Week 2016/14&15 in woord en beeld

De week startte met een bezoekje aan de fietsenmaker: mijn spatbord vooraan is kapot en mijn zadel zodanig gescheurd dat het bij regen verandert in een spons (en mijn kleren bijgevolg ook). Ach ja, na ruim 17 jaar dienst is het niet abnormaal dat zo’n dingen al eens moeten vervangen worden. Grappig was wel dat het hoofddeksel van deze pop mij eerst heel normaal leek, tot ik plots besefte dat het helemaal niet normaal is om een klakske van Het Nieuwsblad bij een Zwitserse fietsenmaker tegen te komen. Behalve dan bij de mijne blijkbaar, want twee dagen ervoor had hij zelf deelgenomen aan de langste afstand van de Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen. Zotte dinges!

Ik verbaasde mij deze week over wel meer. Zo zag ik dit magazine tijdens het wachten op de bus en besefte plots dat Melkweg zeer letterlijk vertaald kan worden in het Duits. Al klinkt Milchstrasse – net doordat het zo letterlijk vertaald lijkt – een beetje als Pfaffduits 🙂

Deze week had ik deze munt van fünf Rappen ofte vijf cent in handen. Dat gebeurt wel vaker natuurlijk, maar dit keer viel mijn oog plots op de datum: 1985 ofte twee jaar ouder dan mij en dat leek plots al zo’n oude munt. Best wel grappig dat wij door de euro enkel nog “recente” munten in handen hebben en dat ik pas na bijna twee jaar Zwitserland besef dat dat hier dus anders is.

Op weg naar het zwembad – ja ja, de crawltrainingen blijven doorgaan 🙂 – passeren we dit hek met de mooie bloemdecoratie. Het kan weliswaar wat opfrissing gebruiken, maar dat neemt niet weg dat het een mooi staaltje metaalbewerking is!

Vrijdag was een drukke dag: in de voormiddag had ik les, in de namiddag vertrokken we naar België. Tussendoor spurtte ik nog even naar de plaatselijke parochiezaal, waar ik eerder in de week een aantal kledingstukken was gaan afgeven voor een tweedehandsverkoop van dameskledij. Uiteindelijk raakte er niet echt veel verkocht (al nam ik het desondanks niet mee naar huis, maar liet het achter voor het goede doel), maar hoe dan ook ben ik blij dat dit soort initiatieven hier bestaan en dat ik ze langzaam maar zeker ontdek! Een dag later was er ook een tweedehands fietsverkoop in een ander dorp  vlakbij, eentje waar ik graag aan had deelgenomen nu ik een mountainbike in aanbieding heb, maar België was toch een net iets aantrekkelijker alternatief 😉

Zaterdag deden mijn moeder, Johan en ik nog eens mijn vroegere traditionele trainingsrit langs Muur en Bosberg. In de namiddag kwamen we met Johans vrienden samen voor een gigantische wafelenbak, waar we – behalve ons compleet overeten 😉 – vooral veel bij babbelden.

Zondag was al even gevuld: in de voormiddag bracht ik Kelly een bezoekje, die een fantastische tas voor mij had gemaakt! Mijn echte la merlette blanche krijgen jullie sowieso nog te zien in een Fair wear Friday, maar voorlopig al dit kleine voorproefje 😉 In de namiddag trokken we naar mijn grootmoeder, waar we een spannende Parijs-Roubaix bekeken, kriekenvlaai aten (altijd de beste, degene die we daar eten 🙂 ), maar opnieuw vooral het bijpraten centraal stond. Schone dagen!

Maandag was al niet veel rustiger (jaja, zo rustig als onze vrije dagen in Zwitserland zijn, zo druk zijn ze in België). We brachten onze tuinmeubels bij Johans zus: bij ons staan ze deze zomer toch maar in de weg en zij hebben er nog geen. Win-win dus! Daarna trokken we naar onze “trainer” voor het vervolg van het trainingsschema van de halve marathon. Ik liet hem ook even naar mijn enkel kijken (hij is ook kinesist), al had ik daar een halve minuut later al spijt van, toen hij op het pijnpunt duwde. Ik heb mij heel hard moeten inhouden om zijn praktijk niet bij elkaar te schreeuwen, al kon ik een “miljaar, dat doet zeer” toch niet onderdrukken. Blijkt dus dat mijn ligamenten ontstoken zijn en er vocht op zit. Niet zo erg dat ik er mijn trainingen voor moet onderbreken, maar wel voldoende om aan de slag te gaan met ijs en verzorgende crème na elke training. De avond eindigde met een spelletje poker met mijn broer, zijn vriendin, Johan en mijn moeder, die dat voor het eerst in haar leven deed. Dat we met monopoliegeld speelden, hielp wel om er wat schwung in te krijgen en zorgde ook voor een herinnering aan een lang vervlogen spel, eentje waarbij blijkbaar zowel mijn broer als mijn vader in de gevangenis eindigden 😉 en dat we blijkbaar ooit opnieuw wilden oppikken.

Dinsdag was een rustigere dag, waarin ik samen met mijn broer werkte aan mijn vaders verjaardagcadeau. En de schapen en lammetjes gedag ging zeggen.

Woensdag keerden we terug, maar niet zonder eerst in Brussel te passeren. We zijn op zoek naar een nieuwe eettafel en gingen wat inspiratie opdoen bij Depot Design. Het werd wel meer dan dat, want we zagen er een model waar we zo’n beetje verliefd op werden. Al is het nog te bekijken of het én past én eigenlijk wel doenbaar is om dat in België te kopen en dan naar hier te vervoeren (het is een Belgisch merk en hier niet te vinden)… Nu ja, we moeten sowieso nog wat meer vergelijken en ik wil zeker ook eerst eens plaatsnemen in de Eamesstoelen die ik al even fantastisch vind. Na een bezoekje aan Passa Porta (ah ja 😉 ) en een middagetentje bij onze favoriete Brusselse Italiaan, gingen we nog even langs de Beurs. Om stil van te worden…

Ik vertelde jullie al dat we met 11 boeken terugkeerden uit België, gelukkig waren dat er geen 11 nieuwe: vier Coetzee’s, deels onbekende, deels ter vervanging van Johans oude Nederlandstalige exemplaren (eentje staat niet op de foto, omdat Johan er onmiddellijk in begon te lezen), een Thomas Mann van Kelly, drie boeken die nog bij mijn ouders in mijn kast stonden, de nieuwe Op de Beeck en het erbij gekregen Boekenweekgeschenk (met dank aan mijn moeder en broer, die dat voor mij gingen halen!) en – eindelijk – Plenty van Yotam Ottolenghi. Mooie buit, al zeg ik het zelf 😉

Vrijdag waren we vier jaar samen en toen ik terugkwam van mijn les, stond dit mooie boeket op mij te wachten. Eentje dat de verkoopster blijkbaar deed vragen of het absoluut vier rozen moesten zijn, want dat vijf toch wel makkelijker was om haar compositie te maken 🙂
’s Avonds gingen we eten bij een Vietnamees die we al lang wilden uitproberen en gingen we kijken naar Belgica. En Belgische film of niet, ik was blij dat er Duitse en Franse ondertitels waren, West-Vlaams blijft voor mij bij momenten namelijk meer een vreemde taal dan die andere twee 😉 Al was het wel grappig dat wij soms aan het lachen waren met een bepaalde platte uitspraak, terwijl de Zwitsers rondom ons gewoon verder keken, omdat die uitspraak in de ondertitels veel neutraler leek. Het is trouwens best wel een goede film, al overtuigde vooral de muziek mij.

Zaterdag was een moeilijke dag: moe, blokkeren op alles… Ik heb er vier uur over gedaan om mijzelf naar buiten te sleuren om te gaan lopen. Tegen dan was het zo laat dat er niet meer in zat dan een korte training, al was dat wel mijn snelste 5km ooit: minder dan een half uur! Op weg naar de winkel een uur later kwamen we dit spandoek tegen met uitleg over de renovatie van het nabijgelegen kabelliftje (LAF = Luftseilbahn Adliswil-Felsenegg). Het lag misschien aan de romantiek van het weekend, maar ik vond de website best wel schattig eigenlijk 🙂

Zondag vierden we verder met een dagje spa dat Johan als verrassing voorzien had: verschillende sauna’s met opgietsessies, een deugddoende massage (die er mij wel aan herinnerde dat ik terug wat meer aandacht aan mijn rug en schouders moet besteden) en veel geluier. Zalig genieten!