Week 2015/42 in woord en beeld
Zomer en herfst tegelijk, dat is zo ongeveer de samenvatting van deze week.
We haalden het eerste deel van de pepertjesoogst binnen: ik dacht eerst nog dat ze nog wat moesten groeien, maar toen ze niet meer langer werden, maar wel roder kleurden, kwamen we tot het besef dat we blijkbaar een minisoort gekozen hebben.
De ETH heeft twee verschillende campussen: eentje in het centrum en eentje een half uur daarbuiten. De afdeling architectuur van de ETH zit op die tweede, wat enerzijds jammer is, omdat ik daardoor dubbel zo lang onderweg ben, maar anderzijds ook wel heel plezant, omdat het er niet volledig volgebouwd is. Lang leve campussen waar je de seizoenen kan zien veranderen namelijk!
Doordat ik deze week uitzonderlijk geen les had op vrijdag – die was namelijk naar donderdag verplaatst – profiteerden we van het lange weekend om naar de expo van Milaan te gaan. De bus bleek de makkelijkste en goedkoopste optie, waardoor we vrijdag vanaf de middag op de expo waren. Ik ben van plan er nog apart over te schrijven, maar kort samengevat komt het neer op: zon, architectuur, eten en véél volk!
We waren dan ook blij dat we zaterdagavond al naar huis terugkeerden, zo druk was het. Zondag wilden we dan ook even géén mensen zien (ik vrees dat wij bij momenten een beetje neiging tot misantropie hebben 😉 ) en dus cocoonden we met onder andere verse soep en zelfgebakken kruidenpistolets.
Prachtig, he, die herfstkleuren. Ik heb dit weekend overal waar ik kwam (vrij veel in de auto gezeten) naar buiten zitten kijken naar bomen en struiken in verschillende tinten rood, bruin, geel en groen. De pepertjes zien er geslaagd uit, net als de kruidenpistolets.
Ja, ’t is echt zalig he nu om buiten rond te kijken 🙂 En die geuren (ook al weet ik ergens wel dat dat eigenlijk rottende bladeren zijn, het ruikt desondanks verrassend lekker 😉
Hier werd ook veel naar de mooie herfstkleuren gekeken afgelopen week!
Zo schattig, die pepertjes. Ga je ze gebruiken om te koken? Of houden jullie ook minder van té pikant?
Ik kijk al uit naar een verslagje over Milaan. Klinkt super! (Behalve dat over te druk, maar dat hoort bij zo’n beurzen…)
De pepertjes gaan zeker gebruikt worden om te koken! Wij houden wel wat van pikant af en toe 🙂 En eigenlijk zijn die kleintjes op dat gebied wel praktisch, want vroeger brak ik zo’n diepgevroren peper dan maar in 2 of 3 om toch ook niet te veel pikantigheid te hebben, nu neem ik er gewoon eentje.
Drukte hoort inderdaad wel bij zo’n beurzen, maar ’t was een pak erger dan we verwacht hadden. In die zin dat we de tweede dag bijna niets meer bezocht hebben, omdat je gemakkelijk 3u moest aanschuiven om een paviljoen te bezoeken. En in dat geval zorgt de drukte er jammer genoeg toch voor dat het minder tof wordt (voor ons toch alleszins).
Wel een goede oogst, die pepertjes. Is dat van één plant?
Kruidenpistolets, dat klinkt wel goed. af en toe cocoonen is net heerlijk, toch?
Ja, de pepertjes zijn van één plant. We hopen die te kunnen overwinteren, want we zijn er heel content mee 🙂 Ondertussen hebben we nog eens ongeveer dezelfde hoeveelheid binnengehaald, dus we gaan een hele tijd geen pepers meer moeten bijkopen!
En cocoonen is zeker heerlijk! Ook al was het nu vooral veroorzaakt door het teveel aan mensen de dagen ervoor, we doen dat anders inderdaad ook wel regelmatig 🙂
Van al die blogjes over gezond eten krijg ik echt zin om mezelf eens aan te pakken. Bij ons wordt er niet gecoond met pistolets en soep maar met chips en ijs… om maar een voorbeeld te geven.
Benieuwd naar je postje over de expo; ik las er bij iemand anders ook al over en het lijkt me reuzeboeiend!
Oh, maar bij ons wordt er soms ook gecocoond met snoeperij hoor! Moest het geen suikervrije maand geweest zijn, zit de kans er dik in dat er bijvoorbeeld ook wafels bij hadden gestaan 😉
Zo herkenbaar wat je schrijft over drukte en het teveel aan mensen. Eigenlijk proberen we dat zelfs zo vaak mogelijk te mijden.
Ja, wij proberen dat normaal ook te mijden, maar omdat we (vooral ik) de Expo toch graag wilden bezoeken… Op zich kan ik drukte wel eventjes verdragen, maar ik moet mij dan af en toe eens in een stil hoekje kunnen terugtrekken en op een Expo met een kwart miljoen mensen is dat uiteraard (en jammer genoeg) niet echt een optie. Toen Johans collega, die in een van de eerste weekends ging, vertelde dat er bij haar bijna geen volk was, hadden we dan ook wat spijt dat we er niet vroeger dit jaar naartoe gegaan zijn.