Week 2015/20 in woord en beeld
Ik startte de week met een opruim- en knutselmoment. Mijn juwelen werden aan een kritische blik onderworpen, een deeltje ligt klaar om weg te geven / te verkopen en wat nog overbleef werd netjes gesorteerd. Aangezien vooral mijn oorbellen daarbij een pijnpunt waren ging ik aan de slag met mijn juwelendoosjes. Hoe exact, komt later deze week aan bod!
Op dinsdag had ik zoals steeds German en Spanish study group. Hoewel Starbucks niet echt mijn favoriet is, gaan die meetups wel daar door, omdat het nu eenmaal een handige plek is om met een grote groep te verzamelen en twee uur te mogen blijven zitten. Mijn naam juist schrijven is nog altijd teveel gevraagd, maar hey, ’t is tenminste al effectief Heike/Haaike (Duitstaligen snappen ook echt niet wat die twee a’s daar staan te doen). In België was de vaakst voorkomende reactie op mijn naam immers “Maaike?”. Mijn lichtelijke degout voor die naam is dan ook langzaam aan het wegebben, nu mensen mijn naam er niet meer naar vervormen (want ik heb, voor de duidelijkheid, uiteraard niets tegen Maaikes op zich 🙂
Donderdagochtend vertrokken we richting Firenze en aangezien dat meteen ook het begin van een lang weekend was, besloten we de Gotthardtunnel te vermijden en langs de San Bernardinotunnel en -pas te gaan. Op die manier ontdekten we nog een fantastisch mooi stukje Zwitserland, dat we sowieso deze zomer al wandelend verder willen verkennen. Aan de grensovergang was het natuurlijk toch file, al maakte die bende Lamborghini’s het wachten een pak aangenamer 🙂
De rest van de week genoten we van Firenze (en ahoi, ik heb al de volle drie fotootjes gesorteerd 😉
Zondag op de terugweg waagden we ons toch langs de Gotthard (de verkeersberichten leken immers meer file langs San Bernardino te geven). Of het een goede keuze was, zullen we wel nooit weten, want wie weet verloor je langs de andere kant nog meer tijd, maar goed vooruit ging het langs onze kant alleszins ook niet! Gelukkig was het eerst blokrijden, waardoor we tenminste de motor konden afleggen en even uitstappen (altijd leuk vind ik dat, als mensen beginnen rondwandelen op de autostrade). Daarna was het echt voetje voor voetje aanschuiven, wat een pak frustrerender was. Gelukkig was er Johan met smartphone en wikipedia, zodat ik van de gelegenheid gebruikte maakte om alle kantons en hun hoofdsteden te leren.
En nope, ik ben mijzelf niet aan het klaarstomen voor de Zwitserse inburgeringstest, ik leer gewoon graag zo’n soort onnozelheden van buiten (getuige ook het “leer eens alle hoofdsteden ter wereld”-voornemen op mijn 27 before 28 lijst 😉
Ooh, files en aanschuiven, ik blijf het er soms echt moeilijk mee hebben om dan rustig te blijven. Dat voelt zo zinloos aan hé :). Maar Firenze klinkt wel heerlijk, wat leuk dat dat zo dichtbij jullie is!
Alvast benieuwd naar het juwelenpostje!
Heerlijk om zo centraal in Europa te wonen. Alles is dan plots dichterbij dan je in België gewoon bent 🙂
Ja, dat is echt wel! De Scandinavische landen zijn natuurlijk wel een pak verder nu, maar er zijn zoveel landen die veel dichter liggen dat we er echt wel van willen profiteren! Kroatië deze zomer zal nu natuurlijk toch niet kunnen doorgaan, omdat ik geen verlof zal hebben, maar dat komt er dan sowieso wel een van de komende jaren aan. Het zuiden van Italië willen we ook graag eens doen: nog altijd een eindje rijden van hieruit, maar tenminste geen twee dagen reizen voor je er bent 🙂
Zinloos is inderdaad het goede woord! Daarom dat zo'n blokfiles tenminste nog meevallen: je staat compleet stil en kan tenminste ook als chauffeur een boekje lezen ofzo. Terwijl zo van dat getsjoeketsjoek… dan heb ik echt wel iets van afleiding, zoals die kantons leren, nodig om niet ambetant te worden 🙂