Week 2015/32 in woord en beeld

Deze week kon ik eindelijk The Rosie Effect halen in de bib – de Zentralbibliothek Zürich -, nadat het weken onbeschikbaar was, eerst omdat het bij de boekbinder was, dan omdat anderen het al sneller gereserveerd hadden. De boekbinder? Jups, hier in de bib hebben ze de gewoonte om paperbacks in te binden in een harde kaft. Op zich wel goed voor de houdbaarheid van zo’n boek, maar het neemt toch wel een deel van de charme weg als je langs de rekken loopt. Weg diversiteit aan kleurrijke covers, hallo eentonige blauwe en rode covers (en dan staat er nog niet eens bij allemaal de naam op zoals hier wel het geval is). Bij theoretische werken (het is deels een universiteitsbibliotheek) nog tot daar aan toe, maar bij romans is het toch wat jammer. Nog iets waar ik aan moest wennen in het begin, is dat je niet zomaar even binnen en buiten kan lopen. Je moet immers eerst je spullen achterlaten in een kastje, wat het hele proces van “snel even een boek halen” nogal vertraagt. Anderzijds kan je hier wel tot 50 boeken per keer uitlenen, wat ik weliswaar nog nooit gedaan heb (krijg dat maar eens naar huis gedragen), maar gewoon al het idee dat het kan is gewoon fantastisch! 🙂

Dinsdag gingen we opnieuw naar het openluchtzwembad, dat dit keer gelukkig wel open was. Ondanks een watertemperatuur van 26°C, had ik toch moeite om er in te geraken. Onnozel eigenlijk: ik weet dat ik er beter, zoals Johan, in één keer zou inspringen en toch ga ik er elke keer opnieuw langzaam in (aargh, die koude op mijn billen… aargh, die koude op mijn buik…). Eens in het water deed het wel deugd om nog eens een kilometertje te zwemmen, dus ik denk dat we hier nog zullen te vinden zijn. Dat we hier gratis kunnen zwemmen (het domein is van Johans werkgever) is ook altijd meegenomen natuurlijk 🙂

Op het werk ben ik momenteel onder andere bezig met een bouwhistorische studie van een dorp in het kanton Schaffhausen. Naast relevante informatie kom ik in de verschillende bronnen natuurlijk ook al wel eens wat andere dingen tegen. Zoals deze familie die aan een zot tempo 11 kinderen kreeg, waarvan er amper twee ouder dan 6 werden en amper eentje (nipt) zijn moeder overleefde. Een geluk dat de geneeskunde tegenwoordig al een pak verder staat (en dat er voldoende anticonceptiemogelijkheden bestaan), denk ik dan…

Woensdagavond kwam de volgende “lading” bezoek toe: een van de beste vrienden van Johan komt met zijn vrouw en hun twee kindjes ongeveer anderhalve week logeren. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat we vier à vijf dagen samen zouden doorbrengen, waarna wij naar Kroatië zouden vertrekken en zij in ons appartement zouden blijven. Dat waren uiteraard plannen van voor ik wist dat ik stage mocht doen, want eens dat werk er was, was Kroatië logischerwijs geen optie meer. Niet erg, ’t zal wel wat druk zijn, zo met zes in ons appartement, maar uiteindelijk zijn we er enkel in de weekends echt allemaal.

Het weekend bestond voor mij echter jammer genoeg vooral uit thuiszitten: overmand door keelpijn en barstende hoofdpijn van het genre “ik kan geen zon of warmte verdragen (ahoi, zo bij 30°C) en naar een scherm kijken doet na een half uur pijn aan mijn ogen”. Enkel de barbecue zaterdagavond (minder zon en iets koeler) was dan ook een echte optie; de wandeling op zondag wisselde ik in voor een paar uurtjes slapen. De barbecue zelf was wel heel plezant; we gingen dit keer een eindje verder van huis (de volle 1,5 km 😉 ) omdat je daar makkelijker vuur kan maken. Want jawel, in het wild vuurtjes maken is toegestaan in Zwitserland! In principe altijd en overal, al is het momenteel wel verboden in de zuidelijkste kantons omwille van de aanhoudende droogte. Leuk om te zien is dat wel, hoe bij elk weekend met mooi weer massa’s mensen buitenkomen om in het water te spelen en aan de rivierrand vuur te maken en te barbecueën…