Week 2016/1 in woord en beeld
Lopen doe ik weliswaar om te ontspannen en sportief bezig te zijn, maar regelmatig koppel ik daar ook iets praktisch aan. Zo ook deze week toen ik toch een training van 11km gepland had en dat ongeveer overeenkomt met de afstand van ons huis naar het Strassenverkehrsamt, waar ik een internationaal rijbewijs wilde afhalen voor onze geplande reis. In dit geval had ik de beiden echter beter losgekoppeld, want door de toch wel vrij zware regen onderweg was ik half doorweekt eer ik toekwam (en dan mag je nog een pull rond je middel binden om afkoeling tegen te gaan, als die ook doorweekt is, heb je daar niet veel aan). Ik nam dus bibberend de trein terug naar huis, waar enkel heet water mijn lijf weer opgewarmd kreeg. Maar we onthouden het positieve: ik heb een internationaal rijbewijs én – nog belangrijker – de training ging vlot en mijn rug deed bijna geen pijn tijdens het lopen!
Die rug wordt vanaf deze week ook onder handen genomen door een kinesist (die met 50 CHF gelukkig maar een derde kost van een doktersbezoek hier, oef!). Al gaat het eigenlijk een pak verder dan enkel mijn rug, want blijkbaar stap ik al mijn hele leven verkeerd. Mijn bekken kantelt veel te veel naar buiten (jup, een instabiel bekken, ook als niet zwangere kan dat dus), waardoor mijn rug scheeftrekt tijdens het stappen. Buiten het feit dat dat verklaart waarom ik om de zoveel tijd van iemand de vraag krijg of ik gevallen ben “want dat ik zo mank” (nee dus, maar dank u), wilt dat ook zeggen dat ik na 28 jaar opnieuw moet leren stappen. Makkelijk is anders en het zal serieus wat tijd in beslag nemen, maar als daarmee mijn rugproblemen in de toekomst verdwijnen (en ik makkelijker kan lopen en ik minder snel last ga hebben bij het wandelen), dan heb ik dat er meer dan voor over!
Een aantal van de oefeningen die ik in de kinepraktijk moest doen, gebeurden op een grote zitbal. Nu ben ik al langer aan het overwegen om er zo eentje te kopen om aan mijn bureau te zitten, dus stelde ik de vraag maar meteen aan mijn kinesist. Wat haar antwoord was, maakt onderstaande foto wel duidelijk 😉
Al is het zeker niet de bedoeling dat ik continu op die bal zit; dat zou ook te vermoeiend zijn. Rustig opbouwen en als ik er al 1 à 2u per dag op kan zitten, gaat het sowieso al veel helpen (nog los van de oefeningen zelf).
Voor het werk ging ik deze week voor het laatst op verplaatsing; opnieuw naar datzelfde gebouw van in december om er de opmetingen af te ronden. ’s Middags profiteerde ik er even van om het nabijgelegen Freulerpalast te fotograferen. Heel mooi gebouw, al voelt het wat buiten proportie in het dorpje dat Näfels uiteindelijk toch is.
Mijn tweede werkdag werd opnieuw volledig besteed aan het uittekenen van die opmetingen, al kon ik niet weerstaan aan een korte wandelpauze toen ik zag dat het buiten aan het sneeuwen was. Zaaaalig!
Niet dat het met die sneeuw lang duurde, want een dag later was alles al opnieuw gesmolten en in het weekend kwam het weer hier niet verder dan grijze wolken en motregen. Boehoe! Al mag ik nog niet klagen, want ik zat warm in de auto achter Johan op de moto. Die moest immers naar de garage voor een reparatie van de fabrikant en om er valblokken op te zetten. Want het is wel heel lief (en zot, vooral zot) van Johan dat ik met zijn moto mag oefenen voor mijn motorrijbewijs, maar zonder valblokken zie ik dat echt niet zitten. Bij een aantal oefeningen (al stappend achteruit manoeuvreren, heel traag rijden, een 8 rijden…) is de kans immers vrij reëel dat die moto al wel eens tegen de grond zal gaan en ook al rijd ik hem daarom niet per se in de prak, ik wil ook niet dat er krassen opkomen.
De rest van de dag brachten we vooral binnen door; ik wilde eigenlijk opnieuw gaan lopen, maar kon mijzelf er maar niet toe brengen. Veel te koud en nat! Op zondag was dat niet veel beter, maar toen vond ik mijn moed wel terug. Dat Johan ook ging lopen, hielp daarbij wel, moet ik toegeven 🙂
Brr, die sneeuw!
Goed dat je eindelijk weet hoe je stilaan aan die rugpijn kan werken. Ik duim dat het werkt!
Wel goed dat je nu weet wat de oorzaak van de rugpijn is, al lijkt opnieuw leren stappen mij inderdaad niet evident. Succes!
Sterkte met je rugpijn! Dat klinkt als een intensieve herstelperiode…maar hopelijk komt het helemaal terug in orde 🙂
Oh, die zitbal ken ik nog. Die heb ik zelf ook een hele poos in huis gehad. Ik duim met je mee dat ze nu de oorzaak gevonden is ook iets aan de pijnklachten kunnen doen.
Mijn rug is ondertussen al een heel pak beter: nog steeds niet helemaal los, maar de huidige blokkage doet tenminste niet continu pijn!
Hielp die zitbal bij jou?
Ik geraak tegenwoordig mijn bed niet meer uit om te lopen.. Het is intussen 3 weken geleden. En nu onze straat er nogal glad bij ligt durf ik ook weer niet… En zo heb ik de laatste tijd altijd een excuus. Morgenochtend staat er normaal weer een poging op de planning, ik ga aan jou en je natte outfit denken en “als zij dat kan kunt gij dat ook!” enfin niet die 11km :p
Go go! Ik ga morgenochtend aan jou denken als ik mijn moed bij elkaar raap, want “als zij mij als inspiratie gebruikt, moet ik dat ook wel waard zijn”. En zo blijven we bezig he 😉
Hihi, ik denk dat het me toen effectief is gelukt 🙂
Hé? Moet je je internationaal rijbewijs niet in je thuisland ophalen? Toen ik naar Zuid-Afrika verhuisde, moest ik een rijbewijs vanuit België mee hebben…
Maar jij woonde op het moment dat je je internationaal rijbewijs ging afhalen, waarschijnlijk nog officieel in België he?
Wij moeten voor alle officiële papieren sowieso naar de ambassade in Bern (omdat we geen “thuisstad” meer hebben in België), maar rijbewijzen en dergelijke zijn Zwitsers. Binnen het jaar nadat je in Zwitserland komt wonen, moet je je (Belgisch) rijbewijs hier inleveren en een Zwitsers aanvragen (ik vermoed omdat het hier geen EU is). Ook een internationaal is vanaf dan Zwitsers, vandaar dus. Nu ja, eigenlijk is het wel praktisch: dat Strassenverkehrsamt ligt op 11km van hier; de ambassade in Bern is 1,5h met de trein 🙂
Ik duim mee dat je rugproblemen helemaal verdwijnen door die nieuwe manier van stappen. Ik leerde in juni een aandachtspuntje bij hoe ik sta staan en ik moet mezelf er vaak aan herinneren, maar het helpt wel. Of allez, ik ben sindsdien toch niet meer echt in panne gevallen. Ik hoop dat die nieuwe manier van stappen jou veel pijn bespaart!
Negeerndat woordje staan maar, één keer overlezen is blijkbaar niet genoeg als ik zinsconstructies veranderde tijdens het typen…
Tot nu toe helpt het wel, al blijft het nieuwe stappen vooral nog beperkt tot de momenten dat ik er bewust aandacht voor heb. Als ik vb. moet lopen om mijn trein te halen, vergeet ik het nog teveel vrees ik. Maar bon, beetje bij beetje zal het wel een automatisme worden. En hopelijk dan eentje met evenveel effect als bij jou, want niet meer in panne vallen is heel veel waard he!
die bal lijkt me niet zo handig om op te zitten?
Waarom lijkt het jou niet zo handig? Het is wel wennen, maar vooral omdat ik mijn rug veel rechter moet houden dan op een bureaustoel (waar ik veel te ingezakt zit). Maar aangezien dat net gezonder is, moet ik daar maar even door 🙂
Dat lijkt me intensief om op een zitbal te zitten, maar ik kan wel geloven dat het helpt bij het versterken van je spieren. Ik hoop dat je de nieuwe manier van stappen snel te pakken hebt, het zal idd. niet makkelijk zijn om dit na 28 jaar opnieuw aan te leren.
Ja, momenteel hou ik dat zitten op die zitbal max. een half uurtje vol. Wat veel zegt over mijn slappe rugspieren en dus eigenlijk wel motiveert om verder te doen 🙂