#kookboekweek 2: Smakelijk!

Begin oktober deed ik voor het eerst mee met de kookboekweek van Sofie van Fiekefatjerietjes en Silke van Julienne.

Ging ik de vorige keer voor een combinatie van twee atypische kookboeken, dan koos ik dit keer voor een kookboek van een TV-kok. Weliswaar eentje waarvan ik nooit gedacht had dat ik er ooit uit zou koken, wegens niet zo’n fan van de auteur (*kuch* eufemisme *kuch*), namelijk Smakelijk! van Piet Huysentruyt. Toen ik er in bladerde bij Johans moeder, leek het mij echter wel interessant omwille van de simpele en toch lekker uitziende recepten. Op één receptje in augustus na bleef het boek hier echter aan de kant liggen. Dringend tijd dus om er eens grondiger mee aan de slag te gaan, want het is nu ook weer niet de bedoeling om het jaren uit te lenen 🙂

Het boek is opgedeeld volgens de verschillende maaltijden in een dag en bevat recepten die – volgens de inleiding – passen bij een gezonde levensstijl zonder dierlijke vetten of teveel suikers. Wij maakten in de afgelopen week een mix van ontbijtrecepten en warme maaltijden, aangevuld met één dessertje:

Ontbijt

Er staan in het boek zowel recepten voor zoete als hartige ontbijten, maar aangezien gerechten als “rodebietensalade met rolmops” of “geitenkaassalade” mij ’s ochtends echt niet aanspreken (serieus, dat is toch gewoon een lunch? Of ligt dat nu aan mij?), gingen we voor een paar zoete opties.

Verloren brood
Ik kende het concept wel, maar had eigenlijk nog nooit verloren brood gegeten, iets wat Johan echt niet vond kunnen 🙂 We maakten ons verloren brood niet met het speltbrood dat bij de ingrediënten stond, wel met de restjes van ons granenbrood van de vorige dag (’t zou een beetje onnozel zijn om speciaal vers brood te bakken om er dan verloren brood mee te maken he). Vermoedelijk maken we het beter met nóg ouder brood, want doordat het onze nog niet zo droog was, nam het het mengsel van ei, melk en agavesiroop niet zo goed op. Desondanks smaakte het best wel lekker en is het zeker voor herhaling vatbaar!

Pannenkoeken met banaan en chocolade
Als tweede ontbijt maakten we havermoutpannenkoeken, al moesten we het recept daarvoor lichtjes aanpassen. In de oorspronkelijke verhoudingen was het deeg immers zo vloeibaar dat we er enkel een soort “roerei”pannenkoek mee konden bakken. Lekker van smaak, maar niet echt qua uitzicht 🙂 Johan voegde nog drie eetlepels speltbloem toe voor wat op dat moment nog ongeveer de helft van het deeg was en zo konden we echte en heel lekkere pannenkoeken maken. Als beleg gingen we voor de voorgeschreven chocoladesaus en banaanstukjes (maar lieten de rozijntjes en – besef ik nu – kokosschilfers achterwege).

Havermoutbrood en spelt-rozijnenbrood
Tot slot maakten we ook twee soorten broden: het havermoutbrood en het spelt-rozijnenbrood (een geslaagde uitdaging voor mij aangezien ik vroeger absoluut geen rozijnen lustte) en ik vermoed dat dit de twee recepten zullen zijn die we in de toekomst nog het vaakst opnieuw zullen maken.

Warme maaltijden

Het gedeelte met maaltijden voor ’s middags bestaat uit een aantal klassiekers (enkel vlees en vis, geen vegetarische opties) en uit groentebereidingen. Hoewel ik heel graag groenten eet, had ik het toch het moeilijkste met dat gedeelte: het gaat immers om recepten als “boontjes met ham”, “gestoofde raapjes” of “gegrilde komkommer”. Lekker, maar er wordt maar heel zelden een suggestie gegeven wat je er bij kan eten, waardoor ik mij afvraag of het effectief de bedoeling is dat je enkel die groenten eet et voilà of dat de auteur er van uitgaat dat je zelf wel weet waarmee je koolrabi, broccoli e.d. kan combineren. Dat kan natuurlijk, maar ik vind het wel fijn om nieuwe combinaties te leren kennen en bovendien merkte ik dat ik op deze manier nogal snel terechtkwam bij de vlees-groenten-patatjes-combi, die nu eenmaal niet mijn favoriete keuken is. Dit deel lijkt mij dus vooral geschikt voor mensen die zo koken en hun gekookte groentjes eens op een andere manier willen klaarmaken.

Pepersteak met room en paddenstoelen
Als eerste warme maaltijd koos ik voor pepersteak met roomsaus en oesterzwammen (al werd het bij mij een combi met gewone paddenstoelen). Het recept verschilt niet veel van wat ik zelf zou doen: ik grilde het vlees i.p.v. het gewoon te bakken en in theorie had ik sojaroom moeten gebruiken i.p.v. gewone room. Ik kreeg bij dit boek overigens regelmatig de indruk dat gezond eten voor Piet Huysentruyt  niet inhoudt dat je minder of geen room gebruikt, maar dan maar gewoon evenveel sojaroom gebruikt (of ook: niet minder of geen suiker, maar evenveel agavesiroop). Dat zal best wel minder vet zijn dan gewone room, maar om nu van “mager en gezond” te spreken…

De irritatie die ik de eerste keer had, toen ik de gestoofde broccoli met hazelnoot klaarmaakte, kwam ook hier weer bovendrijven: schrijf in je ingrediënten toch eens gewoon dat ik bouillon of peper moet gebruiken i.p.v. continu te strooien met “Piet Huysentruyt-bouillon” hier en “PH-pepermix” daar! Vreselijk irritant vind ik dat, die continue reclame!

Balletjes in tomatensaus
Bij de klassiekers stonden ook balletjes in tomatensaus, mager(der) omdat ze met kalfsgehakt bereid worden. Ik kruidde het gehakt meer dan in het recept voorgeschreven stond (met o.a. nootmuskaat en paprikapoeder), maar het gehakt dat je hier kan kopen is dan ook bijna niet gekruid. Iets wat ik overigens in het begin dat we hier woonden niet zo tof vond, maar ondertussen wel kan appreciëren omdat je zelf kan kiezen welke kruiden je toevoegt (ergo: minder zout) en meer kan variëren (bovenstaande kruiden voor gerechten als dit, maar bijvoorbeeld kurkuma en komijn voor iets Marrokaans). Maar soit, dat heeft niet echt veel met het boek te maken 🙂
Verdere aanpassingen waren o.a. de volgorde waarin we het recept volgden, want serieus, als je tomatensaus een uur moet pruttelen en je balletjes zijn op een kwartiertje klaar, dan snap ik echt niet waarom je start met dat laatste i.p.v. dat te doen terwijl je saus op het vuur staat. En gehaktballetjes gewoon koken in water leek mij bijlange niet zo lekker als koken in bouillon (dju, had hij nog eens de kans om zijn PH-bouillon te vernoemen, laat hij ze nog liggen ook 😉 ), dus deed ik daar gewoon mijn goesting. Met nog wat champignons in de saus een zeer lekkere klassieker!

Gestoofde koolrabi
Onderstaande foto zal jullie vermoedelijk niet meteen overtuigen om dit klaar te maken, maar het was gelukkig lekkerder dan het er uit zag 🙂 De gestoofde koolrabi stond in het recept als variant op de gestoofde raapjes, een makkelijke manier om de inhoudstafel wat aan te dikken… Het was mij niet helemaal duidelijk of de rozemarijn diende als aanvulling of vervanging van de peterselie gebruikt voor de raapjes, dus kapte ik er maar beide kruiden bij en combineerde het geheel met schol en quinoa (het recept beschreef immers enkel de koolrabi zelf). Best wel lekker, maar nu ook weer geen gerecht dat ik lang ga onthouden of zeker nog eens opnieuw wil maken.

Dessert

Het hoofdstuk “tussendoortjes” had wat mij betreft even goed desserts mogen genoemd worden, maar dat neemt niet weg dat ik hier wel wat inspiratie uithaalde om suikervrij(er!) te bakken.

Chocoladetaart
Onderstaande chocoladetaart wordt immers gemaakt met amandelpoeder en agavesiroop i.p.v. witte bloem en kristalsuiker. De auteur maakt terecht de opmerking dat witte bloem weinig tot geen voedingswaarde bevat, maar gaat wat mij betreft wel uit de bocht wanneer hij zegt dat dit recept “geen gram extra suiker” bevat en dus ook “geen enkel effect op de suikerspiegel” heeft. Ik vermoed dat hij eventjes vergeten is dat de meeste soorten pure chocolade ook suiker bevatten… Dat is uiteraard niet problematisch als je er niet te veel van eet, maar het is wél onzin om dit als suikervrij te omschrijven en aan te raden als een gezond tussendoortje. Neemt niet weg dat het een zeer smeuïge en lekkere cake was, waar we met veel goesting van gegeten hebben, als dessert 😉

Al bij al een kookboek waar ik een dubbel gevoel aan overhoud: het is op zich allemaal wel lekker, maar ik miste iets “nieuws”, ik had niet het gevoel dat ik bijvoorbeeld nieuwe smakencombinaties leerde kennen. Het gezonder koken zit er wel wat in, maar tegelijk blijft het nog heel vaak oppervlakkig. Zo versta ik onder een gezond tussendoortje echt wel iets anders dan fruit- of chocoladetaart en sprak het voorgestelde havermoutontbijt mij helemaal niet aan, omdat er én agavesiroop én eierdooiers én sojaroom aan werden toegevoegd, niet bepaald mijn idee van een gezond ontbijt… Een boek dus dat wat mij betreft vooral geschikt is voor de “groenten-vlees-patatjes”-koker die een van die onderdelen eens anders wilt klaarmaken of voor de bourgondiër die op een niet te ingrijpende manier (sojaroom i.p.v. gewone room) zijn maaltijden iets lichter wilt maken.

Ik ben blij dat ik het uitgeleend heb en wat gerechten uitgetest heb, want bijvoorbeeld het havermoutbrood komt hier zéker nog op tafel, maar om het zelf te kopen vind ik het niet goed genoeg.