Genânt
’t Is al weer een tijdje geleden dat ik nog eens van #projectblogboek deed en eigenlijk had ik wel zin om er nog eens eentje te schrijven,
Omdat het moeilijk is om hét allergênantste verhaal te bepalen, ga ik – op Romina’s wijze – voor een lijstje:
- Op reis in de Pyreneeën had mijn moeder bovenop een col het geweldige idee om een rustiek portret van haar toen twaalfjarige dochter in een bergweide met een bergkoe te maken. Een beetje manoeuvreren – “stap nog een beetje achteruit, dan sta je er dichter bij” – later, lag ik plots op de grond. Gevloerd. Door een koe. Sindsdien ben ik heel voorzichtig als ik koeien tegenkom. Terecht ook blijkbaar, want – zo las ik een tijdje geleden in de krant – er sterven elk jaar meer mensen door koeien dan door haaien. Nu gij.
- Op het laatste afspraakje voor we een koppel werden, had Johan mij bij hem thuis uitgenodigd. Hij had een flesje fruitsap (wegens geen wijn- of bierdrinker hier) klaargezet op tafel en de dop al losgedraaid. Toen ik mij neerzette en het flesje zag staan, dacht ik “ah, zien dat ik niet vergeet eerst te schudden” (typisch iets dat ik vergeet). En ja, ge ziet mij dus al komen, ik was nog maar net binnen of ik zat daar al met een kletsnatte fruitsapbroek. En ja, ge moet uzelf kunnen zijn, maar om nu meteen mijn lompste zelf boven te halen… En ook, wat doet ge op zo’n moment: na vijf minuten date uw broek uitdoen? Of blijven zitten met een natte broek (wat ik uiteindelijk deed)?
- Na onze beklimming van de Breithorn kwamen we beneden in Zermatt mensen tegen die we boven ook gezien hadden. Op hun vraag hoe onze beklimming was, antwoord ik “sehr schön, aber am Anfang war es mist” waarop ik een zeer verwarde blik terugkreeg. Ok, ik had snel door dat mist niet vertaald wordt als Mist, maar wel als Nebel en dat het Duitse woord Mist ofwel mest ofwel iets als “onzin, quatsch” betekent, maar toch: er zit een Pfaff in mij, boehoe!
- Doordat mijn eerste trein een beetje vertraging had, moest ik mij haasten om mijn aansluiting te halen. Op de roltrappen stonden mensen zowel links als rechts stil (i.p.v rechts stil te staan en links door te stappen zoals de bedoeling is), waardoor de roltrap volledig geblokkeerd zat en ik zeer vermoedelijk die aansluiting niet meer zou halen. En toen zei ik luidop de “MOOOOVE” waarvan ik dacht dat ik die enkel in mijn hoofd aan het zeggen was. Ik heb wel mijn trein gehaald, dat wel. Maar gegeneerd: dat ook, ja. En blijkbaar is dit verhaal in het Nederlands navertellen terwijl ge op een Zwitserse roltrap staat óók niet zo’n slim idee.
- Tijdens onze reis in Canada had ik op een gegeven moment niet gezien dat de zone 80 was overgegaan in een zone 60 “bebouwde kom”, omdat het daar euh ja, gewoon niet bebouwd was eigenlijk. Stom excuus natuurlijk, want er stond een bord en ik had dat gewoon moeten zien. Maar soit, ik reed dus te snel en ineens kwam een politiewagen achter ons rijden met zijn lichten aan. Ik aan de kant dus; die agent ook, alleen bleef hij ongelooflijk lang in zijn wagen zitten. Zodanig lang dat ik mij begon af te vragen of het eigenlijk wel voor ons was (ik had op dat moment nog niet door dat ik te snel reed). Ik stapte dus uit om dat aan hem te gaan vragen waarna die mens zijn microfoon nam en met heel dreigende stem zei “please get back in your car”. Ik zat van het verschieten op een halve seconde terug in de auto, mij de grootste crimineel ooit voelend. Iets later kwam die agent toch tot bij ons en gaf mij serieus onder mijn voeten, want “ik moest dat toch wel weten dat je nooit op een politiewagen afstapt”. Euhm neen, ik ben nog nooit aan de kant gezet namelijk en neen, dat ik eventueel een wapen zou kunnen hebben, daar had ik ook niet aan gedacht. Ok, ik ben er met een waarschuwing vanaf gekomen dus het viel nog wel mee. Maar dom dat ik mij voelde. Al is het uiteindelijk vooral hilarisch, want gedraagt u anders eens als een wandelend Amerikaans politiecliché en doet eens wat toeristjes schrikken, tsss.
Dit is de vijftiende post voor #projectblogboek, volgens haar idee, gebaseerd op haar boek.
25 reacties
-
Pingback: Mijn gênante momenten | Samajatalk
Hahaha, dat van de mist!
En whooow, zo slim, dat met die roltrappen! Als de reizigers het dan niet negeren … 🙂
En ja wadde, die Canadese politie! Ik zou het ook enorm bizar vinden dat die niet uitstappen! Communicatie, hé!
Ja, die aanduiding bij die roltrappen vind ik ook wel goed gezien! In Barcelona (denk ik) riepen ze het om, maar dan lijkt dit mij toch net iets efficiënter dan continu om te roepen dat mensen rechts moeten houden 🙂
Geweldig moeten lachen met het incident met het flesje fruitsap en hoe je het beschrijft! Het zou bij mij ook de eerste keer niet zijn dat ik met een flesje schud dat al open is.
Oef, blij dat ik de enige niet ben die dat tegenkomt 🙂
Heel leuk bericht.
Dat met die koe kwam mij zeer bekend voor. Heb een gelijkaardig verhaal, maar de koe bleef me achterna zitten. En in plaats van me te helpen stond mijn vader doodleuk de ene na de andere foto te nemen. Tsss!
Hahaha, ale jong, blijven foto’s trekken. Eigenlijk is dit heel erg “ocharme Charlotte”, maar ik vrees dat ik hier toch vooral heb zitten lachen 😉
🙂 Ik heb ooit een straat willen oversteken in de veronderstelling dat de sirenes die ik hoorde niet aan dat stuk weg waren (De Leien in Antwerpen zijn breed en hebben veel vakken, de voertuigen reden ook in de andere richting, dus er was nog tijd zat). Toen kreeg ik dezelfde microfoonstem: ‘Voetgangers opgelet!’ Oeps! Het was gelukkig geen ambulance of brandweer, maar een politieconvooi met gevangenen.
Haha, oeps inderdaad!
Hilarisch! Ik heb hier luidop zitten lachen, vooral met die fruitsap, ik zag het zo voor me. En dat van die koeien dat wist ik niet! shit zeg!
Ja, ik was ook wel verschoten toen ik dat las. Nu ja, in verhouding komen er waarschijnlijk gewoon zo veel meer mensen in aanraking met koeien dan met haaien dat het bijna niet anders kan. Dat stond trouwens vermeld in een artikel over een vrouw die gestorven was, omdat ze per se op het pad wilde blijven maar daardoor midden door een groep met jonge kalfjes liep. Een van de moederkoeien is in de verdediging gegaan en dat is haar jammer genoeg fataal geworden. Maar dat was dus ook niet echt het slimste om te doen, want ook al zijn koeien gedomesticeerde dieren, het instinct om hun kalfjes te verdedigen zijn ze daarom niet kwijt natuurlijk.
Haha, ik heb hiermee toch een beetje zitten lachen hoor! Op het moment zelf zijn veel momenten waarschijnlijk niet zo grappig, maar als je er achteraf mee kan lachen… 🙂
’t Is dat he! En op die koe na, waren ze gelukkig ook enkel maar figuurlijk en niet letterlijk pijnlijk 🙂
Ik wist ook helemaal niet dat je niet op een politiewagen mag afstappen. Bij deze heb ik dus bijgeleerd 🙂
Hihi, ik hoop wel dat je die kennis nooit in de praktijk gaat nodig hebben 😉
En Johan viel toch voor jou in een plakkerige-fruitsap-broek :-). Hoe romantisch is dat!
Hihi, ’t is inderdaad nog veel meer romantisch dan genânt he, dat deel 🙂
Dat met die fruitsap, hihi. Zou mij ook kunnen overkomen zijn 😀
Zie, dat is dus het leuke aan genânte dingen delen: dat andere mensen ze gewoon ook tegenkomen! Maakt het meteen al een pak normaler, merci 🙂
Oh die is leuk om te lezen. Ergens niet mooi natuurlijk dat het zo leuk is om iemand anders zijn genante herinneringen te lezen. Volgens mij verban ik die zodra ze voorvallen uit mijn geheugen. Ik kan me er momenteel echt geen voor de geest halen terwijl ik weet dat er ontzettend veel genante situaties moeten geweest zijn
Haha, dat is ook wel herkenbaar hoor! Toen ik deze opdracht in het Blogboek zag staan, kon ik er mij eerst ook geen enkele voor de geest halen. Maar beetje bij beetje herinner je je er dan soms toch eens eentje en dan heb ik die direct opgeschreven tot ik er voldoende had voor een blogje 🙂
Wat grappig om te lezen! Ik wist ook helemaal niet dat je niet zomaar een politievoertuig mag benaderen, ik zou hetzelfde als jou gedaan hebben. Ik kan geloven dat je geschrokken was! En dat van die koe, hihi :-).
Het inspireert me ook eens een gelijkaardige blogpost te schrijven, ik heb ook nog wel wat gênante verhalen te vertellen ;-).
Ik kom straks eens lezen!
Misschien is dat ook wel typisch Amerikaans/Canadees om zo te reageren? Geen idee of de politie in België er minder streng op zou reageren eigenlijk (en ik heb ook niet meteen zin om het uit te testen 😉
Nu je het zegt, daar heb ik ook geen idee van. Maar net als jij voel ik er weinig voor om dat eens te proberen ;-).
Pfieuw met die politieagent zou ik in mijn broek gedaan hebben van de schrik denk ik!!