slecht dat het meer skiën op gevoel was dan iets anders, maar het deed desondanks deugd.
Ik ging wel eventjes serieus over mijn grenzen, doordat ik – lang leve de mist – een afdaling een euhm… ietsje pietsje korter inschatte dan ze was. Dat gevoel als je je vanaf boven laat gaan en halfweg plots merkt dat er nog een extra knik in de afdaling zit, waardoor je enkel nog maar kan denken “aaaaaaaaargh te snel, te snel”… wel, ik kan het aanraden als je heelhuids beneden raakt, want dan geeft het vooral een ongelooflijke kick. Anderzijds, had ik een verkeerde beweging gemaakt, dan zat ik dit nu vermoedelijk met een gebroken been te typen.

En ja, als je als enige vrouw met drie mannen op stap gaat en zo’n stoot uithaalt, dan krijg je natuurlijk dit: je draait je beneden om om naar hen te kijken (zij stonden nog bovenaan) en denkt “ik hoop dat die mij niet gaan nadoen”, maar uiteraard doen ze dat wel. M. haalde het, al zag hij halverwege ongeveer even bleek als ik er moet uitgezien hebben en was zijn reactie “what the f****ck was dat jong” duidelijk genoeg 🙂 Johan ging tegen de grond toen hij zijn snelheid wilde verminderen, gelukkig zonder veel erg (desondanks: instant schuldgevoel, check!) en D. bekeek het allemaal eventjes en besloot dan maar als enige op een normale manier naar beneden te komen.
Ik zei het al, plezant dagje 😉

Zondag ging de drie mannen fietsen en bleef ik “noodgedwongen” thuis, aangezien ik het niet echt zag zitten om op mijn damesfietsje mee te doen. Dat gaf mij dan weer wel tijd om mijn derde looptraining van de week af te werken en wafels te maken. Ah ja, ’t was ook de Ronde van Vlaanderen vandaag en het is hier ten huize ondertussen een traditie geworden om dat te combineren met wafels.

We sloten hun bezoek af met een avondbezoekje aan Zürich centrum, waar het extreem kalm was, vermoedelijk door de combinatie van zondag en Pasen. Plezant en vermoeiend weekend (het lukt ons blijkbaar niet om mensen uitgeruster naar huis te laten vertrekken dan ze zijn toegekomen 🙂