Verbeelding book challenge 2022 – Derde kwartaal

Mannekes, dat jaar vliegt hier, niet normaal. Ik loop met ongeveer alles achter en dus ook met deze kwartaalupdate (al valt het hier met 18 dagen vertraging nog wreed goe mee). Een algemeen overzicht met alle puntjes vinden jullie hier; in dit bericht ga ik enkel in op de opdrachten die ik het afgelopen kwartaal afstreepte, telkens met wat uitleg waarom ze passen bij dat puntje en een korte algemene beoordeling van het boek. Na het tweede kwartaal stond de stand op 16 (definitieve en een paar twijfelgevallen); daar zijn ondertussen volgende boeken bijgekomen:

5. Een boek over een persoon met een (mentale of fysieke) handicap
Annemarie Haverkamp, De achtste dag
Dit boek gaat over een man met een zoon met een zware – fysieke en mentale – handicap.

Bij de vorige update had ik hier nog als twijfelgeval Almond van Won-pyung Sohn, maar omdat dat over een hoofdpersonage met de persoonlijkheidstrek alexithymie (moeilijkheden hebben met het beschrijven en onderscheiden van gevoelens) gaat en dat toch nog iets anders is dan een mentale handicap, besloot ik een beter passend boek te lezen. De achtste dag van Annemarie Haverkamp paste niet alleen perfect, maar was vooral een zeer straf boekje. Kort maar krachtig werd het dilemma waar geen mens mee geconfronteerd wilt worden, doorspekt met herinneringen – sommige mooi, andere hartverscheurend – beschreven.

12. Een boek gepubliceerd in de “twenties” (je mag zelf kiezen van welke eeuw 😉 )
Franz Kafka, Das Schloß
Kafka schreef dit onvoltooide boek in 1922; het werd in 1926 gepubliceerd.

Ik had natuurlijk al meerdere boeken uit de “twenties” gelezen, maar ik wilde absoluut eentje uit de roaring twenties lezen en niet enkel heel recente boeken lezen. Deze Kafka was, wel ja, een Kafka… 😃 Bij bepaalde situaties lag ik echt plat van het lachen omwille van de typische absurditeit van Kafka (die tegelijk toch ook weer anders was dan in Die Verwandlung). Zo heerlijk als bepaalde scènes waren, zo langdradig voelden anderen jammer genoeg dan weer (en aaargh, ik wist niet op voorhand dat het boek niet afgewerkt is!), maar het leest desondanks vlot en ik genoot ook echt van het Duits (ik mijd dat vaak voor fictie, omdat ik op het werk al heelder dagen Duits lees en eigenlijk is dat jammer).

18. Een boek over een biraciaal / multiraciaal persoon
Nadia Nsayi, Dochter van de dekolonisatie
Nsayi is de dochter van een zwarte moeder en een metisvader.

Ik bleef wat op mijn honger zitten bij dit boek. Er zitten heel veel interessante aspecten aan dit boek, maar het is niet zo goed geschreven (ik heb mij bijvoorbeeld regelmatig geërgerd aan het gebrek aan afwisseling in zinsopbouw) en ook de open vragen boden weinig tot geen meerwaarde. Misschien verwachtte ik ook iets teveel van het boek, want ook de geschiedenis van Congo had veel uitgebreider – of vooral diepgaander – aan bod mogen komen. Het laatste gedeelte, over dekolonisatie, is duidelijk het sterkste. Al bij al een goede “instap”, maar met een betere redacteur had er zoveel meer ingezeten.

20. Een boek van een mannelijke auteur die een vrouwelijk pseudoniem gebruikt(e)
Yasmina Khadra, Les anges meurent de nos blessures
Yasmina Khadra ist het pseudoniem van de Algerijnse schrijver Mohammed Moulessehoul.

Vrouwen vinden die onder een mannelijk pseudoniem (moe(s)ten) schrijven, dat is niet zo moeilijk; het omgekeerde bleek een grotere uitdaging. Bij het zoeken naar mogelijke auteurs botste ik op Mohammed Moulessehoul, die onder een vrouwennaam schreef om de militaire censuur in Algerije te vermijden (en ook pas voor zijn echte naam uitkwam, nadat hij uit het leger wegging en in Frankrijk in ballingschap ging.

Les anges meurent de nos blessures is in een heel mooi, maar ook heel moeilijk Frans geschreven, waardoor het niet altijd even makkelijk was in het verhaal te verdwijnen. Dat neemt niet weg dat het inhoudelijk veel inzicht boodt – in de Algerijnse maatschappij, in de manier waarop de lokale bevolking ondergeschikt aan de Franse bevolking beschouwd wordt, in de weinige mogelijkheden die er maar zijn je uit je klasse los te scheuren – en dus zeker de moeite van het lezen waard was.

22. Een boek met een titel van vier letters of minder
Maurane Mazars, Tanz!
De titel bestaat uit vier letters (en een teken, ahum).

Dit boek las ik al begin dit jaar, maar ik hield het altijd als reserve, omdat het toch wat kantje boordje is. Nu ja, er zijn wel vijf tekens, maar aangezien maar vier daarvan effectief letters zijn, laat ik het meetellen. Moest ik nog minder / makkelijkere puntjes moeten lezen om de challenge af te ronden, zou ik nog wel op zoek gaan naar een beter passende titel, maar ik ga het mijzelf niet onnodig moeilijk maken.

29. Een boek rond een belangrijke vrouw uit de geschiedenis
Tracey Enerson Wood, The engineer’s wife

Met de trefwoorden “niet erkende vrouw” en “ingenieur” heb je mij al snel overtuigd een boek te beginnen lezen. Uiteraard juich ik het altijd toe als vrouwen die achter de schermen bergen werk verzetten, maar daar geen of amper erkenning voor krijgen eindelijk hun welverdiende plek in the spotlight krijgen. Jammer genoeg bleef ik bij deze roman op mijn honger zitten: het verhaal is voor mij op verschillende punten te geromantiseerd en toen ik las dat een aantal van die romantische aspecten compleet verzonnen zijn, deed dat voor mij echt afbreuk aan het verhaal. Waarom kan het verhaal van een sterke vrouw niet verteld worden zonder daar nog wat romantische liaisons bij te gaan verzinnen? Waarom moet die man dan ook nog eens af en toe de rol van “redder” op zich nemen? De aspecten die wel waargebeurd zijn, zijn wel heel fascinerend en interessant om te lezen en maakten ook dat ik tot het einde ben blijven doorlezen. Ik heb het zeker niet tegen mijn zin gelezen, maar voor mij mag het allemaal wat dichter bij de waarheid blijven, vooral ook omdat de toevoegingen net afbreuk deden aan het verhaal van een sterke vrouw die haar mannetje (hatelijke pun intended) weet te staan.

30. Luister eens naar een boek (ofte “lees” een luisterboek)
Toon Tellegen, Ze sliepen nog

Ik kreeg dit boek cadeau van een lieve vriendin, met het idee dat Johan het mij tijdens de revalidatie na mijn heupoperatie zou kunnen voorlezen (ik lees hem momenteel in stukjes en beetjes Misschien wisten zij alles van Toon Tellegen voor. Die heupoperatie is “tot nader order” geannuleerd (ttz. ik heb nog wel pijn, maar draaglijk, dus probeer ik het nu vol te houden tot een makkelijkere operatie dan de zaag-en-breek-operatie die het nu was geweest, mogelijk is), maar dit boekje bleek ook een perfect vakantiealternatief voor Misschien wisten zij alles, dat toch net iets te dik is om in een rugzak op trein of fiets mee te slepen.

Inhoudelijk doet Toon wat Toon zo goed doet: de ene keer word ik wat stilletjes van zijn verhaaltje-voor-het-slapengaan, de andere keer val ik met een glimlach op mijn gezicht in slaap of lokt het net een al even absurde discussie uit als het verhaaltje dat we net lazen.

_____________

Met 23 definitief afgestreepte puntjes (en eentje dat zeer vermoedelijk al in orde is), sta ik er op zich niet zo slecht voor. Alleen zijn de boeken die ik nog moet lezen niet bepaald de gemakkelijkste, want dit staat mij nog te wachten:

6. Een boek dat je werd “aangeraden” door een onbekende
Ik ben op dit moment bezig in De Jacobsboeken van Olga Tokarczuk, dat in een Engelse schrijfgroep waar ik af en toe aan deelneem, sterk werd aangeraden. Niet meteen de makkelijkste keuze voor dit puntje, want lang (bijna 900 bladzijden) en niet meteen heel vlot leesbaar, maar gelukkig wel heel fascinerend.

7. Een boek dat dikker is dan het dikste boek dat je ooit – of toch volgens je Goodreadslijst – al las
Zeker in combinatie met dit puntje was de keuze voor 900 pagina’s bij het bovenstaande puntje niet zo handig (wetende dat ik evengoed een strip die ik iemand op de trein heb zien lezen had kunnen nemen 😜), want ik moet dus nog steeds een boek lezen dat meer dan 1332 bladzijdes (ofte Bone: The complete edition, mijn dikste boek tot nu toe) telt. Opties zijn er weliswaar genoeg – Der Mann ohne Eigenschaften van Robert Musil, Oorlog en vrede van Leo Tolstoy of A Suitable Boy van Vikram Seth -, tijd vinden om al die pagina’s te lezen dan weer iets minder…

9. Een boek over een gekoloniseerd land, vanuit het standpunt van de gekoloniseerde
10. Een boek over datzelfde land, vanuit het standpunt van de kolonisator
Oorspronkelijk was ik vast van plan om voor deze puntjes boeken over Congo te lezen; vooral ook, omdat ik nog een ongelezen boek heb staan, waarin ook verhalen over mijn grootouders – die in de jaren ’50 in Congo waren – voorkomen en ik eventuele vragen die dat boek veroorzaakt graag nog aan mijn grootmoeder zou willen kunnen vragen. Aangezien ik echter voor puntje 9 al Mornings in Jenin van Susan Abulhawa las, maak ik het mijzelf makkelijker als ik op zoek ga naar een boek vanuit Israëlisch standpunt en dus nog maar één boek moet lezen om beide puntjes te halen i.p.v. twee. Homesick van Eshkol Nevo staat alleszins al klaar op mijn e-reader.

23. Een boek met een fiets op de cover
Voor dit puntje wilde ik eigenlijk heel graag Alfonsina e la strada van Simona Baldelli lezen, nadat ik vorig jaar naar een lezing van haar met ook Zwitsers toptalent Marlen Reusser ging. Het boek vertelt het verhaal van wielrenster Alfonsina Strada, die in 1924 als eerste vrouw ooit aan de Giro d’Italia deelnam (ze schreef zich als man in, werd weliswaar ontdekt, maar mocht toch meerijden). Probleem is: mijn Italiaans is nog niet goed genoeg om het boek enkel in de oorspronkelijke taal te lezen. Ik heb ondertussen in de bib ook wel de Duitse vertaling gevonden, dus vermoedelijk ga ik een hoofdstuk telkens eerst in het Duits en dan in het Italiaans lezen (en naarmate mijn Italiaans beter wordt, misschien ook wel eens omgekeerd). Dat betekent echter ook dat ik echt wel rustig mijn tijd voor dit boek wil nemen, dus ga ik voor dit puntje waarschijnlijk op zoek naar een makkelijker boek (wie weet vind ik een voorleesboekje voor babies met een fiets op de cover?).

25. Het boek dat al het langst op je (Goodreads) to read-lijst staat
Op Goodreads is dat I Cannot Forgive van Rudolf Vrba (staat er al op sinds 2014, dus van mijn eerste aanmelding op het platform, want echt actief ben ik pas later geworden), daarnaast ben ik al een halve eeuwigheid van plan om De wereld van Sofie van Jostein Gaarder eens te lezen (ruw geschat van toen ik 14 was). Het boek van Vrba is dunner, maar ik vermoed dat het boek van Gaarder makkelijker zal lezen.

26. Een boek waar je nog nooit aan bent toegekomen, omdat het je altijd heeft geïntimideerd
Ha, het ideale moment om Ulysses te lezen, dacht ik begin dit jaar. Maar eerlijk: na drie pogingen ben ik nog steeds niet ver geraakt in dit boek en ben ik het langzaam aan het opgeven. Ik twijfel nog of ik het misschien toch in een Nederlandse vertaling ga proberen of dat ik op zoek ga naar een alternatief. Zo is ook de Bijbel een boek dat ik al heel lang wil lezen, maar dat ik telkens opnieuw in de kast laat staan, omdat ik er tegen op kijk er effectief in te beginnen. Ik heb thuis een Franstalige, geïllustreerde versie, dat weliswaar enkel een selectie van Bijbelverhalen bevat, maar dat zou al wel een goede eerste stap zijn (er staat nergens dat we die intimidatie niet in stukjes mogen opbreken, toch?😜).