Halve marathonplog Genève

Na alle voorbereidingen was het zondag tijd voor het echte werk. Al startte ons halve marathon-weekend al op zaterdag, want na een treinrit van ruim 3u kwamen we aan in Genève.

Vanaf het station ging het onmiddellijk richting airbnb, waar vooral loopkleren in de kleerkast terechtkwamen 🙂

Waarna we richting loopdorp trokken om er ons loopnummer en -t-shirt af te halen…

… en er wat rondliepen tussen de verschillende standjes met loopkleren, energiedrankjes, -gels, -repen en dergelijke meer.

We wierpen een blik op wat ik eerst dacht dat onze finishlijn ging zijn, maar uiteindelijk die van de wedstrijden zaterdagavond (10km en de kortere Genevoise van 6,5km) bleek te zijn. Voor de halve en de volledige marathon op zondag werd namelijke een volledige brug afgesloten.

De rest van de dag brachten we door met een bezoekje aan Genève, later toon ik nog wel eens meer daarvan. We deden het vooral rustig aan om onze voeten wat te sparen, dus een heel uitgebreid bezoek was het niet. ’s Avonds had ik geboekt in een pastarestaurant, ah ja, wat anders?!

Terug in ons tijdelijk appartement deden we de laatste voorbereidingen: loopnummer bevestigen, kleren klaarleggen…

… en nog een half uurtje yoga met stretchoefeningen!

Ons ontbijt ’s ochtends bestond opnieuw uit pasta, dit keer met ahornsiroop en aangevuld met bananen. Een ontbijt dat ik vroeger, toen weliswaar met bruine suiker, wel vaker at voor de zwaarste fietstochten 🙂

Daarna was het tijd om vanuit het centrum te vertrekken naar de start in Chêne-Bourg, een dorpje vlak naast Genève. Uiteraard moest ik ondertussen al voor de derde keer die ochtend naar de wc en dus was het aanschuiven in de rij.

Een moment waar we dan maar van profiteerden om een “voor”-foto te nemen, eentje waar we er eigenlijk allebei nogal moe op uitzien, vind ik.

Kort voor 8h gingen we het zakje met onze truien en mijn fototoestelletje afgeven. Die werden op nummer in vrachtwagens gesorteerd en zo naar de aankomst gebracht. Super georganiseerd, want zowel bij het afgeven als bij het afhalen verliep dit heel vlot!

Aangezien ik mijn toestelletje afgaf, heb ik uiteraard ook geen foto’s van tijdens de wedstrijd. Niet dat ik daar sowieso aan zou gedacht hebben eigenlijk 🙂
Hieronder dus een paar foto’s van de organisatie: eerst van Johan, want die liep – uiteraard – véél sneller dan mij en finishte in een zotte 1u41′, goed voor zijn snelste halve marathon ooit!

Tegen alle verwachtingen in ging het ook bij mij vrij vlot en voelde ik mijn enkel tijdens het lopen totaal niet (nochtans deed hij bij het opstaan wél pijn). Ik liep veel trager dan Johan natuurlijk, maar met 2u17′ – goed voor 9,3 km/h gemiddeld – wel veel sneller dan ik zelf gedacht had! Daarmee liet ik 600 mensen achter mij, dus jeeej, niet laatste 😉 . Maar vooral: het was eigenlijk heel plezant lopen, met regelmatige aanmoedigingen van mensen aan de kant, kindjes die handjeklap wilden doen (en eentje die – op basis van het vlagje op mijn nummer – “ouais, la Belgique” riep), een DJ in de tunnel waar we door liepen, een onbekende Belg die mij “Haaike, ge doet dat goed” toeriep (heel verrassend, want ondanks dat mijn naam ook op mijn nummer stond, had ik een persoonlijke aanmoediging echt niet verwacht!)…

Het was vrij warm, maar gelukkig waren er voldoende bevoorradingen om water (en stukjes banaan) bij te tanken. De verwachte klop rond 10km bleef uit, al had ik het tussen kilometer 18 en 20 iets lastiger, omdat alles wat pijn begon te doen. Gelukkig gaf het zicht op de boog van de laatste kilometer voldoende moed om er nog een versnelling uit te schudden. Heel blij dat dat nog kon!

Johan stond ondertussen al ruim een half uur te genieten van het zonnetje aan de finish 😉 . Zalig om in zijn armen te kunnen eindigen! En samen op de foto te kunnen gaan, want jeej, we hebben het beide uitgelopen! 🙂

Aangezien we nog wat tijd aan de finish doorbrachten met stretchen en wat eten en drinken, was het tegen dat we naar het appartement terug wilden, al bijna tijd voor de aankomst van de marathon. We bleven dus nog even kijken en zagen de eerste man na 2u11′ over de meet komen! En jup, professioneel atleet of niet, die doet dus 6min minder dan ik over de dubbele afstand, auwtch 😉

Daarna was het tijd om ons te gaan omkleden en de trein terug naar Zürich te nemen. En af en toe eens blij en trots piepen op mijn horloge 😉

Op naar de volgende, want dat loopvirus, dat lang gesluimerd heeft, is hier in Zwitserland echt wel doorgebroken. Afspraak op 8 juni voor een avondwedstrijd 🙂