Zomer wordt herfst in de moestuin

Tja, ondertussen is het al weer een maand herfst en is er van enige seizoensovergang geen sprake meer. De foto’s voor dit bericht trok ik echter wel kort na de wissel van zomer naar herfst, dus laten we maar even doen alsof dit bericht ook dan verschenen is 😉

Ik ga opnieuw bed per bed overlopen wat er de afgelopen maanden gebeurde: achter de serre, in het zogenaamde “fruitbed”, ruimden we een groot deel van het groenafval op, waardoor er plaats kwam om een rabarberstruik te planten (uiteraard om volgend jaar van te oogsten) en konden we dankzij mijn moeder een hele hoop extra aardbeiplantjes toevoegen. Gaven de plantjes die er al stonden in het eerste deel van het jaar amper opbrengst, dan konden we in het tweede deel af en toe toch wat oogsten.

Aan de andere kant van de serre hebben we het kleine bloembed (de bak tegen de serre) serieus verwaarloosd, maar er is toch één cosmos in geslaagd om, ondanks de wurgende akkerwinde, in bloei te schieten 🙂

Het eerste echte bed, het aardappelbed, is ondertussen alweer een pak leger, omdat de aardappels volgroeid waren. We trokken alle planten uit de grond en oogstten wat mee kwam, maar omdat we merkten dat er nog heel wat achter bleef, zijn we er nu met de riek nog eens aan het doorgaan om alle aardappels boven te halen, wat ons toch een mooie oogst oplevert.

Het tweede bed, waar ajuinen en bietjes stonden, hebben we al volledig geoogst en deels afgedekt met onkruiddoek. Ergens blijf ik hopen dat we ooit wel volledig zonder die doeken kunnen, maar voorlopig is dit het meest haalbare, wetende hoeveel tijd we in die tuin kunnen steken. De ajuinoogst was redelijk, maar verschillende ajuintjes kwamen er niet eens veel groter uit dan we ze er in staken. Nu ja, hopelijk gaat dit volgend jaar beter, wanneer we vroeger kunnen planten (dit jaar liep alles door het vele onkruid en de aanleg van de bedden wat vertraging op).

Op het derde bed staan de vruchtgewassen en daar hebben we een vrij goede opbrengst gehad met een paar pompoenen en courgettes. We kochten nog nieuwe paprikaplantjes, nadat de vorige doodgingen, en konden daar ook een paar keer van oogsten. De planten hebben ondertussen wel hun beste tijd gehad, dus dit bed wordt waarschijnlijk als eerstvolgende geruimd.

Het volgende bed dekten we al voor het begin van de zomer half af met onkruiddoek en daar deden we verder ook niets meer mee (tijd, zoveel tijd nodig…). Het andere halve bed gaf ons wel al een mooie slaoogst met 10 van de 12 gelukte kroppen. We plantten er daarna nog eens, wat ook een paar gelukte kroppen opleverde.

Bleven de slakken, dankzij de metalen hekken, braafjes weg bij de sla, dan deden ze zich wel al deels tegoed aan de kolen die we nog plantten. Kans is dus groot dat we volgend jaar ook voor dit bed (dat dan weliswaar opschuift, maar soit) ook zo’n hek gaan halen. De kolen gingen vermoedelijk iets te laat de grond in om ideaal te zijn (oorspronkelijk gingen we het gewoon laten, maar aangezien mijn moeder teveel planten had, bracht ze er in augustus een paar mee), maar voorlopig ziet het er naar uit dat we er binnenkort toch een deel gaan kunnen oogsten.

Het laatste bed bleek uiteindelijk het meest succesvolle, ook al beplantten we maar de helft ervan. Waren we bij de vorige update nog niet zeker of de bonenzaadjes wel allemaal zouden uitschieten, dan bleken ze dat niet alleen te doen, maar ook nog eens een gigantische oogst te geven. Zalig!

De laatste strook is degene met de appelbomen. De kleintjes gaven niet gigantisch veel opbrengst, maar gezien hun grootte en leeftijd is dat niet abnormaal. Van de oogst van de grote boom in de hoek daarentegen, daar maakten we meerdere potten appelmoes, appelcake en een hoop gedroogde appelchips van.

Tot slot nog even een blik in de serre: de tomatenplanten gaven een redelijke oogst, al had het veel meer kunnen zijn, was het dak van de serre geen halve zeef gebleken. Als je denkt te moeten gaan gieten, maar het na een regenbui binnen bijna even nat is als buiten, tja, dan krijg je dus tomaten die scheuren of afvallen voor ze rijp zijn. Ach ja, zo weten we weer wat te doen deze winter, denk ik dan maar 😉

Voor de rest staan er in de serre bietjes (al één mooie oogst gehad, de tweede is momenteel goed aan het groeien), snijbiet (doet het goed, al is de plant wel ongeveer einde leven na twee jaar) en aubergines (al meerdere keren kunnen oogsten, dus absoluut een succes).

Doordat we in september allebei een drukke werkmaand hadden, kwam werken in de tuin er amper van en dat was ook duidelijk te merken aan de hoeveelheid onkruid. Niet dat ik op zich iets tegen onkruid heb (er zit ook zoveel nuttigs bij!), maar vooral de akkerwinde maakt mij bij momenten stapelzot. Komende winter wil ik wel graag wat meer lezen over natuurlijk tuinieren (permacultuur e.d.), omdat ik op zich dingen liever hun gangetje laat gaan. Dat doen we ook in de tuin bij het appartement, maar in de moestuin werkt dat momenteel niet, omdat het onkruid daar gewoon teveel overwoekert. Tips – zowel hoe met dat omkruid om te gaan als welke boeken over het thema een aanrader zijn – zijn altijd welkom!

Maar laten we wel wezen: er zijn een paar frustraties geweest en niet alles heeft evenveel opbrengst gegeven als had kunnen zijn, maar uiteindelijk is dat wroeten in de tuin vooral heel plezant én hebben we toch best wel wat kunnen oogsten. Kijk maar naar onderstaande beelden, die een deeltje weergeven (de bloem hebben we natuurlijk niet geoogst, enkel bewonderd 😉 ):