Week 2016/29&30 in woord en beeld
Ik heb jullie al veel verteld over onze weken in België, maar wie jullie nog niet gezien hebben, is de kat waar we in die periode op gecatsit hebben! De eerste week moest hij duidelijk nog wennen aan onze aanwezigheid, maar tegen de derde week kwam hij al eens zeer subtiel op mijn laptop zitten om mijn aandacht op te eisen 😉
We trokken er in die laatste week ook op uit met Johans oudste petekind en wel naar Bobbejaanland. Ze kwam al de avond ervoor, waardoor we voor het eerst een hele avond, nacht en dag voor een kind moesten zorgen, spannend 😉 . Neen serieus, we hebben ons heel erg geamuseerd en kijken al uit naar wanneer ze oud genoeg zal zijn om hier in Zwitserland met ons op avontuur te gaan (want dat het geen angsthaas is, was wel duidelijk!).
Ik fietste vrij weinig in België, maar op een van de laatste dagen ontdekte ik dankzij mijn broer een heel mooi plekje. Kijk wat een kleuren!
Dat mijn rug er ’s avonds na een toffe picknick met Kelly in het park van Aalst al even kleurrijk uitzag, negeer ik maar even… Want echt waar, 28 muggenbeten op één avond, enkel en alleen op mijn rug, dat beest moet net een maand hongerstaking achter de rug gehad hebben ofzo!
De avond erna zat ik dan ook onder een dikke laag muggenspray op het terras van mijn ouderlijk huis, waar mijn broer, zijn vriendin, Johan en ik de traditie van barbecue op 21 juli nieuw leven inbliezen.
Al was ik die Nationale Feestdag stiekem wat vergeten (sorry België!), want eigenlijk wilden we donderdag al terug naar Zürich rijden i.p.v. te barbecueën. Omdat ik echter dringend nieuwe loopschoenen nodig had en zowel de prijs als het advies mij trouw laten blijven aan mijn Belgisch adresje, bleven we tot vrijdag. Al hoop ik dat ze mij de volgende keer toch een mooier model aanraden… En ja, ik weet wel dat vorm en vering en steun en weet ik veel wat nog allemaal véél belangrijker zijn dan de kleur, maar na mijn eerste blauw-zwarte paar moest ik al wennen aan blauw-oranje, laat staan dit fluogroen met paars. Duimen jullie even mee dat het na dit paar opnieuw in stijgende lijn gaat vooraleer ik met barbieroze aan mijn voeten eindig? 🙂
Dat onze terugkomst in Zürich niet bepaald rustig verliep, lazen jullie al. Al was die korte triatlon niet onze enige activiteit van de dag: ’s avonds hadden we namelijk een heel gezellig etentje met Literasa en haar man bij Hiltl (lees zeker ook het mooie reisverslag dat ze maakte van hun Zwitsers-Italiaanse reis en dat start in Zürich).
Verder verbaasden we ons bij thuiskomst ook over deze meneer die plots een plekje in onze boekenkast had gevonden. Geen idee wie het is en wie de foto daar gelegd heeft – al zal het vermoedelijk wel een van de werkers geweest zijn – of waarom. Bizar!
Al even raar waren de planken die plots in de rivier verschenen en daar stenen lijken te beschermen tegen… ja, tegen wat? Water?
Tijdens onze eerste week terug sloeg ik eigenlijk vooral aan het opruimen, wetende dat er binnenkort een verhuis zit aan te komen. Dat zorgt al eens voor romantische herontdekkingen, zoals deze “Ik zie je graag” die ik ooit op Johans duikschrijfbordje schreef…
… of voor lichtelijk beschamende, wanneer je ervan overtuigd bent dat het zeker nog geen jaar geleden is dat het medicijnkastje werd opgeruimd om vervolgens de helft te moeten weggooien waarvan een ruim aantal met vervaldatum 2014, ahum…
… of ook gewoon vrolijke en kleurrijke toen ik mijn knutselmateriaal wat beter ordende dan allemaal los in een zak.
Na een aantal maanden wachten kreeg ik deze week ook eindelijk het bericht dat ik een kastje in de bibliotheek mag huren. Vooral mijn rug sprong een gat in de lucht bij het besef dat al die kilo’s boeken niet meer telkens heen en terug gesleurd moeten worden.
Ons tweede weekend terug thuis ontvingen we al meteen duikbezoek uit België en die zagen een sportieve uitdaging wel zitten. Op naar de top van de Schilthorn dus, goed voor in totaal 8u klimmen en dalen (al heb ik Johan achteraf wel gezworen dat ik niet meer meedoe met zoveel dalen, mijn knieën, auwtch, auwtch, auwtch).
En ja, duikers, die moeten ook water gezien en gevoeld hebben, dus gingen we de dag erna voor een rustig bezoekje aan Zürich en wat luilekkeren aan de rand van en plonzen in de Zürichsee. Zalig hoe die stad in de zomer zo’n zuiders gevoel kan geven!
Haha, dat medicijnenkastje is heel herkenbaar. Ik moet er elk jaar ook met de grove borstel door en steevast moet ik dingen weggooien. Soms koop ik zelfs iets dubbel, omdat ik in de rommel niet gezien heb dat we het al hadden…
Ja echt he, dat hadden wij nu ook: na het uitkuisen hadden we van sommige medicijnen niets meer en van andere nog drie doosjes… Ach ja, op zijn minst kan ik nu even denken dat we dat niet meer gaan tegenkomen, want “ah ja, ’t is net opgeruimd, ik weet toch wat we hebben” 😉
Wow, inderdaad die kleuren (doet me denken aan het Molsbroek hier niet ver vandaan). Ik vind hier ook weer inspiratie want mijn goede voornemens staan nu op papier…om af te vinken. Ik noteer hierbij ook dat medicijnkastje (herkenbaar ahum). Weer een mondvol toffe herinneringen Haaike.
’t Is niet Molsbroek, maar desondanks niet ver van jou, namelijk tussen Schoonaarde en Wichelen/Uitbergen 🙂 Ik ben nu wel benieuwd naar Molsbroek!
Da’s op enkele kilometers van mijn deur! ‘k Woon in Appels.
Och, dat is inderdaad vlakbij dan! Ideaal voor een rustige fietstocht!
Oh waar heb je dat mooie plekje in België gevonden?
ik had dezelfde vraag in mijn hoofd…ben heel benieuwd waar die foto gemaakt is!
Tussen Schoonaarde en Wichelen: als je in Schoonaarde de Scheldedijk oprijdt richting Wichelen/Uitbergen aan de linkerkant (stroomafwaarts bekeken), dan kom je vlak voor de Schelde een U-bocht maakt een meertje tegen. Daar is het 🙂
Ooooh wat een mooie kat! Leuk verslagje 🙂
Leuke update. En die planken: heel bijzonder.
Ondertussen zijn ze afgedreven. We vermoeden dat ze ergens per ongeluk in het water terecht gekomen zijn en dan al naargelang de stroming in de rivier (kan hier nogal wisselen met het weer) hier en daar blijven hangen zijn.
’t Was idd heel gezellig bij Hiltl met jullie! Zwisterland heeft zeker ons hart veroverd.
Die foto vind ik wel inspirerend… welk verhaal zou daar achterzitten?
Ik vraag het mij ook nog altijd af! ’t Ziet er ook een al wat oudere foto uit he. Hoop alleen maar dat er niet iemand naar op zoek is en niet meer weet waar hij/zij hem heeft achtergelaten…
Wat een leuke terugblik. Dat mooie plekje natuur ziet er echt prachtig uit met al die kleurtjes. Met 28 beten enkel en alleen op je rug heb je met ruime voorsprong met mugenbeten-record verbroken. Het privé-apotheek record blijf ik toch nog even zelf behouden. Echt hé … soms denk ik dat ik de pharmaceutica vrijwel in mijn eentje draaiende hou. De meeste medicatie moet ik dagelijks nemen dus die krijgt de kans niet om slecht te worden maar af en toe moeten er hier toch ook enkele doosjes verwijderd worden met zaken die je maar héél sporadisch nodig hebt. Sommige blijven ook echt niet zo lang goed.
Hmm, ik zou zeggen, mooi verdeeld zo met elk een record, maar dan toch maar liever 28 muggenbeten. Dat verdwijnt tenminste terug na vrij korte tijd…
Is dat medicatie die je eigenlijk de rest van je leven gaat moeten nemen of zitten er toch enkele bij die je hopelijk ooit kan afbouwen?
Jammer genoeg ziet het er naar uit dat ik ze allemaal zal moeten blijven nemen. Af en toe probeer ik wel iets af te bouwen (doorgaans na overleg met de specialisten) maar de laatste poging had een ontsteking tot gevolg en een terugschakeling naar de oorspronkelijke dosis.
Ik vind die felgekleurde sportschoenen juist superleuk! Alsof ik er beter mee loop haha 🙂 🙂 Er zit zelfs roze in bij mij, dus heb ik maar matching roze enkelkousjes gekocht… Lalala.
Intrigerend, die foto..
Een stad aan het water heeft toch altijd een streepje voor he.. De Schilthorn staat nog op mijn to do lijst voor als we ooit terug naar Wengen gaan, we begonnen eens hem te beklimmen maar vanuit het Lauterbrunnendal, en door laaghangende wolken zijn we ook niet hoger gegaan dan Almendhubel of zoiets.
Och, maar vanuit het Lauterbrunnendal is die klim bijna ondoenbaar he op één dag, zeker op én af! Wij zijn beide keren in Mürren gestart, dat is al vermoeiend genoeg vind ik 😉
En ik zou die felle kleuren van die schoenen minder erg vinden moesten ze beter bij mijn loopkleren passen 😉 Maar bij mijn eerste paar ben ik zo “stom” geweest om er mijn kleren assorti mee te maken en hoewel veel gelukkig gewoon zwart is en dus wel past bij groen/paars is de combinatie met vb. een blauw t-shirt toch een beetje van het goede teveel vind ik 🙂